به گزارش خبرگزاری صداوسیما، سعید جلیلی نامزد چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری امروز میهمان برنامه (با مردم) از شبکه یک سیما بود. 

جلیلی: بسم الله الرحمن رحیم، به همه مردم عزیز سلام عرض می‌کنم، حادثه‌ای همه را به سوگ نشاند ولی شما مردم شهادت رئیس جمهور صادق و خدمتگزار را به حماسه تبدیل کردید. شما مردم در ۴۵ سال گذشته بار‌ها و بار‌ها نشان دادید که این هنر را دارید که فرصت‌ها را از دل تهدید‌ها بیرون بکشید، امروز هم در آستانه یک تصمیم سرنوشت ساز هستیم، یک تصمیم مهم برای حال و آینده کشور عزیزمان، انشاالله با حضور پرشور و کم نظیر مردم در این انتخابات رقابتی، جهان دوباره جلوه درخشان دیگری از حماسه جمهوریت را در ایران اسلامی و انقلابی خواهد دید. حضور همه برادران عزیز و ارزشمندی که پا به عرصه انتخاب گذاشته اند مغتنم است. مردم عزیز ایران ما امروز یک فرصت تاریخی را پیش روی خودمان داریم. مطالعه دو روند به ما نشان می‌دهد که ما در یک بزنگاه تاریخی هستیم، هم روند تحولات جهان و هم روند پیشرفت‌های شما مردم بزرگوار ایران.
امروز یک جهان فرصت پیش روی ما است که می‌تواند ایران را جهش بدهد، عرصه، عرصه تعارف نیست. عرصه، عرصه درنگ نیست. این فرصت‌ها باید به قدرت و پیشرفت و تعالی ملت تبدیل شود. نباید این فرصت تاریخی را از دست داد. اول از همه باید این فرصت‌ها را شناخت، ثانیا برای استفاده حداکثری از آن‌ها برنامه ریزی کرد تا نه تنها مشکلات کشور حل شود بلکه به یک پیشرفتی برسیم که در تراز شایستگی‌های شما مردم عزیز ایران است و باز این ممکن نیست مگر این که همه شما تک تک آحاد مردم بتوانند نقش ایفا کنند و از ظرفیت همه مردم ایران برای این جهش بزرگ و تاریخی استفاده بشود.
مردم عزیز ایران، تحقق این امر نقشه راه می‌خواهد، برنامه می‌خواهد، برنامه‌ای که آماده باشد یعنی با مطالعات عمیق، با استفاده از تجربه‌های علمی و عملی از قبل تهیه شده باشد. با مطالعه شب امتحانی نمی‌شود در این بزنگاه تاریخی تصمیم درست گرفت. در یازده سال گذشته عمده وقت من و صد‌ها نفر از همراهانم در گفتمان دولت سایه بر شناخت مسائل کشور و راه حل آن‌ها متمرکز بوده است. کمتر وقت داشتم تا در جلسات محفلی و گعده‌های سیاسی شرکت کنم البته موجب گلایه برخی دوستان هم می‌شد. تلاش کردم تا ذهنم را به روی حاشیه‌ها و لابی‌ها و جلسات کم مایه سیاسی ببندم و در عوض در‌های دفترم را به روی صد‌ها کارشناس و متخصص و مدیر و دانشمند و فعال اجتماعی و دانشگاهی و کارگری باز کنم که از ماندن پشت لابی‌های خسارت بار سیاسی و مناسبات جناحی خسته شده بودند. ده‌ها کارگروه تخصصی برای رصد مشکلات کشور و طراحی راه حل‌های جدید تحت عنوان گفتمان دولت سایه تشکیل دادیم، مدیران و کارشناسانی که با ما همکاری کردند به بیش از هزار نفر می‌رسند. در فهرست طولانی و پرشمار همکاران ما در دولت سایه، همه همه جور سلیقه سیاسی و همه سطوح کارشناسی از مدیران عالی دولت‌های گوناگون تا مدیران میانی و کارشناسان حضور داشتند. در کنار فعال سازی این ستاد چابک و کم هزینه ولی پرکار، بیش از ۱۴۰ بار به نقاط مختلف کشور سفر کردم و از نزدیک و در دل میدان با مشکلات اقشار و اصناف مختلف آشنا شدم، از کارگران هپکو تا کوله بران بانه، از صیفی کاران آبدان بوشهر تا کشاورزان کریم آباد رشتخوار، از شرکت‌های دانش بنیان در نیشابور و سبزوار تا فعالان اقتصادی در چابهار و صد‌ها جمع دیگر کارگری و دانشجویی و اقتصادی و کشاورزی و اجتماعی و فرهنگی دیگر. 
