به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد ، چه خوب بود که توجه به مشکلات مردم، اساسی‌ترین دغدغه مسئولان در همه زمان‌ها بود، مشکلاتی که این روزها، یاری‌رسانی برای حل آنها کمتر وجود دارد، اکنون موقع عمل است و با وعده و وعید دردی دوا نخواهد شد
هستند مردمانی که در تنگنا، مشقت و سختی صدایشان به جایی نمی‌رسد، و اگر هم می‌رسد گوش شنوایی وجود ندارد. مسئولان بهتر است در چنین مواردی نظری هم به مشکلات مردم خصوصا مردمان محروم داشته باشند.
محرومیت روستاها و شهرهای کمتر توسعه یافته همواره از مواردی بوده که در استان چهارمحال و بختیاری بیشتر به چشم می‌خورد، برخی شهرستان‌های این استان نام محرومیت را در جای جای تاریخ در سالیان گذشته به یدک می‌کشند، از جمله این شهرستان‌ها شهرستان لردگان است.
منطقه بارز و شوارز، در جنوب غربی استان چهارمحال و بختیاری و حد واسط استان‌های خوزستان، چهارمحال بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد محسوب می‌شود که جزو روستاهای شهرستان لردگان است.
روستای شوارز که در 80 کیلومتری لردگان قرار دارد، چند روستا را در بر می‌گیرد که به همه آنها مردم محلی شوارز می‌گویند، این روستاها عبارتند از شیخ خلیلی، میانجوب، در اشکفت، ده بزرگ وشهرک شوارز که با محرومیت‌های خاصی دست و پنجه نرم می‌کنند.
مشکلاتی که محرومیت را چندبرابر کرده است
به سراغ یکی از اهالی روستای میانجوب رفتیم و پای درد و دل این شخص نشستیم، حجت الاسلام ستارمقدم که در این روستا ساکن است از محرومیت خاص این روستا و روستاهای اطراف برای ما روایت می‌کند، از وعده‌هایی که هیچ‌گاه عملی نشد و امید مردمی که به نا امیدی تبدیل گشت.
این ساکن روستای میانجوب در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در شهرکرد، اظهار داشت: منطقه شوارز واقع در جنوب غربی استان چهارمحال و بختیاری و مرز دو استان خوزستان و کهگیلویه و بویر احمد است. این منطقه یکی از مناطق گردشگری و تفریحی استان نیز به شمار می‌رود، ولی متاسفانه مشکلاتی زیادی دارد.
وی عنوان کرد: از اساسی‌ترین مشکلات این روستا که پیگیری‌های زیادی هم برای حل آن صورت گرفته است مشکل جاده است. با صحبت‌هایی که با اداره راه صورت گرفت بنابر این شد که این جاده آسفالت شود، یعنی حدود دوسال پیش در جلسه‌ای که با حضور فرماندار، بخشدار، مدیرکل، شهردار، اداره راه و ادراه آب بودند قرار شد که طی 6 ماه این جاده آسفالت شود ولی اقدامی صورت نگرفت.
ستارمقدم تصریح کرد: متاسفانه قریب به 10 کیلومتر از این جاده خراب و خطرناک است و مشکلات زیادی را برای مردم به وجود آورده است. این جاده، جاده اصلی و حیاتی این روستا است، و یکی از مشکلات مهم منطقه شوارز است که دوسالی است پیگیری‌هایی هم از فرمانداری، شهرداری، بخشداری و اداره راه کرده‌ایم ولی مسئولی که پاسخگو مشکلات و سوال‌های ما باشد نبوده و فقط در این راه وعده و وعید شنیده‌ایم.
وی با اشاره به یکی دیگر از مهمترین مشکلات این منطقه، بیان داشت: مشکل دیگر این منطقه آب شرب است، که نزدیک به 700 متر از این آب شرب منطقه شوارز متاسفانه سر باز است و از حوضچه‌ای که لوله‌کشی شده برای آب آشامیدنی به منطقه شوارز می‌رسد که انواع و اقسام حیوانات وحشی و محلی از آن استفاده می‌کنند و همین آب مورد استفاده مردم نیز قرار می‌گیرد که مشکلات زیادی به وجود آورده است.
این ساکن روستای میانجوب ادامه داد: در رابطه با مشکل حاد آب شرب، با اداره آب و نهادهای ذی ربط نیز صحبت‌هایی کردیم که متاسفانه هیچکدام پاسخگو و جوابگوی این مشکل مردم نبودند.
ستارمقدم در ادامه اضافه کرد: همچنین در مواقع بارندگی نیز به دلیل سر باز بودن منبع آب شرب، آب گل‌آلود می‌شود و به مدت 5 الی 7 روز قابل استفاده نیست، حتی این مشکل را با اداره آب شهرستان و استان در میان گذاشتیم ولی هیچکدام از این مسئولین برای رفع این مشکل پیش‌قدم نشدند و ما پاسخی دریافت نکردیم، نهادهای مربوطه هم فقط وعده دادند و برای حل این مشکل پای کار نبودند.
وی خاطرنشان کرد: مشکل اینترنت و شبکه‌های اینترنت در این زمان خصوصا برگزاری کلاس‌های دانش آموزان به صورت مجازی هم مشکلی در کنار مشکلات دیگر این روستا به وجود آورده است. مسئولین رسیدگی‌های لازم برای رفع مشکلات را انجام نمی‌دهند.
ستارمقدم در پایان بیان کرد: همچنین در منطقه شوارز چند روستا هستند که مشکل نداشتن دبیرستان دارند، پسران این روستا با موتور به سمت خوزستان برای درس خواندن می‌روند که بسیار خطرناک است و دختران نیز چندین کیلومتر طی می‌کنند تا به مدرسه برسند، در رابطه با این مشکل هم چندین بار با اداره آموزش پرورش عشایر، استان و شهرستان صحبت کردیم و قرار بر این شد که رسیدگی شود ولی باز هم، همان آش و همان کاسه تکرار شد، مسئولین رفتند و پشت سرشان هم نگاهی نکردند.
انتهای پیام/7540/ی
