به گزارش خبرنگار ایسنا، در این نشست محمد خراسانی‌زاده (مدیرکل هنرهای تجسمی و رییس پاویون جمهوری اسلامی ایران)، امیر عبدالحسینی (دبیر ارشد پاویون)، شعیب حسینی (دبیر هنری)، جعفر واحدی (مدیرعامل موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر و دبیر اجرایی پاویون)، محمد زرویی نصرآباد (مدیرکل هنرهای تجسمی حوزه هنری)، عبدالحمید قدیریان و مرتضی اسدی (هنرمندان نقاش) حضور داشتند.
خراسانی‌زاده از بینال ونیز به عنوان مهمترین رویداد عرصه تجسمی دنیا یاد کرد و یادآور شد که این رویداد از سال ١٨٩۵ پابرجاست و ۵٩ بار برگزار شده است.
او خاطرنشان کرد: دوسالانه ونیز به عنوان پدیده‌ای که سرآمد رویدادهای مشابه شد، جایی برای جریان‌سازی و معرفی اتفاقات مهم هنرهای تجسمی است. به لطف خدا این شرایط برای ما فراهم شد که نمایندگی رسمی ایران را داشته باشیم. در نخستین نشست خبری که بنده در تیرماه ١۴٠٢ خدمت خبرنگاران بودم این وعده را دادم. وزیر محترم نیز به‌خصوص در اختتامیه جشنواره تجسمی فجر بر این امر تاکید کردند. علیرغم تمام دشواری‌ها به دلیل تامین بودجه و تفاوت ارز پایه‌ی ما با فضای بین‌الملل، این اتفاق محقق شد.
او گفت: سال ١٩۵٩ و ١٩۶١ دو دوره پیش از انقلاب اسلامی شاهد حضور هنرمندان ایرانی بودیم؛ البته حرف و حدیثی درباره پاویون رسمی وجود دارد.
خراسانی‌زاده گفت: این رویداد اول اردیبهشت کلید می‌خورد و در ونیز افتتاح خواهد شد و تا اوایل آذرماه ١۴٠٣ برپا خواهد بود. پاویون ایران در فضای کمتر از ٢٠٠ متر مربع مستقر خواهد شد و آثار خود را به نمایش خواهد گذاشت.
به گفته او پنج هنرمند در پاویون جمهوری اسلامی ایران برای این رویداد حضور دارند.
مدیرکل هنرهای تجسمی گفت: باید بگویم نمی‌شود رویدادی در این سطح برگزار شود و جمهوری اسلامی ایران در آن حضور نداشته باشد؛ حتی اگر هزینه آن زیاد باشد. ما در هر شرایطی باید ظرفیت‌های بی‌بدیل هنری خود را در چنین رویدادهایی به نمایش بگذاریم. بر همین اساس دعوت از بخش خصوصی که فضای مناسبی را می‌توانند فراهم کنند نیز می‌تواند مفید فایده باشد.
خراسانی‌زاده تاکید کرد: در روز دوم اردیبهشت ماه و بلافاصله بعد از افتتاح رسمی رویداد، با حضور بعضی هنرمندان و دست‌اندرکاران پاویون را افتتاح خواهیم کرد.
در ادامه امیر عبدالحسینی، دبیر ارشد هنری پاویون ایران در دوسالانه ونیز صحبت کرد. او گفت: در پاییز سال ١۴٠٢ و بعد از بمباران بیمارستانی در غزه، مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری در نظر داشت برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا نمایشگاهی برگزار کند.
او گفت: بر همین اساس قرار شد رویدادی در این رابطه برنامه‌ریزی شود که بخش نمایشگاهی آن به من سپرده شد. بوم‌های یکسانی ارسال و سناریوی نمایشگاه آماده شد. عنوان نمایشگاه بر اساس «والایی» شکل گرفت، با این تعریف که واقعیت‌هایی وجود دارد که احساس می‌شود و ادراک می‌شود و قابل بیان نیست. در نهایت اما برگزاری این نمایشگاه با تاخیر مواجه شد.
او ادامه داد: در اختتامیه جشنواره هنرهای تجسمی فجر به شکل جدی از ضرورت حضور ایران در دوسالانه هنر ایران در ونیز سخن گفته شد. پس از اختتامیه جشنواره هنرهای فجر یعنی همان زمان که حوزه هنری قصد داشت این نمایشگاه را برپا کند، با نظر و مشورت دوستان قرار شد طرح این نمایشگاه برای دوسالانه ونیز نوشته شد تا در کنار دیگر طرح‌ها مورد بررسی قرار گیرد. در پایان از بین طرح‌های موجود این طرح مورد نظر قرار گرفت.