مردم عزیز ایران، رئیس جمهور بعد حتی یک روز هم فرصت تامل، تردید و تاخیر ندارد. به شما عرض می‌کنم به اتکای سال‌ها بررسی و آمادگی ما نه تنها یک روز را از دست نخواهیم داد بلکه از آن جا که مسائل را سایه به سایه دنبال کرده ایم از همان فردای انتخابات کار را شروع می‌کنیم، با تصمیمات نقطه زن، راهبردی و البته اولویت دار و نه تصمیم‌های فرعی و نمایشی.
مقام ریاست جمهوری، مقام اجرا به معنای پیمان کاری نیست، ریاست جمهوری جایگاه تشخیص و تصمیم است، دوری از تردید، تاخیر و تعجیل‌های نادرست، لازمه این جایگاه است. دولتی که صد‌ها اولویت داشته باشد در حقیقت اولویتی ندارد. ادعا می‌کنم و بسیاری هم به این گواهی می‌دهند که به تصویری جامع، درک دقیق و تحلیل عمیقی از مسائل کشور رسیده ایم و با جمع بندی‌های کارشناسی و راهبردی، برنامه‌های حساب شده‌ای تهیه کردیم که نه محصول یک تکاپوی عجولانه چند روزه یا چند ماهه که حاصل یک فرآیند روش‌مند کارشناسی و تجربی حداقل یازده ساله است. من در تمام این سال‌ها تلاش کردم به جوانانی که علاقمند به کار سیاسی هستند الگوی متفاوتی از کنش سیاسی ارائه کنم که بدانند کار سیاسی فقط به معنای جا به جا شدن در جلسات و محافل و باند‌های سیاسی و جناحی نیست و سیاست ورزی درست یعنی متمرکز شدن روی مسائل واقعی، خوشحالم که گفتمان دولت سایه تا حدی توانست این الگوی متفاوت را آشکار کند. 
مردم عزیز ایران، به عنوان کسی که سال‌ها هم با سیاست خارجی درگیر بودم و هم با سیاست داخلی، معتقدم بیشتر از این که نگران تهدید‌های داخلی و خارجی باشیم، باید نگران استفاده نکردن و هدردادن فرصت‌ها و ظرفیت‌های کشور باشیم. ما امروز در یک فرصت بزرگ تاریخی هستیم، هر ملتی که از فرصت‌های تاریخی غفلت کرد از مسیر پیشرفت عقب ماند، با همین پشتوانه بود که در بزنگاه‌های تصمیم گیری سعی کردیم با تصمیم سازی‌های کاملا تخصصی و ناظر به منافع ملی، دولت‌ها را با هر گرایشی که دارند یاری کنیم. ده‌ها نامه کارشناسی در مورد مسائل کشور به عالی‌ترین مراجع تصمیم گیری از رهبری معظم انقلاب تا روسای محترم جمهور و روسای قوای دیگر ارسال شد. یادی کنم از برادر عزیزمان، رئیس جمهور شهید و محبوب ملت که با دلسوزی از هر یک از این نامه‌ها با اخلاص استقبال می‌کرد، ارجاع می‌داد و پیگیری می‌کرد که مجموعه‌ای از دستور‌های شهید رئیسی روی این پیشنهاد‌ها به اطلاع شما خواهد رسید. به عنوان نمونه از قبل از دولت شهید رئیسی ادعا می‌شد نمی‌توان نفت را فروخت، ما راهکار‌های فروش نفت را در همان شرایط تهیه کردیم و به دولت وقت دادیم و در همان زمان فروش نفت شروع شد، اما در دوره شهید رئیسی جدی گرفته شد، تکمیل شد و به جایی رسید که فروش نفت ما به بیش از یک و نیم میلیون بشکه در روز رسید.
