به گزارش بهداشت نیوز، خیلی‌ها در این شرایط هم نگران حضور فرزندان‌شان در محیط‌های عمومی برای تفریح و فعالیت‌های ورزشی و هنری هستند و هم اضطراب به خطر افتادن سلامت فیزیکی و روانی فرزندان‌شان با استفاده بیش از حد از فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را دارند.
در چنین شرایطی اگر بپذیریم تا زمانی نامعلوم باید با کرونا زندگی کنیم و این ویروس نابودگر را برای مدت طولانی در کنار خود بپذیریم، باید بتوانیم متناسب با شرایط کنونی و با حفظ نکات ایمنی برای خود و فرزندان‌مان برای حضور تدریجی در فضای اجتماعی برنامه‌ریزی داشته باشیم. این موضوع سبب شد تا با دکتر ناهید کرمانی، دکترای روان‌شناسی بالینی و مشاور خانواده و کودک گفت‌وگو کنیم.
برای تابستان امسال و در دوران حفظ فاصله‌گذاری اجتماعی که فرزندان خانواده‌ها مدت‌هاست در خانه مشغول بازی با رایانه و ارتباطات مجازی بوده‌اند، چگونه می‌توان برنامه‌ریزی ایمن و جذاب تفریحی و ورزشی داشت؟
یکی از نیازهای اساسی همه افراد نیاز به تفریح است. تفریح شامل سرگرمی‌ها و انواع علایقی می‌شود که فرد به آن رو‌می‌آورد و بدون اینکه کسی امتیازی برایش قائل شود. اوقات فراغت زمانی است که فرد برای آن برنامه‌ریزی می‌کند تا نیاز به تفریح را در خود برطرف کند.
اما نیاز هر فردی به تفریح با دیگری متفاوت است. میزان نیاز به تفریح در برخی افراد بیشتر است و به همین دلیل به ورزش و سرگرمی‌ها بیشتر رغبت نشان می‌دهند. برخی افراد هم خیلی کمتر نیاز دارند که از خانه بیرون بیایند و سراغ تفریح و سرگرمی بروند.داشتن تفریح، یک نیاز زیستی است و نهاد و درون فرد به درجات متفاوتی او را وادار می‌کند تا برایش برنامه‌ریزی کند.
پس اگر می‌خواهیم نوجوانان را که در شش ماه اخیر به ارتباطات و تفریحات مجازی خو گرفته‌اند به بازی و ورزش ترغیب کنیم، باید به آنان فرصت دهیم تا خودشان را بازیابی کنند و بتوانند نیازهای خود برای تفریح و سرگرمی را مدیریت کنند. همه ما به‌ویژه در ایام نوروز99 و در شرایط قرنطینه با بحران روحی خاص و نبود کسانی که دوست‌شان داریم مواجه بوده‌ایم و ارتباطات بسیار محدود باعث شد بحران‌های روحی را طی کنیم.
افرادی که این بحران‌های روحی در آنان بیشتر بوده افسرده‌تر و غمگین‌تر هستند و نیاز به فرصت بیشتری برای بازگشت به روال تقریبا عادی در دوران پسا کرونا دارند.
هنوز کلاس‌ها و مکان‌های ورزشی شروع به فعالیت نکرده‌اند و خانواده‌ها از تردد فرزندان‌شان با دوستان و در محیط بیرون از خانه نگران هستند. با این اوضاع چگونه می‌توانیم برای ارتباطات اجتماعی بچه‌ها برنامه‌ریزی کنیم؟
به فرزندان‌مان باید آموزش دهیم که چطور فاصله اجتماعی و بهداشت فردی‌شان را رعایت کنند.
بعد از آن می‌توانند در فضای بیرون از خانه باشند و دوستان‌شان را ببینند. اما زمانی که بیرون از خانه سپری می‌کنند باید محدود باشد و وقتی به خانه برمی‌گردند مسؤولیت‌های جدید خودشان را از حیث رعایت مسائل بهداشتی به‌عهده بگیرند؛ لباس‌های‌شان را تعویض کنند و دست و صورت‌شان را بشویند یا استحمام کنند تا بدون هرگونه نگرانی ارتباط بهتری با همسالان‌شان برقرار کنند.
والدین چگونه و از چه روش‌هایی می‌توانند فضای شادتر، بانشاط‌تر و مفرح‌تری را در داخل منزل با وجود محدودیت‌های موجود فراهم کنند؟
والدین با آموزش کامل بهداشت فردی، فاصله‌گذاری اجتماعی و رعایت نکات ایمنی در زمان محدود می‌توانند اجازه ارتباطات خارج از خانه را به فرزندان‌شان بدهند. همچنین در خانه با استفاده از فضای مجازی و استفاده از نرم‌افزارهای همراه ورزشی و هنری و حتی مشاغل و حرفه‌هایی که به آن علاقه دارند احساس پویایی و ارزشمندی را در خود و اعضای خانواده ایجاد کنند.
اصولا شروع ارتباطات اجتماعی را به‌عنوان روان‌شناس در دوران فاصله‌گذاری اجتماعی چطور توصیه می‌کنید؟
اکنون نیاز است که محدودیت ناشی از قرنطینه به‌طور تدریجی مدیریت شود و افراد با محیط بیرون ارتباط داشته باشند تا در محیط اجتماعی بتوانند بار دیگر خودشان را بازشناسی کنند و به فعالیت‌ها و حرفه‌هایی که به آن علاقه‌مند هستند، روی بیاورند.
احساس ارزشمندی، تعلق خاطر، مهم بودن و بروز استعدادها در ارتباط با دیگران شکل می‌گیرد. الان همه ما باید بتوانیم دوباره خودمان را بازیابی کنیم تا به‌تدریج در جایگاه قبلی خودمان قرار بگیریم. البته این روند باید با کنترل آگاهانه شرایط بیماری، پذیرش آن و کنار آمدن با شرایط محیطی جدید اتفاق بیفتد.
