به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، آیین ختم قرآن و نکوداشت هفتمین روز درگذشت جهانگیر خسروشاهی، نویسنده جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی امروز (سه‌شنبه، ۱۹ بهمن‌ماه) در مسجد آیت‌الله خامنه‌ای حوزه هنری برگزار شد.
مرتضی سرهنگی، مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری در این نشست گفت: جهان، بی‌هیاهو کار کرد و قلم خود را ادامه سلاحی که در جنگ در دست داشت می‌دانست. او کاری را کرد که به آن اعتقاد داشت. همانگونه که در زمان جنگ از آرمان‌های ما دفاع کرد، با قلم خود آن دفاع را ادامه داد.
سرهنگی افزود: جهان روحیه توحیدی داشت. وی هیچگاه لبخند خود را از کسی دریغ نمی‌کرد. جهان از یاران اصلی آقا مرتضی آوینی بود.
او با بیان خاطره‌ای گفت: آغاز سال ۱۳۷۲ مصادف با روزهای پنجم یا ششم فروردین، آقا مرتضی را در حیاط حوزه هنری دیدم. تازه از سفری برگشته بود و بلافاصله آماده سفر دیگری به مناطق جنگی خوزستان بود. به او گفتم شما که تازه از سفری مشابه برگشته‌اید دوباره می‌خواهید بروید؟ ایشان پاسخ داد که نمی‌دانم چرا سفره‌ای که برای امام حسین پهن می‌شود اینقدر برکت دارد. جهان خسروشاهی نیز چنین رویکردی داشت.
سرهنگی ادامه داد: آوینی معتقد بود که به انقلاب بدهکار است و هر قسمت از مستندهای روایت فتحی که از او پخش می‌شود یکی از بدهی‌هایش را با انقلاب تسویه می‌کند.
او همچنین گفت: از خدا می‌خواهم جای خوبی برای آقا جهان ما کنار بگذارد.
وحید جلیلی، قائم مقام رئیس سازمان صداوسیما در امور فرهنگی و دبیر ستاد تحول در آن سازمان نیز گفت: در دوست‌داشتنی بودن مرحوم خسروشاهی شکی نیست چرا که همه مرتبطین با وی او را دوست داشتند. خسروشاهی هنرمند، دقیق و صادق بود.
جلیلی با بیان اینکه قله‌های هنر ما در تاریخ همواره ذیل معرفت، آیین و فرهنگ شکل گرفته است، گفت: برای خسروشاهی اصل بر معرفت بود و همواره آن را ارج می‌نهاد.
او در ادامه بیان کرد: آن چیزی که ما می‌توانیم در مورد مرحوم خسروشاهی بگوییم، علاوه بر اخلاق نیکو و مهربانی، می‌توان از متدین بودن او سخن گفت. او بر خلاف بسیاری از هنرمندان هیچ فخری برای خودش را بالاتر از تدین نمی‌دانست.
جلیلی در پایان گفت: بی‌شک به دلیل تدینی که او داشت جزو رستگاران است.
محسن مومنی‌شریف، رئیس سابق حوزه هنری و عضو شورای سیاست‌گذاری حوزه هنری نیز با حضور خود در این مراسم با بیان خاطره از نکوداشتی که پیش از فوت خسروشاهی برای او گرفته شده بود، گفت: مرحوم خسروشاهی انسان متواضعی بود و هیچگاه از تعریف و تمجید از خود خوشحال نمی‌شد.
او در ادامه از اعتقاد ویژه شهید آوینی به خسروشاهی گفت و اظهار کرد: هنگامی که مجموعه داستان‌های کوتاه «صخره‌ها و پروانه‌ها» به قلم خسروشاهی منتشر شد، متوجه شباهت انسان خلق‌شده او با آثار آوینی شدیم. خسروشاهی تسلط خوبی روی متون دینی، انقلاب و دفاع مقدس داشت. اما تواضع وی از دیده شدنش جلوگیری کرد.
مومنی‌شریف در پایان بیان کرد: گریه‌های خسروشاهی در مجالس عزاداری اهل بیت علیهم السلام فراموش‌نشدنی است. بار دیگر درگذشت ایشان را تسلیت می‌گویم و امیدوارم راه‌شان ادامه داشته باشد.
جهانگیر خسروشاهی ۱ آذر ۱۳۴۰ در روستای دهق شمال غرب اصفهان متولد شد. او خواندن و نوشتن را در مکتب آموخت و پس از دوره‌ای تحصیل در مدرسه به حوزه وارد شد و تحصیلات حوزوی را ادامه داد.
خسروشاهی فعالیت‌های فرهنگی خود را از ابتدای انقلاب اسلامی شروع کرد و از سال ۱۳۶۸ همکاری با حوزه هنری را آغاز کرد.
حضور در مجله «سوره»، دو دوره عضویت در شورای بررسی کارگاه قصه و رمان حوزه هنری، عضویت در پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی، همکاری با گروه تلویزیونی جهاد سازندگی و گروه تلویزیونی روایت فتح از جمله فعالیت‌های او است.
خسروشاهی در سال ۱۳۷۷ به‌عنوان داور جشنواره فیلم دفاع مقدس و در سال‌های ۱۳۷۷، ۱۳۷۹ و ۱۳۸۳ به‌عنوان داور جشنواره انتخاب کتاب دفاع مقدس حضور داشت. سال ۱۳۸۳ نیز داوری انتخاب کتاب دفاع مقدس دفتر ادبیات داستانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را عهده‌دار بود.
او آثار زیادی از جمله داستان کوتاه، رمان و زندگی‌نامه داستانی و مقاله به چاپ رساند و کتاب‌های خلفه‌های وحشی، باغ باور، بیرون قلعه امن نیست، خیابان رویت و به کلی سری را به عنوان مجموعه داستان در کارنامه خود ثبت کرد. از دیگر کتاب‌های او نیز می‌توان به زخمدار، رویای داغ، داستان‌های بلند نفر پانزدهم و صخره‌ها و پروانه‌ها، زندگی‌نامه‌های داستانی همیشه با هم، دوشنبه‌ای که می‌آید و غروب آبی رود، داستان نوجوان پدربزرگ برکه و درخت گردو و نثر ادبی از کوچه‌های بی‌خبری اشاره کرد.
جهانگیر خسروشاهی در صبح روز چهارشنبه (۱۳ بهمن) به دلیل ایست قلبی از دنیا رفت.
انتهای پیام