مردم عزیز ایران، درک ما از شرایط کشور ما را به این اولویت‌ها رساند، چهار سرفصل اصلی را سرلوحه دولت خودم قرار دادم که به عنوان اولویت آن‌ها را پیگیری جدی خواهم کرد، یک، انضباط، اگر جمع بندی من این است که انضباط مالی باید یکی از اصلی‌ترین اولویت‌های رئیس جمهور باشد این جمع بندی هم متکی است بر یک مطالعه نسبتا گسترده‌ای که راجع به مالی ایران از مشروطه تا به امروز داشتم چه شش برنامه بعد از انقلاب، چه شش برنامه قبل از انقلاب، چه مطالعاتی که دیگران درباره اقتصاد ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی داشتند. از سوی دیگر تجربه کاری و حرفه‌ای خودم در بدنه دولت، سی سال پیش من رئیس بازرسی وزارت خارجه بودم بعد‌ها در جایگاه معاون وزیر، بعد هم دبیر شورای عالی امنیت ملی، دقیقا این را تجربه کردم و به این نتیجه رسیدم که تا انضباط مالی محقق نشود اکثر بخش‌های دولت مختل خواهد شد. انضباط مالی یعنی همان چیزی که در محاوره به آن حساب و کتاب گفته می‌شود، شما یک منبع آب دارید قرار است این منبع با یک لوله کشی به باغچه‌های تشنه برسد اگر شیلنگ‌هایی که قرار است بودجه کشور را به مصارف ضروری برسانند نشتی داشته باشند شما هرچقدر هم که منبع را پر آب کنید باز تشنگی باغچه‌ها برطرف نخواهد شد. نفت ۲۰ دلار است مشکلات است، ۷۰ دلار است، ۱۳۰ دلار می‌شود باز هم است. اشکال کجا است؟ مثالی بزنم تا ببینید آن تحقق انضباط مالی چه تاثیر بزرگی می‌تواند داشته باشد، اولین نمونه مسئله میترینگ است، ما سالانه چند میلیارد دلار نشتی و پرتی در تولید و فروش نفت و گاز داریم، چند میلیارد دلار. در ابتدای دولت برادر عزیزمان شهید رئیسی یک بررسی انجام شد این بررسی خدمت ایشان تقدیم شد به تائید وزیر نفت دولت هم رسید، بیان می‌کردند که بله آن چه در نفت، در فرآورده‌های نفتی تولید می‌شود به طور متعارف دو تا چهار درصد پرتی دارد یعنی اگر شما روزی سه میلیون بشکه نفت تولید می‌کنید می‌گویند دو تا چهاردرصد آن به اسم ته کشتی، ته لوله، ته مخزن، ته کامیون، ته پالایشگاه پرتی دارد، شما خبر را زیادی می‌شنوید مثلا گفته می‌شود امروز ۶۰ میلیون لیتر بنزین قاچاق کشف شد، این ۶۰ میلیون لیتر چگونه کشف می‌شود؟ مگر یک باک یا دو باک بنزین است؟ از کجا این‌ها جمع می‌شود و بعد این رقم چقدر می‌شود، کشوری که عمده منابع درآمدش، درآمد نفتی است، چند میلیون بشکه نفت و گاز در روز تولید می‌کند دو درصد تا چهار درصد پرتی آن می‌دانید چند میلیارد دلار می‌شود؟ حالا سوال این است آیا نسبت به چنین موضوعی که باعث به هدررفتن منابع یک ملت می‌شود در حالی که با همین چند میلیارد دلار، هزاران پروژه عمرانی می‌توان انجام داد چیز کمی است؟ آیا نباید به این رسید؟ یعنی این موضوع ظرف ۵ سال می‌شود چیزی نزدیک چندین میلیارد دلار، حالا بحث ما این است که به این چگونه باید رسید. اتفاقا با توجهی که به این موضوع شد، بررسی که شد خدمت برادر عزیزمان شهید رئیسی داده شد و دستوری که ایشان دادند این در مسیر پیگیری قرار گرفت و امروز خوشبختانه در برنامه هفتم توسعه قرار گرفته، اما مهم، اجرای آن است. کسانی که در سال چند میلیارد دلار از این پرتی‌ها سود می‌برند حتما مقاومت خواهند کرد، اگر ما انضباط مالی را به آن توجه نداشته باشیم بسیاری از منابع کشور به بهانه‌ها و عناوین گوناگون می‌تواند به یغما برود.
