مهرداد تاوتلی کارشناس ارشد گردشگری و هتلداری در یاد داشتی نوشت : توسعه صنعت توریسم از مهم‌ترین عناصر مورد توجه در سیاستگذاری‌های تمامی کشورهای در حال توسعه می باشد . بی‌شک یکی از پراهمیت‌ترین آنها ایجاد تعادل ، توازن ، و توسعه اقتصادی است. ایجاد این محیط مناسب در گرو ایجاد فرهنگ گردشگری و به دنبال آن مناسب‌ترین نوع آن یعنی گردشگری فرهنگی است.

 

اما لازمه ایجاد این فرهنگ، ایجاد ارتباطات اجتماعی است که به آن دیپلماسی اجتماعی نیز گفته می شود . در این بین شاید بهترین نظر تئوری پروفسور جعفری باشد که فرهنگ جهانگردی ( ارتباط) را پیش زمینه توسعه گردشگری می‌داند. مطابق با این نظریه در اثر تعامل فرهنگی بین جامعه میزبان و مهمان و از ترکیب دو فرهنگ، فرهنگ جدیدی به وجود می‌آید که نام آن فرهنگ گردشگری است. بنابراین گردشگری جایگاهی برای ابرازکنایه ها و احساسات سیاسی نمی گذارد ، گردشگری پیام صلح و دوستی است و ایجاد ارتباط و تعامل با کشورهاست . گردشگری را نباید با مسائل سیاسی و تعارضات و سوء ظن ها آلوده کرد ، گردشگری پیام آور تعادل بین کشورهاست .

 گرچه تعاریفی که در مورد صنعت گردشگری توسط سازمان‌های مرتبط و صاحب نظران ارائه شده است جهانگردی را صرفاً یک پدیده اقتصادی به شمار آورده ولی می‌توان از دیدگاه فرهنگی گردشگری را مفهومی عام و فرضیه‌ای کلی دانست که قبل از به ثمر نشستن و تولد در کشورهای پیشرفته نیاز به ایجاد یک بستر فرهنگی مناسب دارد.گردشگری در جهان امروز یکی از ابزارهای مهم و تاثیرگذار در بخش‌های مختلف است . گر چه می تواند کمک شایانی به اقتصاد کشور نماید اما از حیث دیگر ، نماد ارتباط بین کشورهاست . واژه گردشگری با ماهیت صلح آمیز بودن ، در ادبیات سیاسی نمی گنجد . اگر چه در بیشتر مواقع ناخواسته وارد مسائل سیاسی می شود .