به گزارش خبرنگار ایرنا ، رامسر گردشگرپذیرترین شهر مازندران با ۲۱ کیلومتر نوار ساحلی امسال فصل شنای پساکرونایی و اشتیاق مسافران در این شهر ساحلی را در نبودِ طرحِ‌های سالم سازی دریا آغاز کرد؛ خلأیی که بهانه ای شد برای مسافران و علاقه مندانِ شنا تا در مناطق ممنوعه و بی توجه به هشدارها شنا کنند. این وضعیت تاکنون به غرق شدن جمعی از شناگران ناآشنا به خطرات شنا در دریا انجامیده ، تعدادی را هم به کام مرگ کشانده که در نهایت واکنش هایی را نسبت به چرایی نبود طرح های سالم سازی دریا در این شهرستان برانگیخته است. 

غرق شدن در آب های ساحلی دریای خزر موضوعی مختص به سال جاری و یا تنها مربوط به شهرستان رامسر نیست ، ضمن این که در مناطقی از آب های ساحلی دریای مازندران یا همین شهرستان رامسر که قبلا طرح های دریا اجرا می شد ، طبق آمارهای رسمی بیش از ۹۹ درصد غرق شدگان مربوط به مناطق ممنوعه شنا بودند. آنچه که در سال جاری واکنش ها را بر انگیخت آمار بالای مرگ های ناشی از غرق شدگی و تعداد نجات یافتگان در بازه زمانی کوتاه است که سبب شد تا همگان این وضعیت را ناشی از نبودِ طرح سالمسازی دریا بدانند. همین نگاه حساسیت و واکنش شهروندان رامسری را هم برانگیخت و سبب شد که خواستار علت یابی و چاره جویی مسوولان برای جلوگیری از تداوم غرق شدگی و مرگ ناشی از آن در آب های ساحلی شوند و اجازه ندهند این وضعیت بر وجهه گردشگرپذیرترین شهرستان مازندران تاثیر بگذارد.

برای مثال طبق تایید مسوولان رسمی تنها در یک روز تعطیل ماه جاری هشت نفر در نقاط مختلف نوار ساحلی رامسر با خطر غرق شدگی مواجه شدند و اگر ناجیان غریق نبودند ، مرگ تمامی آنها حتمی بود. آمارهای رسمی نشان می دهد که از ابتدای امسال تاکنون هفت نفر بر اثر غرق شدن در آب های ساحلی رامسر جانشان را از دست دادند. سه نفر از این جان باختگان اتباع خارجی بودند.

آن روی سکه مرگ در دریا 

با این وجود و با تمام آمارهای ناخوشایند از غرق شدگان دریا و خبرهای ناگواری از این دست، برای بسیاری از گردشگران و مسافران سفر به شمال، با شنا در دریا ، پرسه زدن در ساحل ، موج سواری و قایق سواری و فعالیت های تفریحی از این دست معنی می شود و همین اشتیاق است که عده ای را وا می دارد بدون توجه به هشدارها و خطرات خزر برای تجربه کردن شنا در دریای مواج بی محابا تن به آب بسپارند و گاهی هم این اشتیاق به بهای از دست دادن جانشان تمام شود، به همین دلیل بود که سال ۱۳۹۱ طرح سالم‌سازی دریا با هدف کاهش تلفات ناشی از غرق شدن هنگام شنا و همچنین ارایه خدمات تجمیعی گردشگری و نظارت‌های اجتماعی در ۶۰ نقطه از  سواحل مازندرانی دریای خزر کلید خورد. هدف واقعی این طرح مدیریت شنا در دریای خزر و جلوگیری از ورود به آب در مناطق پرخطر بود که رفته رفته در نقاط بیشتری از سواحل استان اجرایی شد.

این طرح دو رکن اساسی داشت ؛ یکی  ایجاد محل مشخصی به عنوان شناگاه برای شنای بانوان و آقایان و دیگری استقرار ناجیان غریق در خط ساحلی و مناطق دارای قابلیت دسترسی برای شنا بود تا از غرق شدن احتمالی شهروندان در آب جلوگیری کنند.

از سوی دیگر راه اندازی طرح سالم سازی دریا در حالی راهکاری برای کاهش غریق در رامسر عنوان می شود که برخورداری از این طرح ها تنها یک روی سکه است؛ روی دیگر آن تمایل ضعیف شناگران برای استفاده از این محدوده ها مشخص شده است، چرا که بررسی ها نشان می دهد طرح های سالمسازی مرسوم به دلیل ضعف امکانات رفاهی و این که با نیاز و روحیه تجربه گرایی مسافران و بومیانی که می‌خواهند یک شنای واقعی در خزر را تجربه کنند فاصله دارد ، چندان مورد استقبال قرار نمی گیرد و به همین دلیل کارشناسان معتقدند مسوولان و پلاژداران رامسر که قصد راه اندازی طرح ها را دارند می بایست برای تعدیل این وضعیت و ایجاد جذابیت در طرح هایی که در حالِ راه اندازی هستند تجدید نظر کرده ، مشخصات آن را مطابق با اصول کارشناسی و نیاز علاقه مندان به شنا طراحی و پیاده کنند.

به گفته این کارشناسان طرح های مرسوم اجرا شده در سال های قبل که شامل میله گذاری و چادرکشی محوطه شنای دریا تنها تا جایی که عمق آب حداکثر به زانوی شناگر می رسید ، برای تجربه یک شنای واقعی بسنده نیست و این محدودیت همراه با ضعف امکانات رفاهی نظیر سرویس های بهداشتی سبب می شود تا شهروندان برای تجربه کردن شنای واقعی به سمت فضاهای خارج از طرح سوق یابند.

ضعف آگاهی نسبت به خطرات شنا در خزر  

در این بین بررسی خبرنگار ایرنا از رفتار و واکنش های مسافران در دریای رامسر هم جالب توجه است؛ حوالی ساعت ۵ بعد از ظهر یک روز تعطیل در یکی از پلاژهای معروف رامسر، محلی که طرح سالمسازی راه اندازی نشده ، عده ای بی اعتنا به تابلو های شنا ممنوع به دل آب زده و مشغول شنا هستند و ناجی غریقی هم حضور ندارد. 

از فردی که در همین حین از آب بیرون آمده بود ، می پرسم : « خانم! شما در منطقه شنا ممنوع وارد آب شده اید ، آیا تابلوی شنا ممنوع را ندیده اید ؟ »

پاسخ می دهد : « این تابلو برای افرادی است که به فنون شنا آشنایی ندارند ، اما من شناگر حرفه ای هستم و در آب های با عمق زیاد استخر شنا می کنم.»

می پرسم : « از خطرات شنا در دریای خزر و تفاوت آن با استخر مثل جریانات کششی و امواج شکافنده و یا آمار هرساله غرق شدگان اطلاعی دارید؟ »

پاسخ می دهد : « خیر ، اما عرض کردم که تجربه شنا در قسمت عمیق استخر را دارم.» 

بررسی رفتار شناگران در نقطه ای دیگر از نوار ساحلی رامسر و واکنش آنها به ناجیان غریق هم در نوع خودش جالب توجه است . دو مرد که برای شنا وارد آب شدند و به سمتِ بخش های عمیق دریا در حال پیشروی هستند. آنان کم ترین اهمیتی به صدای سوت ممتد ناجی غریق که حالا دیگر با فریاد به آنها هشدار می داد که به عقب برگردند، ندارند . پیشروی آنها به سمت مناطق پرخطر سبب می شود تا ناجی غریق وارد آب شده و تا آن نقطه پیش برود و با قدری بگو مگو آنها را به عقب بازگرداند. در همین حال ، یکی از آنان در واکنش به ناجی غریق که می گوید : « حق پیشروی در مناطق عمیق دریا را ندارید » ، پاسخ می دهد : « برای شنا وارد آب شدیم و قصد آب بازی که نداریم مانع می شوید».   

به‌روزرسانی طرح‌های سالمسازی ، نسخه شفابخش شنا در خزر

رییس هیات نجات غریق رامسر در همین ارتباط به خبرنگار ایرنا می گوید : متاسفانه طی این سال ها ضعف اطلاع رسانی و فرهنگ سازی نسبت به خطرات شنا در دریای خزر باعث شده که عده ای بی محابا و بدون توجه به خطرات دریا وارد آب شوند و ما شاهد از دست دادن جانشان هستیم، در حالی که اگر مانند بستن کمربند ایمنی خودرو ، این خطرات هم به طور مداوم اطلاع رسانی می شد آمار غرق شدگی در دریا تا حد قابل توجی کاهش می یافت.

منصور علی رضایی اضافه کرد : فارغ از ضعف آموزش و آگاهی نسبت به خطرات شنا در خزر ، نکته مهم دیگر عدم به‌روز رسانی طرح های سالم سازی و زیرساخت های تفریحات دریایی و شنا در این منطقه است. به معنای دیگر مسافر کیلومتر ها راه را برای شنا به این منطقه سفر می کند و این درحالی است که طرح های فعلی حتی در صورت راه اندازی با همان چند میله آهنی و چادر و آب کم عمق ، پاسخگوی توقعاتشان نخواهد بود و افراد برای تجربه شنای مورد نظر خودشان ، به سمت مناطق ممنوعه حرکت می کنند.

وی ادامه داد : این در حالی است که ما می توانیم با به‌روزرسانی طرح های دریا در طول ۲۱ کیلو متر نوار ساحلی ، بیش از ۲۰ طرح سالم سازی مطابق با نیاز علاقه مندان به شنا ایجاد کنیم که همین امر خود به خود از ورود مسافر به سواحل ممنوعه جلوگیر می کند. در واقع عملا دیگر نقطه ممنوعه ای وجود نخواهد داشت ، ضمن این که طرح ها طبق امکاناتی که در اختیار مسافران و بومیان قرار می دهند درجه بندی می شوند و از این طریق می توان براحتی از غرق شدن شناگران پیشگیری کرد. همچنین پیشگیری به مراتب از اینکه کسی وارد آب شود و ما برای نجات وارد عمل شویم بهتر است.

رییس هیات نجات غریق رامسر معتقد است : در طرح های سالمسازی که مشخصات ایده آل برای شنا دارند، عمق آب حداقل یک و نیم متر است و برای کنترل شناگران در این محدوده دو سکوی نجات غریق در دو طرف احداث می شود که دیدشان به سمت ساحل است و اشراف خوبی به تحرکات شناگران دارند، ضمن این که یک سکو با ناجی در ساحل مستقر می شود و یک ناجی هم لب ساحل قدم می زند. به عبارتی می بایست چهار ناجی در هر طرح سالم سازی مستقر باشند. همچنین هر طرح نیاز به دوش آب سرد ، رختکن ، بوفه مواد غذایی و سکوی آفتاب گرفتن دارد که ما در حال حاضر چنین طرحی نداریم.

وی افزود : طرح های فعلی بدون کارشناسی راه اندازی می شود. یک مدیر پلاژ تقاضای طرح ارایه می دهد و بعد از آن براحتی طرح بدون مشخصات کارشناسی دایر می شود ، این در حالی است که مدیران پلاژ ها می بایست در دوره مدیریت اماکن آبی که از سوی فدراسیون برگزار می شود شرکت کنند. تمام مدیران پلاژها می بایست این دوره را بگذرانند ، اما در رامسر ما مدیری که در این زمینه دوره ای گذرانده باشد ، نداریم.
علی رضایی گفت : از سوی دیگر یکی دیگر از ضعف های ما برای نجات جان شناگران امکانات سنتی است که در اختیار داریم. در حالی که اگر در این ۲۱ کیلومتر نوار ساحلی چهار ایستگاه نجات غریق به همراه جت و قایق در اختیار ناجیان باشد ، آمار غرق شدگی به مراتب کمتر خواهد شد.

 حمایت دولت برای اجرای طرح هوشمند نجات غریق
رئیس هیات نجات غریق رامسر گفت : با این وجود هیات نجات غریق مازندران طرح جی آی اس gis را که سامانه هوشمند نجات غریق است ، ارائه کرده که از سوی وزیر ورزش در ساحل رامسر افتتاح و به تصویب دولت هم رسیده است ، اما هنوز در مرحله اجرایی قرار ندارد. بر اساس این طرح تمام ناجیان به ساعت های هوشمند مجهز و به جت ران ها متصل می شوند و زمان اعلام خطر تمام دستگاه های اطراف مطلع می شوند که ناجی یک غرقی دارد و همه برای کمک حاضر می شوند. این طرح نزدیک پنج سال پیش نوشته شده و اگر حمایت و در سال آینده اجرایی شود کمک بسیار بزرگی برای نجات جان شناگران در زمان خطر غرق شدگی است.

۲ میلیارد اعتبار دولتی برای طرح سالمسازی در رامسر

فرماندار شهرستان رامسر نیز در تشریح اقدامات برطرف شدن خلأ نبود طرح های سالمسازی دریا گفت:بر اساس دستور استاندار مازندران مقرر شد که سازمان همیاری ها با اعتبار ۲ میلیارد تومان در ساحل آرام منطقه ساداتشهر یک طرح سالمسازی دریا راه اندازی کند.

ابراهیم شیرود عشوریان افزود : قرارداد این طرح منعقد و پیمانکار آن هم مشخص شده که پس از بهره برداری ، این طرح در اختیاری شهرداری کتالم و ساداتشهر قرار می گیرد. 

او گفت : از سوی دیگر طرح سالمسازی دریا در محل پلاژ صدف نیز بزودی در مرحله بهره برداری قرار می گیرد. ضمن این که مجوز برای طرح سالمسازی دریا در پادگان شهید قلی زاده هم صادر شده که می توان گفت با  آغاز به کارِ این دو طرح ، قدری طرح سالمسازی دریا در رامسر جان می گیرد. 

 شیرود عشوریان افزود : البته یک طرح سالمسازی دریا در ساحل طلایی راه اندازی شده که مختص آقایان است و بخش بانوان آن به دلیل ساخت برج آفرینش و اشرافی که به طرح دارد تعطیل شده است.