مثالی دیگر که در مورد همین انضباط مالی باید ذکر کرد مسئله مصارف ارزی کشور است، شما می‌دانید ما یک درآمد‌های ارزی داریم، یک مصارف ارزی داریم لذا باید یک بودجه ارزی دقیق داشته باشیم، قصه چای دبش چرا پیش آمد، چون انضباط مالی در طی سال‌ها جدی گرفته نشده بود، اگر انضباط مالی در اولویت، این را تکرار می‌کنم در اولویت دولت قرار بگیرد برکات بسیار بزرگی را به دنبال خواهد داشت و من این را اولویت جدی دولت خودم قرار خواهم داد. ما در این باره فهرست اولویت‌های انضباط مالی را کار کردیم و برنامه مشخص داریم. یکی از آن موضوعات، بحث جریان حاکمیت ریال است اگر شما می‌خواهید اقتصادتان را سامان بدهید، اگر شما می‌خواهید جلوی بی انضباطی‌ها را بگیرید، اولین شرط آن چیست که ریال که واحد رسمی پول کشور است بر آن حاکمیت داشته باشید. یکی دیگر از مصادیق انضباط مالی، بحث بانک‌ها است مثلا تسهیلاتی که بانک‌ها در اختیار مشتریان خودشان قرار می‌دهند این تسهیلات کجا می‌رود، در چه جهتی می‌رود، چرا عده‌ای از مردم ۵۰ درصد از مردم هیچ گاه هیچ تسهیلاتی از بانک‌ها نگرفته‌اند و در عوض برخی از افراد ۱۰ درصد از افراد حجم عمده تسهیلات به آنها اختصاص پیدا کرده است. اینها آن چیز‌هایی است که در یک نظام منضبط مالی حساب و کتاب پیدا می‌کند.
 مردم عزیز ایران، اولویت دومی که دولت ما به آن توجه خواهد کرد و سرفصل مهمی که من در همه بخش‌ها آن را با جدیت پیگیری خواهم کرد مشارکت فراگیر و همه جانبه همه آحاد و اقشار مردم در پیشرفت کشور است اگر ما صحبت از رشد ۸ درصد در برنامه ۵ ساله هفتم می‌کنیم این رشد ۸ درصد چگونه به دست می‌آید؟ من معتقد هستم این رشد حتماً می‌تواند محقق شود حتی بیشتر از آن، اما با فراهم کردن بستر برای بروز توانمندی‌های همه مردم، صد‌ها دانشکده در کشور داریم که کارشان برگزاری کلاس و امتحان گرفتن است اگر ما صحبت از رشد ۸ درصد می‌کنیم سهم دانشگاه‌ها در این چیست؟ این هم حق دانشگاه است، هم ماموریت دانشگاه است که بتواند در این ماموریت بزرگ در این رسالت تاریخی برای جهش کشور نقش ایفا کند. اگر ما مثلاً می‌گوییم اشتغال و ارزآوری دو موضوع اصلی در اقتصاد کشور ما است باید مردم را مشارکت داد چه جایی بهتر از دانشگاه‌ها؟ ما میلیون‌ها دانشجو، دانش آموخته و اساتید ارزشمندی داریم که بهترین دوران عمر خودشان را برای علم و دانش گذاشتند، آیا این علم و دانش در مسیر جهش کشور و پیشرفت کشور نباید به کار گرفته شود؟ اگر ما برای این برنامه داشته باشیم که برنامه داریم از همین سال تحصیلی جدید این برنامه شروع خواهد شد دانشگاه‌ها باید ماموریت داشته باشند تا بتوانند در پیشرفت اقتصادی کشور، در رشد ۸ ساله پیشرفت کشور در جهش اقتصادی کشور مشارکت داشته باشند این همان چیزی است که ما دنبال خواهیم کرد. دانشکده‌های ما این قابلیت را دارند دانشگاه تهران، شریف، امیرکبیر، دانشگاه تبریز، اصفهان، کرمان، مشهد همه دانشگاه‌های ما باید ماموریت پیدا کنند برای این که بتوانند در این مسیر پیشرفت کشور نقشی داشته باشند که این نقش را من مطمئن هستم آنها به بهترین شکل ایفا خواهند کرد.
