خیلی ها فکر می کنند که ایران و ژاپن، پس از شکست دادن سوریه و بحرین باید در یک چهارم نهایی رو در روی یکدیگر قرار بگیرند. می دانیم که فوتبال قابل پیش بینی و بر روی کاغذ نیست و در روز و زمین بازی، هزاران اتفاق غیر قابل باور رخ می دهد. بازی با ژاپن، یک فرصت فوق‌العاده و باورنکردنی برای رقم زدن بزرگی است؛ با برد مقابل ژاپن امیر قلعه نویی و شاگردانش دوباره توانایی های خود را اثبات می کنند.
نباید از این ژاپن، ترس و واهمه ای داشت و از آنها غول ساخت. تیم موریاسو هم از عیب و نقص خالی نیست؛ باخت روبه‌روی عراق خیلی چیزها را برای ژاپن در این جام تغییر داد و سرنوشت و مسیر خیلی از مدعیان عوض شد. گاهی اوقات، چنین گذرگاه‌های سخت و دشواری به مثابه جدال با ژاپن، بیشتر شبیه یک فرصت طلایی است تا یک تهدید عجیب و غریب؛ پس می توان از این گلوگاه صعب‌العبور هم رد شد و بعدها با سری بالا و آکنده از غرور، به آن افتخار کرد!
گذشتن و رد شدن از این مرحله یعنی دورنمای بهتری از افق پیش رو، برای قهرمانی باید رنج و دشواری کشید و هیچ چیز آسانی در این جاده وجود ندارد. دیر یا زود، به ژاپن برخورد می کردیم؛ پس چه بهتر که در یک چهارم نهایی، با آنها بازی می کنیم. بردن ژاپن، احتمالا کلید قهرمانی در هجدهمین دوره جام ملت‌های آسیا و چهارمین قهرمانی برای تیم ملی ایران خواهد بود.
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