او درباره دلایل انتخاب این موضوع برای دوسالانه ونیز گفت: نکته اول این است که سرآمدان هنرهای تجسمی ایران در این نمایشگاه حضور داشتند؛ از جمله کاظم چلیپا، مصطفی گودرزی، غلامعلی طاهری، عبدالحمید قدیریان و مرتضی اسدی از جمله حاضران هستند. نکته دیگر نگاه اجتماعی و موضوع محور بودن در هنرهای تجسمی بود که موجب شد این طرح اولویت داشته باشد. به ویژه در شرایطی که هشت هزار هنرمند خواستار حذف اسراییل از دوسالانه ونیز شده بودند.
او ادامه داد: بر همین اساس در نهایت با برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته غرفه رسمی جمهوری اسلامی ایران با عنوان بنی آدم اعضای یک پیکرند افتتاح خواهد شد که قرابتی با این نمایشگاه دارد.
او درباره هنرمندان حاضر در این نمایشگاه گفت: این هنرمندان فرزند زمانه خود و صاحب بیان شخصی هستند.
عبدالحسینی ادامه داد: عنوان نمایشگاه «والایی» است که بر اساس استیتمنت نمایشگاه است و سناریویی با سیر نمایشگاه بهتر ایجاد شده است. آثار همه یک اندازه و یک فرم و بر اساس موضوع واحد کودکان غزه است که همه با سروده‌های محمود درویش نام‌گذاری شده است. با توجه به ارایه هنر معاصر جنبه‌های نور، صوت و ... نیز به نمایشگاه اضافه شده و ارایه جذاب و جریان‌سازتری را خواهیم داشت. یکی از آثار شانزدهمین جشنواره تجسمی فجر با موضوع آینه‌های نور نیز دعوت شد که با محوریت یکی از آثار نمایشگاه در معرض دید قرار داده می‌شود.
مرتضی اسدی هنرمند نیز دقایقی صحبت و با اشاره موضوع غزه خاطرنشان کرد: به عنوان یک نقاش سعی کردم این اتفاق که افتاده را رصد کنم اما من حتی جرأت نمی‌کردم تصاویر را نگاه کنم. سابقه کار من در رابطه با مسئله فلسطین به دوسالانه در سال ١٣٧٢ بازمی‌گردد اما امسال ماجرا فرق کرده است و نسل‌کشی ایجاد شده است. کودکی که هنوز زاده نشده و رنگ زندگی را ندیده است کشته می‌شود. من نتوانستم با تحلیل سیاسی خودم سخنی بگویم اما سعی کردم با نقاشی این تابلو حرف خود را بیان کنم. خوشحالی ندارد؛ ناراحتم از اینکه قلم ما باید در بیان کشتار و نسل کشی استفاده شود.
مرتضی اسدی هنرمند نیز دقایقی صحبت کرد. او گفت: به عنوان یک نقاش سعی کردم این اتفاق که افتاده نه تنها بمباران وحشیانه که در این شش ماه انجام شد و من حتی جرات نمی‌کردم تصاویر را نگاه کنم. سابقه کار من در رابطه با مسئله فلسطین به دوسالانه در سال ١٣٧٢ بازمی‌گردد اما امسال ماجرا فرق کرده است و نسل‌کشی ایجاد شده است. کودکی که هنوز زاده نشده و رنگ زندگی را ندیده است کشته می‌شود. من نتوانستم با تحلیل سیاسی خودم سخنی بگویم اما سعی کردم با نقاشی این تابلو حرف خود را بیان کنم. خوشحالی ندارد؛ ناراحتم از اینکه قلم ما باید در بیان کشتار و نسل کشی استفاده شود.
عبدالحمید قدیریان ـ هنرمند ـ نیز اظهار کرد: صحبت‌های اصلی را دوستان انجام دادند. این کارها به قصد این نمایشگاه انجام نشده بود و برای قبل‌تر است. قبل از اینکه این نشست برگزار شود گفتم با این اتفاقی که در جهان می‌افتد به نظر می‌رسد باید وارد تبیین‌های جدید شویم. گویی دنیا پوشش تزیینی خود را از دست داده است. کاملا دست یهود در تمام سیستم‌ها نمایان شده است. از پیش می‌دانستیم سیستم تئوریک هنر توسط یهود طراحی شود و مبنای اصلی آن مبنای اومانیستی است که بسیاری جوامع را به پوچ‌گرایی سوق دادند. تصور من این است که اندیشمندان باید برای شرایط پیش رو در کنار یکدیگر باشند. اگر در این فضا تولید مبنا و تئوری نشود؛ مبنایی که در حوزه تعالی انسان راهگشا باشد، تصور من این است که می‌توان این مبنا را ایجاد کرد. تصور من این است که اگر آنجا شرکت کنم و بحث‌های میزگردی و مصاحبه‌ای پیش آید وارد بحث‌های چالشی شویم و هنر را از آزادی بی بند و باری که انسان را به پوچی می رساند نجات دهیم. هنر والاترین ارزش انسان است و حیف است در ابهامی به نام آزادی فکر به اضمحلال کشیده شود. در اثر من به ایمان فلسطینیان و ایمانی که در فطرت‌ها جلوه کرده پرداخته شده است؛ فکر نمی‌کردیم بسیاری از کشورهای جهان واکنش نشان دهند در حالی که واکنش نشان دادند و این از نور ایمان فلسطینیان است؛ چرا غزه‌ای‌ها وارد این نگاه معنوی و الهی شدند و به صورت معجزه‌وار با یکدیگر یکدست هستند در حالی که تک به تک کشته می‌شوند.
