به گزارش خبرنگار مهر، کتاب یادنامه استاد «عبدالله ملت پرست» نوستالژی ناب موسیقی و دریا و باران؛ از آستارا تا بندرانزلی به همت «سروش ملت پرست» یکی از فرزندان آن هنرمند فقید، پاییز امسال منتشر شد.
زنده یاد «عبدالله ملت پرست» آهنگساز، نوازنده و ترانه سرایی محبوب است که پژواک دلنشین هنرش تا همیشه در دل جنگل‌های سبز گیلان باقی خواهد ماند. وی آذر ماه سال ۱۳۲۴ در شهرستان آستارا چشم به جهان گشود. در کودکی نزد پدر، نواختن تار را آموخت و در نوجوانی همراه خانواده به انزلی مهاجرت کرد.
استاد ملت پرست سال ۴۱ با اجرای نخستین کنسرتش در شهر انزلی رسماً قدم در عرصه فعالیت‌های هنری خویش نهاد. دوران خدمت سربازی را در کردستان پشت سر گذاشت و در این ایام با رادیو نیز همکاری می‌کرد. زنده یاد ملت پرست سال ۴۷ به عضویت گروه موسیقی فرهنگ و هنر ایران درآمد و به پژوهش در حوزه موسیقی فولکلور گیلان پرداخت.
وی در عرصه تحقیقات علمی نیز محققی کوشا و توانمند به شمار می‌آمد. این هنرمند دانش آموخته مهندسی شیلات و کارشناسی ارشد محیط زیست دریایی بود و در اواخر عمر مشغول ارائه تز دکترا به آکادمی جمهوری آذربایجان (باکو) در رشته شیلات بود.
تشکیل گروه موسیقی «عشاق گیلان» و آلبوم‌هایی چون «بانگ شباویز»، «میرزا»، «سیری در مقام شور»، «امیرکبیر»، «سبز آواز»، «اشک وارش»، «تسکه دیل» و «انتظار» از جمله فعالیت‌های هنری این آهنگساز و نوازنده چیره دست گیلانی است که می‌توان به آن اشاره کرد.
از وی تالیفاتی نیز با مضامین هنر موسیقی و همچنین فعالیت صید و صیادی در شمال کشور برجای مانده است. استاد ملت پرست سرانجام روز چهاردهم فروردین سال ۷۵ در یک تصادف رانندگی جان سرشار از نوای هنرش را از کف داد. اما او را از یاد نمی بریم چرا که سروده و اجرای خاطره انگیزش را همواره در دلتنگی هایمان زمزمه می‌کنیم: «بیا میرزا تی شالَ می کمر دَوَد»
و اما امسال همزمان با هفتاد و پنجمین سالروز میلاد این هنرمند، یادنامه ای از او با گردآوری و ویرایش یکی از فرزندانش منتشر شد که بر صفحاتش حکایت خاطرات زنده یاد «عبدالله ملت پرست» و ۸۰ یادداشت از اهالی هنر و موسیقی و همکاران وی نقش بسته است.
در دیباچه این کتاب «سروش ملت پرست» از قریب به ۱۷ سال زندگی الهام بخش و پر معنا و روح نواز در کنار پدر و دامنه عظیم رفت و آمدها و روابط جذاب هنری- فرهنگی، کاری و اجتماعی خاطره انگیز پدر یاد می‌کند که تاثیرش سبب شد پس از درگذشت وی به گردآوری این یادنامه بیندیشد. وی در این کتاب به انتشار خاطراتی پرداخته است که زنده یاد ملت پرست درباره دوران کودکی خویش در آستارا و شرایط زندگی و چگونگی آشناییش با تار و مهاجرت خانوادگی به بندرانزلی و … نوشته بود. و البته این کتاب همچنین دربرگیرنده یادداشت‌ها، خاطرات و نقطه نظرات دوستان، همکاران و آشنایان دور و نزدیک استاد ملت پرست است که درباره او به رشته تحریر درآورده اند.
«علی حق ره» هنرمند عرصه موسیقی و پژوهشگر فرهنگی یکی از افرادی ست که یادداشتش درباره استاد ملت پرست در این اثر انتشار یافته است. در بخشی از این نوشتار می‌خوانیم: ملت پرست در طول عمرش اگر فقط همان یک ترانه «میرزا» را می‌ساخت، بس بود برای جاودانگیش. تصنیفی محکم و حماسی و شگفت، با شور و حُزنی توأمان، که غم و شادی و غرور و امید را در هم آمیخته و فریاد می‌زند. گزافه نیست اگر «میرزا» را سرودی ملی - میهنی بدانیم که مرزها را درنوردیده و سر بر چکادِ چکامه‌های موسیقیایی این سرزمین ساییده است.
عبدالله ملت پرست، هنرمندی فرهیخته، نوازنده‌ای سازنده، آهنگسازی خلاق، ترانه سرایی خوش قریحه و محقق و متخصص حوزه شیلات و محیط زیست دریایی بود. برای من اما، او همواره تداعی کننده شمایلی از «میرزا» بوده و هست. شمایلی از دو میرزا؛ یکی میرزا عبدالله فراهانی (ردیف دان و روایتگر بزرگ موسیقی سنتی ایران) که در نام و چهره و سلوک، بسیار شبیه اش می‌نمود، دیگر همان «میرزا» ای که سرودش را خلق کرد.
یادنامه استاد «عبدالله ملت پرست» از سوی نشر الوند پویان در ۳۸۲ صفحه و به قیمت ۵۰ هزار تومان منتشر شده است. طراحی جلد آن توسط «مرتضی شمیسا» صورت پذیرفته و گردآوری و ویرایش این اثر از سوی «سروش ملت پرست» انجام شده است.