 خاطرم است در سال‌های ۹۶ -۹۷ به یکی از شهرستان‌های نسبتاً محروم رفته بودم در آنجا شنیدم که فردی که به دنبال کلاهبرداری بوده با یک وعده سود پول‌هایی را از مردم جمع کرده است در آن شهرستان نسبتا محروم در سال ۹۶ -۹۷ حدود ۱۸۰ میلیارد تومان از مردم پول جمع کرده بود آیا در یک مسیر درست اقتصادی دولت نمی‌تواند بستری را فراهم کند که مردم همین پولشان را در آن بستر قرار بدهند که هم امن باشد، هم در جهت پیشرفت کشور باشد و هم سود آن هر چقدر است به جیب خود مردم برود؟ اینها آن چیز‌هایی است که می‌شود انجام داد. سوم، پیشران‌های اقتصادی، در لحظه‌ای که نظم دنیا و منطقه غرب آسیا در حال تغییر است ما بیش از هر لحظه دیگری به تصمیم‌های نقطه‌زن نیاز داریم اگر نه ما از سایر کشور‌ها دهه‌ها عقب می‌مانیم نمونه‌هایی از این فرصت‌ها که برای تولید ثروت و جهش اقتصادی در برابر ما است را بیان می‌کنم، اقتصاد دریا محور شما می‌دانید کشور‌های مشابه ما که در شمال و جنوب ما چنین امکان بهره‌برداری از دریا داریم کشور‌هایی که مشابه ما هستند حتی سواحلی کمتر از ما دارند چندین برابر از ما از برکات دریا منتفع می‌شوند، توسعه اقتصاد دریا محور از اولویت‌های دولت من است که البته جزو سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در همین سال گذشته است. امروز دریا یک منبع سرشار برای تولید ثروت و نقش آفرینی در تحولات جدید بین‌المللی است خیلی از مسائل اقتصادی کشور را اتفاقاً می‌توان زیر چتر اقتصاد دریا سامان داد از تولید آبزیان تا ساخت و تعمیر کشتی‌های باری و مسافری و سایر صنایع مربوط به دریا. نکته دوم روستا‌ها است از فرصت‌های مهمی که امروز کشور ما دارد پایه‌گذاری جهش اقتصادی از خود روستا‌ها است. من این را گفته‌ام هر روستا باید سلول جهش کشور باشد ما امروز بیش از ۴۰ هزار روستای بالای ۲۰ خانوار داریم اگر ما صحبت از جهش کشور می‌کنیم این جهش با جهش آحاد و اجزای کشور شکل می‌گیرد اگر هر روستای ما یک جهش اقتصادی داشته باشد ثمره آن جهش کشور خواهد بود. من در این سال‌ها روستا‌هایی را که می‌توانند الگوی سایر روستا‌ها باشند را از نزدیک دیده‌ام، در همدان روستایی دیدم که چگونه جوانان آن در روز تعطیل مشغول کار در ۲۰۰ کارگاه آن بودند در حالی که کل روستا ۵ هزار نفر جمعیت بیشتر نداشت، اما دویست کارگاه داشت اینها مواردی است که می‌تواند تکثیر شود، اما نکته مهم دیگر در این بحث آن فرصت‌های اقتصادی در فضای بین‌الملل است اگر ما صحبت از تولید و جهش تولید می‌کنیم یکی از بحث‌های بسیار مهم فرجام تولید است، فرجام تولید صادرات است یعنی شما بعد از بازار داخلی و تامین بازار داخل باید بتوانید به بازار‌های منطقه