مدیرکل تجسمی حوزه هنری محمد زرویی نصرآباد نیز در همین رابطه اظهار کرد: با توجه به رویکردی که در چند سال پیش‌رو دارد و شعاری که هنر متعهد به حقیقت و هنر انقلاب دارد، هنرمندانی با این رویکرد زیر چتر حمایت و همراهی حوزه هستند. یکی از همکاری‌های حوزه هنری و موزه هنرهای معاصر نمایشگاه کارتون و کاریکاتور بود؛ این نمایشگاه نشان داد که هنرمندانی همزمان با ما صحبت می‌کنند که یک صحبت مشترک با ما دارند.
او با اشاره به جنبش دیوارنگاره‌ها که علیه صهیونیسم به صورت جدی پیگیری می‌شود و با اشاره به همکاری حوزه هنری با پاویون ایران در ونیز هم گفت: حوزه هنری سعی دارد در بینال و جشنواره‌های بین‌المللی نقش‌آفرینی داشته باشد و برای هنرمندانی که در سال‌های مختلف با حوزه هنری کار می‌کردند فضایی را برای ارایه آثارشان در سراسر دنیا ایجاد کند. ونیز هم یکی از این اتفاقات است که حوزه هنری شرایط را برای هنرمندان متعهد به حقیقت فراهم خواهد کرد.
در ادامه خراسانی‌زاده در پاسخ به سوال خبرنگاران مبنی بر لزوم توجه بیشتر به مسائل داخل ایران در جشنواره‌ها و رویدادهای بین‌المللی، اظهار کرد: نکته مهم اینجاست که در بدو کار، ما سیاست موضوعی تنظیم نکردیم. با توجه به فشردگی زمانی که داشتیم مشورت‌های زیادی انجام شد. اصلا ابتدا کار دیگری معرفی شد اما مسئله این بود که به صورت مداوم به فکر کیوریت نمایشگاه بودیم. ما بر مبنای بهترین کارهای حاضر و آماده اقدام کردیم و نهایتا دلیل اینکه این‌کار انتخاب شد نیز توضیح داده شد.
او ادامه داد: کاری که از صفر کیوریت شده است این پدیده مبتنی بر یک طراحی پیش رفته بود. این آثار برای اولین بار نمایش داده می‌شود. اینکه ماجرای غزه ماجرایی جهانی است مد نظر بوده. نگاه ما مسئله انسانی است و نه سیاسی. خلاصه کنم سیاست ما بر مبنای مضمون نبود، بر اساس بهترین مجموعه کیوریت شده بود که انتخاب شد.
رییس پاویون ایران درباره بودجه‌ای که برای پاویون جمهوری اسلامی ایران در ونیز در نظر گرفته شده است، گفت: واقعیت این است که در بینال شصتم ٨٧ کشور به صورت رسمی حضور خواهند داشت. بعضی کشورها در فضای اولیه بینال فضای ثابت دارند و بعضی کشورهای دیگر به صورت مستقل فضایی را اجاره کردند. در فضایی استیجاری از لحاظ یورو سنگین بود که حدودا ۴٠٠ هزار یورو نیاز بود، بر مبنای همین اعداد شروع کردیم اما با خطرپذیری بسیار بالا پیش بردیم و با توجه به اینکه این مبالغ موجود نبود در هفت ماه حضورمان کمتر از ٢٠٠ هزار یورو را برآورد کردیم که همین میزان را نداریم. بیشترین هزینه ما گذران هفت ماه هست. حضور افراد را به حداقل ممکن رساندیم.
او گفت: در محدودترین تعدادِ ممکن می‌رویم. حوزه هنری حتی همراه کردن بعضی هنرمندان را پذیرفته است؛ چراکه ما از پس پرداخت هزینه آن برنمی‌آمدیم.
انتهای پیام
