سروش رفیعی که در دربی نمایش خوبی در میانه میدان داشت اعتراض ویژه خود را نسبت به فدراسیون فوتبال این گونه ابراز داشت؛ « بارها گفتیم یک درصد از قرارداد بازیکنان مطابق کدام قانون نصیب فدراسیون فوتبال می‌شود و کجا می‌رود. در هیچ جایی از دنیا چنین مسئله‌ای وجود ندارد. آیا ما را بیمه می‌کنید یا امکاناتی می‌سازید؟ کسی در این باره پاسخگو نیست و سر خودمان را به‌خاطر این مسائل به درد نمی‌آوریم.»
حق کاملا با سروش رفیعی است. در فوتبال حرفه‌ای کسر از قرارداد بازیکنان به واسطه ارایه یک خدمات خاص به بازیکنان است و متاسفانه در فوتبال ایران هیچ یک از بازیکنان شاغل در لیگ برتر بیمه نیستند! این موضوع در گذشته چالش‌های زیادی برای بازیکنان فوتبال ایران ایجاد کرده است. نمونه اش سال‌ها قبل حمید رضا غفاری بازیکن تیم چوکای تالش در یک سانحه رانندگی دچار ضایعه نخاعی شد اما قانون هیچ حمایتی از او نکرد!
بازیکن فوتبالش در سن ۳۴ سالگی یا ۳۵ سالگی تمام می‌شود و طبیعتا در صورتی که بیمه نباشد، در ادامه برای گذران زندگی دچار مشکل می‌شود و اینطور نیست که همه فوتبالیست‌ها در لیگ برتر و لیگ یک دستمزدهای خوبی دریافت کنند. بطوریکه امروز شاهد هستیم خیلی از پیشکسوتان حتی برای گذران زندگی دچار چالش هستند. کسر از قرارداد بازیکن باید به واسطه ارایه خدمات به آنها باشد و وقتی فدراسیون فوتبال از قرارداد بازیکن کسر می‌کند اما خدماتی به آن ارایه نمی‌دهد، حس بدی به فوتبالیست دست می‌دهد. به خصوص که فوتبال برای فدراسیون فوتبال درآمدزاست و شاهد هستیم فیفا حتی به بازیکن و باشگاهش بابت حضور در جام جهانی پاداش هم می‌دهد.
