به گزارش «پارسینه» به نقل از «میدل ایست نیوز»، بحران جدید، بحران‌های پیشین را که برخی هنوز بین ایران و کشور‌های عضو شورای همکاری خلیج فارس ادامه دارد به یاد می‌آورد؛ بحران‌هایی که نزاع درباره آن به ده‌ها سال پیش باز می‌گردد و هر از چند گاهی مجددا مطرح می‌شوند.

شمار میادین مشترک بین ایران و کشور‌های عضو شورای همکاری خلیج فارس دست کم به ۱۵ میدان می‌رسد؛ امری که پرسش‌هایی را درباره وضعیت آن‌ها و بارزترین اختلافات بر سر آن‌ها ایجاد می‌کند.

اطلاعات موجود در رسانه‌ها از جمله روزنامه الشرق الاوسط حاکی از وجود ۱۵ میدان نفتی بین ایران و کشور‌های عضو شورای همکاری است.

ایران همواره کشور‌های عضو شورای همکاری را به سوء استفاده از این میادین به نفع خود متهم می‌کند. یکی از بارزترین اتهاماتی که توسط عماد حسینی، سخنگوی وقت کمیسیون انرژی در مجلس شورای اسلامی ایران در سال ۲۰۱۶ مطرح شد، سرقت سهم ایران از میادین نفت و گاز مشترک بود.

وی اشاره کرده بود که کشور‌های عربی (کشور‌های عضو شورای همکاری خلیج فارس و عراق) توافق نانوشته‌ای با یکدیگر کرده اند که بهره برداری بیشتری از این میادین داشته باشند.

سخنگوی وقت کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی ایران همچنین عربستان را متهم کرد که با روش‌های غیرقانونی از میدان گاز مشترک الدره سوء استفاده می‌کند.

ایران در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که میزان تولید نفت از میدان مشترک هنگام با عمان با ۴۰ هزار بشکه در روز و به طور کلی ۲۰ میلیون بشکه رسیده است. اما از آن روز به بعد جزئیات بیشتری درباره تولید در این میدان مشترک اعلام نکرده است.

میدان مشترک فروزان یا میدان مرجان بین ایران و عربستان نیز از دیگر میادین بارز بین ایران و کشور‌های عضو شورای همکاری است که در فاصله صد کیلومتری از جنوب جزیره خارک قرار گرفته و ذخایر نفتی آن به دو میلیارد و ۳۰۹ میلیون بشکه می‌رسد.

شاید آخرین اختلافات بین ایران و کشور‌های عضو شورای همکاری، میدان گازی الدره باشد که ایران و کویت بر سر آن از دهه ۶۰ قرن گذشته میلادی و زمانی که در سال ۱۹۶۷ کشف شد، اختلاف دارند.

تنش جدیدی که اواخر ماه مارس ۲۰۲۲ به وجود آمد، مطالبه گری ایران درخصوص حق خود از بهره برداری از میدان گازی الدره بود که چند روز پس از توافق عربستان و کویت بر سر توسعه این میدان مطرح شد.

ایران و امارات نیز اختلافات بسیاری در این خصوص با یکدیگر دارند که بارزترین آن اختلاف بر سر سه جزیره استراتژیک است، ابوظبی ادعا می‌کند که تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی بخشی از خاک خود است، اما ایران تاکید می‌کند که مالکیتش بر این جزایر غیرقابل مناقشه است.

این سه جزیره موقعیت متمایزی نسبت به سایر جزایر دارند و در منطقه‌ای حساس و در نزدیکی تنگه هرمز که روزانه حدود ۴۰ درصد از تولید جهانی نفت از آن عبور می‌کند، واقع شده است.

یکی از اختلافات دو کشور بر سر میدان فرزام/فلاح است که در نزدیکی جزیره سیری واقع شده و اهمیت آن از آنجاست که در نزدیکی سایر میادین نفتی و گازی امارات قرار دارد.

اختلافات دیگری نیز بر سر میدان نصرت/الفاتح که آن هم در نزدیکی جزیره سیری واقع شده، و میدان مبارک وجود دارد.

گفتنی است ذخایر میدان نصرت/الفاتح، ۹ میلیارد و ۲۰۰ میلیون بشکه برآورد شده است.

اما آخرین میدانی که بر سر آن اختلاف وجود دارد، میدان سلمان یا ساسان است، و اهمیتش از آن جهت است که در نزدیکی میدان ابو البخوش امارات که در سال ۱۹۵۳ کشف شده، واقع شده است و ذخایر آن ۲ میلیارد و ۱۰۰ میلیون بشکه برآورد می‌شود.

همه این اختلافات در حالیست که کشور‌های عضو شورای همکاری نیز با یکدیگر بر سر میادین نفت و گاز اختلاف دارند.

از بارزترین اختلافات در این خصوص می‌توان به منطقه مشترک الخفجی بین عربستان و کویت اشاره کرد که دو میدان نفتی الوفره و الخفجی در آن وجود دارد و تولید آن به صورت مساوی بین دو کشور تقسیم می‌شود.

دو کشور در سال ۲۰۱۴ به اختلافات برخوردند، اما مجددا پس از ۵ سال و در اواخر ۲۰۱۹، استخراج نفت از این دو میدان را از سرگرفتند.

از سوی دیگر امارات و عربستان نیز بر سر میدان نفتی الشیبه اختلاف دارند؛ میدانی که در نزدیکی مرز‌های امارات در منطقه الربع الخالی واقع شده است.

امارات می‌گوید ۸۰ درصد از این میدان نفتی در منطقه‌ای قرار گرفته است که به صورت موقت و در روز‌های نخست استقلال خود از آن دست کشیده بود.

از دیگر میادین محل مناقشه، میدان ابو سعفه بین عربستان و بحرین است که با وجود اینکه در خاک بحرین قرار دارد، اما تحت کنترل عربستان است.

عربستان در سال ۱۹۵۸ توانست با توجه به قدرت نظامی و اقتصادی خود، بحرین را به امضای توافقنامه‌ای مبنی بر دست کشیدن از حاکمیت خود بر این منطقه در مقابل موافقت عربستان با تقسیم درآمد خالص نفتی از این میدان، وادار کند.