فوتبال را بازیکنان به عنوان انسان بازی می‌کنند و مربیان به عنوان انسان تیم‌ها را هدایت می‌کنند. پس ویژگی‌های فرهنگی انسانی در هر جغرافیا روی هر بازی به صورت مستقیم تاثیر می‌گذارد که اگر به شکست منتهی شود، معمولاً آن را در بخش خطاهای انسانی تقسیم بندی می‌کنند.
ما ایرانی‌ها یک ویژگی فرهنگی اشتباه داریم و آن هم زود اشباع شدن است. در زیر مجموعه این صفت خیلی چیزهای دیگر جا می‌گیرد، مثل رها کردن کار به خیال اینکه تمام شده یا ناامید شدن از جنگیدن یا دست کم گرفتن رقیب!
اگر به طول تاریخ فوتبال ایران نگاه کنید - چه در عرصه داخلی و چه ملی - ما بارها از این موضوع ضربه خورده‌ایم. این ویژگی فرهنگی در سایر رشته‌های ورزشی هم خودش را نشان داده و چه بسیار کشتی‌گیرانی که تا ثانیه‌های آخر مسابقه برنده بودند و به همین دلیل باختند.
به همین سال قبل نگاه کنید؛ در مسابقات جهانی کشتی مجتبی گلیچ تا ۵ ثانیه به پایان کشتی سعدالله اف بزرگ را برده بود. در جام ملتهای آسیا تیم ملی کشورمان گل اول را خیلی زود به قطر در نیمه نهایی زد و تمام ورزش دوستان وقتی یک تیم یا ورزشکار ایرانی امتیاز اول را می‌گیرد یا گل اول را می‌زند، ناخودآگاه تن و بدنشان می‌لرزد!
و حالا ذوب آهن آخرین قربانی تا این لحظه از این بابت است. تیم محمد ربیعی در ورزشگاه آزادی یک گل زودهنگام زد و در نیمه دوم به لاک دفاعی رفت و مشخص بود که گل خواهد خورد. بعد از دریافت گل مساوی، ذوب آهن صاحب فرصت‌های خوبی برای گلزنی شد اما از آن همه شوت و آن همه موقعیت روی دروازه حریف به سادگی گذشت تا در واپسین ثانیه‌ها بازی برده را با شکست عوض کند.
در حقیقت ذوب آهن خودش باخت، به یک ویژگی فرهنگی و زدن گل زود هنگام که تا امروز از ورزش ایران خیلی قربانی گرفته و تا وقتی که درست نشود، باز هم قربانی می‌گیرد!
بیشتر بخوانید:
