گروهى از افراد بى پروا و بى بند و بار، به سراغ عارف وارسته اى آمدند و به او ناسزا گفتند و او را كتك زدند و رنجاندند، او نزد مرشد راه شناس خود رفت و از وضع نابسامان روزگار، گله كرد.

مرشد راه شناس به او گفت: اى فرزند! لباس عارفان، لباس تحمل و صبر است، حوصله داشته باش و ناگواری ها را با عفو و بزرگوارى و مقاومت، بر خود هموار ساز:

دریاى فراوان نشود تیره به سنگ
عارف كه برنجد، تنك آب است هنوز

گر گزندت رسد تحمل كن
كه به عفو از گناه پاك شوى

اى برادر چو خاك خواهى شد
خاك شو پیش از آنكه خاك شوى

منبع:doranetanhai.mihanblog.com