میرزا محمدعلی سروش اصفهانی
نام پدر: قنبر‌علی اصفهانی سدهی
تخلص: سروش
تولد و وفات: (۱۲۲۸ -۱۲۸۵) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - سده لنجان (اوشیان)
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
ملقب به خان و شمس‌الشعراء. …
میرزا محمدعلی سروش اصفهانی تحصیلات خود را در اصفهان به پایان رسانید. از دوران نوجوانی از طبعی سرشار و موزون بهره‌مند بود و مورد توجه و تربیت حاجی سیدمحمد باقر رشتی که علاوه بر ریاست خاصه و عامه دارای کمالات علمی بود ، واقع گردید.

از اصفهان به گلپایگان رفت و سپس به تهران آمد و پس از چندی به اتفاق شاهزاده محسن میرزا متخلص به دارا به تبریز رفت و به دربار ناصرالدین میرزای ولیعهد راه یافت و مورد اکرام و انعام او واقع شد و لقب شمس‌الشعرائی گرفت. اقامت او در تبریز چهارده‌سال به طول انجامید و بعد از فوت محمدشاه در سال ۱۲۶۴ق ، به همراه ناصرالدین‌شاه به تهران‌ آمد.

به دستور بهمن میرزا ، پسر چهارم عباس میرزا نایب‌السلطنه ، سروش اشعار عربی "الف لیلهٔ و لیلهٔ" را به فارسی بلیغ و شیوائی ترجمه کرد. او در تهران وفات یافت.

آثار سروش عبارت است از:

قصاید و فتح‌نامه‌ها و مثنوی‌های : "اردبیهشت نامه" ، "ساقی‌نامه" ، "الهی‌نامه" ، و "روضهٔ النوار" در ذکر واقعهٔ کربلا؛ کتابی به نام "شمس‌المناقب" ، حاوی قصایدی در مدح و منقبت رسول (ص) و خاندان نبوت و "دیوانی" به نام "زینهٔ المدایح".

منبع : aftabir.com