به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، هر ساله با آغاز فصل سرما حدود 3 میلیون پرنده زمستان‌گذران آبزی و کنار‌آبزی از سیبری به ایران سفر می‌کنند که از این تعداد، بیش از یک میلیون و 300 هزار پرنده در تالاب‌ها و رودخانه‌های مازندران فرود می‌آیند.

در این میان پناه‌گاه حیات وحش 69 هزار هکتاری میانکاله بهشهر پذیرای حدود 300 هزار پرنده است که گونه شناخته شده‌تر در این شبه‌جزیره فلامینگوها‌ هستند که در دوسال گذشته به دلیل بیماری تلفات سنگینی دادند و البته هرگونه شکار در این منطقه مطلق ممنوع است و افراد حق ورود به آن را ندارند و البته شکارچیان غیرمجاز برخی وقت‌ها با ورود به تالاب، با محیط‌بانان درگیر می‌شوند که بعضا اتفاق ناگواری رخ می‌دهد.

محل بعدی فرود پرندگان، تالاب ازباران سرخرود است که حدود 5 هزار بال قوهای فریادکش در آن فرود می‌آیند و شکار قو‌ ممنوع است و البته این تالاب به دلیل قرار گرفتن در محیط روستا، با اقبال و حراست اهالی و نگهبانی و نگهداری و تغذیه دستی توسط شهروندان و فعالین محیط زیست همراه است‌.

منطقه بعدی فرود پرندگان رودخانه چشمه‌کلیه تنکابن است که هر ساله حدود 8 هزار کاکایی برای زمستان‌گذرانی، مهر وارد آن می‌شوند و اسفند ماه آنجا را به مقصد سیبری ترک می‌کنند. چشمه کیله به دلیل قرار گرفتن در داخل شهر، حضور پرندگان سیمای شهر را بسیار زیبا و باور نکردنی کرده است، و البته این پرندگان به دلیل پذیرایی شدن توسط شهروندان و مسافران، با مردم اخت شدند و برای دریافت غذا تا چند قدمی افراد پا پیش‌ می‌گذراند و کمتر گزارش از تلفات آنها توسط شکارچیان گزارش شده است.

اما تالابی که بسیار سرزبان‌ها‌ست و آن را حاشیه ساز می‌دانند، تالاب پرندگان فریدون کنار محل فرود غازها، اردک، خودکا، وروش و گونه بی‌نظیر در حال انقراض درنای سیبری است که آخرین بازمانده آن یعنی امید دوسالی است که تنها به فریدون کنار می‌آید اما امسال هنوز وارد مازندران نشده‌ است.

هرچند که خیلی‌ها فریدونکنار و بازار فروش پرندگان آن را قتلگاه بال‌گستران مهاجر می‌دانند اما این نگاه به اهالی این مناطق بسیار غلط است و اصل موضوع چیز دیگری است و هیچگاه توسط بومیان پرندگان سلاخی نشدند بلکه برای امرار معاش صید می‌شوند و به فروش می‌رسند که این کار آباو‌اجدادی برخی‌هاست و دولت برای تامین زندگی این افراد فکری نکرده تا هم صید پرندگان پایان پذیرد و هم افراد روستانشین گرفتار آمده در تنگنای اقتصادی تامین شوند.

البته شکار پرندگان در فریدونکنار‌ در قالب چارچوب و ضوابط صورت می‌پذیرد و براساس دستورالعمل فقط دوما، تنها روش صید مجاز در فریدونکنار به‌ شمار می‌رود و بقیه روش‌ها از جمله کرس، دام هوایی و سایر ممنوع است که بومیان برای پایداری درآمد کمتر به فکر تخلف هستند و البته ناگفته نماند با حفظ و حراست بومیان منطقه، احدی از افراد استان و مسافران توان ورود به تالاب را ندارند و فقط از دور می‌توانند نظاره‌گر جلوه زیبای حضور پرندگان باشند.

حراست از تالاب توسط بومیان چنان سخت‌گیرانه است که کمتر پیش‌می‌آید که در منطقه صدای شلیک شنیده شود و در صورت به گوش رسیدن، برخورد با فرد خاطی توسط بومیان حتمی و جدی است.

