به گزارش بهداشت نیوز، گیاه پایا، بوته‌هایی با ساقه افقی و خوابیده بر سطح زمین. برگها تخم مرغی، نوک تیز و قلبی شکل. گلها به رنگ بنفش – آبی نسبتاً درشت و معطر (2).

محل رویش: در دره‌های البرز در کندوان و چالوس، دامنه‌های ارتفاعات جنگلی گیلان بویژه رامسر پراکندگی دارد (1).

زمان برداشت قسمت مورد استفاده: برداشت محصول در سال دوم رضایت‌بخش‌تر بوده که میتواند تا چهار سال ادامه داشته باشد. بنابراین موقعی باید به برداشت اقدام نمود که گلها به مرحله شکفتن کامل نرسیده باشند (3).

قسمت مورد استفاده: برگهای تازه و خشک، سرشاخه‌های گلدار و ریزوم (2، 4).

کاربرد درمانی: بعنوان ضداضطراب، خلط آور، مدر و ملین کاربرد دارد (2).

آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: تاثیر عصاره این گیاه در مهار قارچ رحمی (Trichomonas vaginalis) گزارش شده است (5).

احتیاط مصرف: مطلبی یافت نشد.

منع مصرف: مطلبی یافت نشد.

ترکیبات شیمیایی: گلیکوزیدهای فنلیک، ساپونین، فلاونوئید، آلکالوئید، موسیلاژ، اسانس، سالیسیلات (6).

نحوه و میزان مصرف: دم کرده گیاه بعنوان دهان شویه مصرف می‌شود (2).

مصرف غذایی: مصرف غذایی ندارد.