رودخانه های پر خروش و زیبایی در اطراف سد لار و در دشت وسیع لار جریان دارند که از میان آنها می توان به رود معروف دیو آسیاب اشاره کرد. رود سفید آب یکی دیگر از رودخانه های زلال دشت لار است که به دریاچه لار ختم میشود. بستر رود سفید آب را لایه ای از آهک پوشانده اند و حداکثر ظرفیت آب آن در زمان اوج بارندگی ها به ۱۵ متر میرسد. از دیگر رودخانه های دشت لار میتوان به رودهای الرم، رود ورا رود، آب سیاه چال، چهل بره و آب امام پهنک اشاره کرد که همه آنها در تامین آب آشامیدنی بخش هایی از شهر تهران و اطراف آن نقش دارند.

طول این سد قدیمی، در قسمت پایین ۳۶ متر و در قسمت بالا و تاج سد ۸۸ متر است. کلّ ارتفاع سد ۲۱ متر است که ۷ متر آن شالوده و ۱۴ متر دیواره سد است.

سد لار دارای سه دریچه اصلی است: ۱ ـ یک دریچه روی زمین با ابعاد ۲*۱ متر قرار دارد و احتمالاً به مرور زمان در زیر خاک مدفون شده است. ۲ ـ دریچه ‌های وسط کمر سد. ۳ ـ دو دریچه در قسمت بالا.

سد لار از ۴ ستون (قطعه) ۲۰ متری تشکیل شده و دارای دو تونل عرضی و دو تونل طولی است.

سد در سال ۱۳۲۷ ساخته شده و ساخت آن حدود سه سال طول کشیده است. هزینه‌ی ساخت آن بالغ بر ۴۰۰ هزار تومان بوده که ۲۰۰ هزار تومان یعنی نیمی از هزینه را دولت وقت داده و نیمی دیگر را مردم متقبل شده‌اند. این نشان می‌دهد که مردم لارستان از زمان‌های گذشته خیّر و سخاوتمند بوده و در جهت رضای خدا و کارهای عام المنفعه همواره پیشقدم بوده‌اند.

سد لار توسط غلامرضا پهلوی برادر محمدرضا پهلوی کلنگ‌زنی شده که در مراسم آن، آقایان عبدالرحمان فرامرزی نماینده‌ی وقت لارستان بزرگ (شامل بندرلنگه، گاوبندی، بستک، لامرد، مهر، خنج و گراش و اوز) در مجلس شورای ملی و سردبیر روزنامه کیهان، فریدی و فرماندار وقت، مهندس فرانسوی آن به‌ نام ”مستر دانیلی“ و کارگران زحمت‌کش، حضور داشته اند. بیشتر استادان و کارگران مشغول احداث سد، تبریزی و از نیروهایی بوده اند که در شهر تبریز علیه دولت آن زمان قیام کرده بودند، و دولت آنان را با خانواده به لارستان و شهر لار تبعید کرده بود. علاوه بر استادان و کارگران تبریزی که تعدادشان زیاد بوده است در بین آنها حدود ۵۰ تن استادان و کارگران لاری و حدود ۳۰ تن هم کارگران گراشی بوده‌اند.