و جهانی دسترسی داشته باشید، باید تولید کننده شما چه کشاورزی و چه صنعتی بداند و اطمینان خاطر داشته باشد که برای او بازار لازم فراهم است و لازمه آن تعامل گسترده و سازنده با اکثر کشور‌های دنیا است. در دنیا حدود ۲۰۰ کشور وجود دارد با بسیاری از این کشور‌ها می‌توان روابط بسیار خوب اقتصادی داشت می‌توان روابط را توسعه داد، کسانی که سال‌ها کشور را معطل سه، چهار کشوری کردند که اتفاقاً آن ۳ -۴ کشور بیشترین خصومت را با ملت ایران داشتند اینها مسیری را رفتند که هیچ نتیجه‌ای نداشت. من این را بار‌ها بیان کردم در همان زمانی که می‌گفتند گشایش ایجاد شده است فقط صادرات ما به افغانستان دو برابر صادرات به ۲۸ کشور اتحادیه اروپا بود عرض من این است امروز در دنیا شرایطی که به وجود آمده است شرایط همکاری، شرایط تعاملات اقتصادی، شرایط روابط خارجی بسیار مستحکم و قوی با بسیاری از کشور‌ها فراهم است. کاری که شهید عزیز ما آقای رئیسی در این دو سه سال به خوبی پیگیری کردند کسانی که می‌گفتند ما نمی‌توانیم بدون فلان توافق یا بدون فلان موضوع روابط اقتصادی داشته باشیم حتی ادعا می‌کردند نمی‌توانیم داخل کشور را اداره کنیم شما دیدید در این سه سال نه تنها صادرات ما افزایش پیدا کرد، نه تنها نفت ما فروخته شد بلکه بسیاری از کشور‌ها امروز با افتخار ادعا می‌کنند که می‌خواهند با ما روابط راهبردی داشته باشند، روابط راهبردی اقتصادی داشته باشند، امروز فرصت‌های بسیار بزرگ و ارزشمندی برای روابط خارجی ما به ویژه در زمینه اقتصاد فراهم است. یکی از آن چیز‌هایی که به آن توجه دارم این است که اجازه نخواهم داد نگاه‌های جزئی نگر بعضاً آن ساختار اجرایی اداری کشور مانعی برای تصمیم‌های راهبردی، برای همکاری‌های نافع و پرسود کشور بشود و، اما اولویت چهارم، فناوری‌های جهش آفرین، چرا ما می‌گوییم در یک فرصت تاریخی هستیم؟ شناخت جهان و شناخت این فرصت‌ها فقط شناخت روند‌های سیاسی نیست یک گام عمیق‌تر باید نگاه کرد گاهی دستاورد‌های علم و فناوری، چهره سیاسی جهان را تغییر می‌دهد. متاسفانه در دو سه قرن اخیر در بزنگاه‌هایی که نقطه‌های بزنگاهی فناوری و علم بوده ما غفلت تاریخی داشتیم ما حضور نداشته‌ایم، در دوران قاجار و پهلوی متاسفانه هرجا یک پیشرفت علمی بوده است که موجب ارتقا قدرت و نفوذ کشور‌ها و دولت‌ها می‌شده است اینها غایب بودند، اما امروز این گونه نیست، امروز ملت ما، جوانان ما، دانشمندان ما، شرکت‌های دانش بنیان ما در نقطه‌ای هستند که در مرز‌های دانش حرکت می‌کنند. امروز ما نه تنها باید آن غفلت‌های تاریخی را جبران کنیم بلکه باید آماده برای یک جهش باشیم امروز روند‌های فناورانه به یک نقطه گلوگاهی رسیده‌اند که ما