اما هرچه از دقت نظر بومیان تعریف و تمجید کنیم، اما این افراد نیز به دنبال کسب درآمد بیشترند و نیاز دارند تا عقب‌ماندگی زندگی خود را جبران کنند، پس چاره‌ای جز شکار پرندگان ندارند چرا که هیچ پشت و پناهی نمی‌بینند و در واقع باید بگوئیم که دولت‌های ادوار این بخش از جامعه را فراموش و پرندگان مهاجر را به حال خود رها کردند.

حسینعلی ابراهیمی کارنامی مدیرکل حفاظت از محیط زیست مازندران در گفت‌و‌گو با خبرنگار تسنیم، با بیان اینکه شکار حیوانات وحشی و پرندگان زمستان گذران به دلیل شیوع طاعون نشخوارکنندگان و احتمال شیوع آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان در طبیعت مازندران ممنوع شده است، اظهار داشت: برای دومین سال متوالی شکار در طبیعت استان ممنوع شد و قانون ممنوعیت شکار از پارسال به مدت 5 سال در مناطق آزاد و جنگل‌های مازندران نیز منوع اعلام شد.

وی افزود: شکار حیوانات وحشی و پرندگان زمستان گذران امسال به دلیل شیوع طاعون نشخوارکنندگان و احتمال شیوع آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان در طبیعت مازندران ممنوع شد.

مدیرکل حفاظت از محیط زیست مازندران با اشاره به اینکه براساس مصوبه فرمانداری و استانداری سال گذشته، صیادان در فریدونکنار یک روس کرس را می‌توانند داشته باشند که امسال این موضوع کاملا ممنوع اعلام شد، گفت: همکاران محیط زیست در تمامی طبیعت مازندران درحال پایش هستند و با بحث شکار به‌صورت جدی برخورد خواهند کرد و از مردم خواست می‌شود تا برای حفظ سلامتی خود و خانواده از شکار و یا خرید و فروش آنان جداً پرهیز کنند.

هرچند مصوبه‌ها در حد تصویب باقی می‌ماند و این میان پرندگان مهاجر در صیگاه‌ها گرفتار می‌شوند و یا در نهایت اگر فشار برای منع صید زیاد شود در مقابل، صیادان نیز بی‌درآمد‌ می‌مانند، اما آن بخش از صید غیرمجاز که باید توسط صیادان غیر‌مجاز انجام بشود، صورت می‌پذیرد و در نهایت سر از میز غذاخوری‌ رستوران‌ها در‌می‌آورند و متاسفانه همه تخلفات به نام بومیان نوشته می‌شود.

آنچه که در مازندران به ویژه در فریدونکنار باید رقم بخورد ابتدا اینکه دولت معیشت بومیان کم برخوردار منطقه را جدی بگیرید و شاید کمتر کسی بداند که تالاب پرندگان همان زمین شالیزای‌ فریدونکناری‌ها‌ست که در این فصل برای فرود پرندگان مهاجر غرق آب می‌شود و در فصل زمستان دست کشاورزان را این زمین نمی‌گیرد و البته از کشت پائیزه جا می‌مانند.

مطلب بعدی اینکه صید ‌شغل آباواجدادی بومیان است و دولت باید خود را مکلف کند تا این دوما‌ها را از بومیان به نرخ معقول خریداری کند تا چیزی که در میان بومیان به عنوان حرفه رواج دارد، تفاهمی پایان ببخشند.

اما نکته مهم‌تر اینکه محیط زیست مازندران با کمبود منابع انسانی مواجه است و اگر با حمایت و همراهی بومیان همراه نباشد، یک میلیون و 300 هزار پرنده در سطح وسیعی سلاخی‌خواهند شد پس دولت باید در تزریق نیروی انسانی و محیط بان برای مازندران همت داشته باشد.

درصورت عدم توجه دولت به معیشت بومیان و جبران نکردن کمبود نیروی انسانی و محیط بان‌ مازندران، شاهد این خواهیم بود که شاید روزی پرندگان مهاجر مسیر را به سمت دیگر مناطق برای زمستان گذرانی کج کنند و در واقع این دوما و بازار فروش پرندگان فریدونکنار‌ نیست که به قتلگاه پرندگان تبدیل‌ گشته، بلکه سلاخی پرندگان توسط قلم‌هایی در دولت اتفاق‌ می‌افتد که هیچ‌گاه نجات این میهمانان را در قالب مصوبه امضا نکردند.

انتهای پیام/ش