روستای ابیانه در اصفهان و نزدیکی نطنز قرار دارد؛ نقاط خوش‌منظره و خوش‌آب‌وهوا با موقعیت طبیعی مساعد که تمام خانهها در آن بر روی دامنه کوه، در شمال رودخانه «برزرود» قرار دارد و معماری زیبا و دلنشین آن فضایی متفاوت را ایجاد کرده است. در ابیانه کوچه بن‌بست وجود ندارد و بافت ساختاری خانه‌های روستا به صورت «حلزونی شکل»، خشتی، آجری و سنگی است و به دوره‌های ساسانی، سلجوقیه، صفویه و قاجاریه تعلق دارد. با مجله گردشگری دلتا همراه باشید.
ساختمان‌های قدیمی روستا با پوششی از «خاک سرخ رنگ» که با برخورد باران استحکام بیشتری پیدا می‌کند در دامنه خاکستری کوه ساخته شده‌اند. علاوه بر آداب و رسوم مردمان این روستای توریستی، لباس سنتی مردم ابیانه نیز که در حفظ آن تاکید و تعصب دارند برای گردشگران بسیار جالب توجه است.
جاذبه‌های گردشگری و تاریخی روستای ابیانه در اصفهان عبارت‌اند از: مناظر طبیعی، معماری خانهها، اماکن تاریخی و مذهبی نظیر آتشکده، مساجد، زیارتگاه‌ها و قلعه‌ها و همچنین مراسم گلاب‌گیری که در اواخر اردیبهشت ماه برگزار می‌شود. مسجد جامع روستای ابیانه از قدیمی‌ترین آثار تاریخی این روستا است که دارای منبر چوبی و منبت‌کاری شده بسیار زیبایی است.
بافت روستای ابیانه در اصفهان، فرم سازه‌ها و نوع مصالح به‌کاررفته در آن‌ها نیز تحت‌تاثیر همین موضوع، باعث شکل‌گیری روستایی پلکانی با بافتی متراکم و بناهای متصل به هم شده است که کوهپایه در شمال، روستا در وسط و مزارع در جنوب و شرق آن قرار گرفته‌اند. سازه‌ها و بازشوها نیز رو به دره و پشت به کوهپایه ساخته شده‌اند. ضمن اینکه معابر اصلی روستای ابیانه در راستای خط تراز زمین قرار دارند و معابر فرعی در راستای شیب زمین طراحی شده‌اند.
روستای ابیانه در اصفهان از سه محله «پل» و «یسمون» به‌عنوان محله‌های بالاده و «هرده» واقع در شرق ده تشکیل می‌شود؛ هرچند ساخت‌وسازهای جدیدی در محله‌های زیارتگاه و پنجه علی واقع در غرب و ورودی غربی روستا نیز انجام شده است.
کوهستانی بودن این منطقه و همین طور فاصله نسبتا زیاد از مراکز پرجمعیت، این مزیت را داشته است که مردم، بسیاری از آداب‌ورسوم سنتی، زبان و لهجه قدیم و لباس‌های رنگارنگ خود را به‌خوبی حفظ کرده‌اند. لباس سنتی مردان روستای ابیانه در اصفهان شامل شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه و برای زنان شامل پیراهن بلندی با پارچههای گلدار و چارقد سفیدرنگ می‌شود که هنوز هم میان مردم رواج دارد و روی آن تعصب دارند.
بافت قدیمی روستای ابیانه در اصفهان در سال ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی قرار گرفت؛ ضمن اینکه آیین نخل‌گردانی، آیین جغجغه‌زنی و گویش ابیانه در سال ۱۳۹۲ در فهرست آثار معنوی ایران به ثبت رسیدند. آثار و بناهای تاریخی روستا مربوط به دوره‌های تاریخی مختلف شامل ساسانی و سلجوقی تا صفوی و قاجار می‌شود که از آن جمله می‌توان به «آتشکده‌هارپاک»، کهن‌ترین اثر تاریخی ابیانه اشاره کرد.
شاید جالب باشد بدانید که شاهان صفوی، بسیاری از نزدیکان آن‌ها و همین‌طور درباریان که برای ییلاق به نطنز می‌رفتند ترجیح میدادند، در ابیانه اقامت کنند. اگر به ایرانگردی علاقه دارید، بهترین جاذبه های گردشگری مازندران از شرق تا غرب را بخوانید.
آتشکده ابیانه را می‌توان قدیمی‌ترین اثر تاریخی روستای ابیانه در اصفهان دانست که نمونه‌ای از معابد زرتشتی محسوب می‌شود و یک تالار کوچک از طبقه تحتانی آن به‌جا مانده است. به این آتشکده، «هرپک» می‌گویند که در گویش ابیانه «هِره» به معنی زیر و «پَک» به معنی پله می‌شود. با این حال برخی به نام هرپک اعتقادی ندارند و نام صحیح آن را هارپاک می‌دانند که از چهره‌های مهم در تاریخ هخامنشی و ماد بوده است.
پیشنهاد مطالعه: برای دیدن مطالب بیشتر از گردشگری طبیعت بی‌نظیر ایران برای سفرهای زمستانی + ویدیو را در مجله ببینید.