را در آستانه یک تحول قرار داده‌اند تحولی که نه فقط زندگی‌ها را بلکه روابط بین دولت‌ها را هم می‌تواند دگرگون کند. امروز در خود دولت‌های غربی یکی از دغدغه‌هایی که دارند نگرانی‌هایی که دارند این است که دستاورد‌های فناورانه هوش مصنوعی می‌تواند مناسبات قدرت را در روابط بین دولت‌ها دستخوش تحول جدی کند. این تحولات نه تنها جای نگرانی ندارد بلکه جای خوشحالی دارد که می‌توان با استفاده از آنها آن جهش را شکل داد تنها نگرانی این است که ما غافل باشیم، اکنون این ما هستیم که با پیش دستی در فناوری‌های جهش آفرین باید جایگاه خودمان را در آن اثرگذاری جهانی تثبیت کنیم و آگاهی نزدیک و دقیق من از دستاورد‌های فرزندان شما نشان می‌دهد که سرمایه عظیم انسانی ما آماده جهش آفرینی در فناوری‌های پیشرفته است.
 جمع‌بندی کنم، همانطور که سال ۱۴۰۰ در همین برنامه ریاست جمهوری گفتم ایران بزرگ در طول تاریخ فراز و نشیب‌های بسیار داشته، ماجرا‌های بزرگی را گذرانده ما در جهان فقط یک کشور نیستیم یک تمدن و یک فرهنگ بوده و هستیم. هنر مردم ایران انتخاب‌های بزرگ است، با انقلاب اسلامی یک خیز بلند برای احیای این نقش تمدنی ایجاد شد، امروز دوباره بعد از صد‌ها سال ما کم کم شخصیت‌هایی داریم که به مرز‌های دانش نزدیک شدند و در بعضی از رشته‌ها در رده‌های یکم تا پنجم دنیا هستیم، از ابن سینا‌ها تا کاظمی آشتیانی‌ها، از خواجه نصیری‌ها تا شهید شهریاری‌ها، از خوارزمی‌ها تا فخری زاده‌ها و از سربداران تا قاسم سلیمانی‌ها ما راه درازی را آمدیم و امروز در یک پیچ تاریخی هستیم.
 در یکی دو قرن گذشته هر بار که خواسته ایم جهشی داشته باشیم دشمنان خارجی ما تلاش کردند مانع ما شوند متاسفانه جریان‌هایی را هم از داخل همراه خود کردند و به خدمت خود گرفتند. امیرکبیر حرکت بزرگی را شروع کرد ولی علیه او فضاسازی شد و در نهایت او را به شهادت رساندند. اکنون این ما هستیم که به جای سرگرم شدن به انبوهی از کار‌های بی‌اولویت باید اولویت‌های نقطه زن را درک کنیم و با انتخاب‌های حساب شده شانه زیر بار مسئولیت دهیم تا بار از دوش مردم ایران برداریم، ما یک نقشه راه جامع و فراگیر می‌خواهیم ما به یک دولت نقش آفرین نیاز داریم که برای تک تک مردم ایران در مسیر پیشرفت و جهش کشور نقش تعریف کند و حالا وقت نقش آفرینی است.
 اکنون یک جهان فرصت پیش روی ما است تا عقب ماندگی‌های چند صد ساله را در چند سال جبران کنیم، اکنون یک جهان فرصت پیش روی ما است تا با جهادی بزرگ به ایران جهش دهیم، اکنون نوبت شما است تا با جهادی بزرگ یک جهان فرصت را شکوفا کنید، تا ایران را جهش دهید. یک جهان فرصت، یک ایران جهش، هر ایرانی یک نقش پرشکوه، بسم الله الرحمن رحیم