خبرگزاری مهر، گروه استانها: خیمه‌های سفید، سرخ و سبز که تعداد آنها آنقدر زیاد است که چشم هر بیننده‌ای را در روز عاشورای حسینی از دور به این شهر به خود جلب می‌کند.
این خیمه گاه از روز سوم ماه محرم تا روز عاشورا مامن حاجتمندان و شیفتگانی است که برای طلب حاجت و عزاداری به آن پناه می‌برند.
از روز سوم دهه محرم مردم این شهر دسته دسته به سمت خیمه گاه می‌روند، زیارت عاشورا می‌خوانند، روضه می‌خوانند و به یاد مظلومیت یاران امام حسین (ع) اشک می‌ریزند.
خیمه سوزان طاقانک در فهرست آثار ملی ثبت شده است
خیمه سوزان طاقانک که در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است بنابر روایات شفاهی، بیش از ۸۰ سال پیش با برپایی یک سیاه چادر عشایری که از عشایر ساکن در اطراف طاقانک به امانت گرفته شده بود، در محل قبرستان قدیمی شکل گرفت.
از روز سوم که نخل‌های آورده شده از استان کرمان و ۷۲ خیمه بزرگ در این مکان به نیت ۷۲ تن یاران امام حسین (ع) بنا و بر تعداد این خیمه‌ها افزوده می‌شود، هر کسی که دست به دامان یکی از یاران مظلوم سالار شهیدان شده است به نیت او خیمه‌ای می‌دوزد و آن را با آنچه که در وسعش است می‌آراید و حتی اگر نمی‌تواند این کار را انجام دهد با گره زدن پارچه‌ای به گوشه خیمه گاه آن حضرت ارادتش را به ایشان اعلام می‌دارد بطوری که در سال‌های گذشته تعداد این خیمه‌ها به بیش از ۷۰۰ عدد هم رسیده است.
پخت انواع نذری در خیمه‌گاه
کم کم که لحظات به روز تاسوعا نزدیک می‌شود، نذری پزان هم در این خیمه گاه آغاز می‌شود، بوی انواع نذری از آبگوشت معروف تاسوعا گرفته تا آش، کاچی، حلوا و شیربرنج در خیمه گاه می‌پیچد و جمعیت هم دسته دسته به سمت خیمه گاه می‌آید.
در میان خیمه‌ها خیمه باب الحوائج علی اصغر (ع) از همه خیمه‌ها کوچک‌تر است و در آن گهواره و تزئیناتی است که دل هر محب اهل بیتی را از ظلمی که در حق آن بزرگوار شده است می‌لرزاند.
در تمامی مدت برپایی خیمه‌ها نوحه سرایی، سینه زنی، زنجیر زنی، چاق چاقو و خواندن زیارت عاشورا معنویت خاصی به فضا می بخشد.
در روز هفتم نیز معمولاً تعزیه حضرت قاسم (ع) در خیمه گاه برگزار می‌شود.
بالاخره عصر تاسوعا با حزن و اندوه از راه می‌رسد و عزاداری عصر تاسوعا با حرکت هیئت‌های عزاداری از سطح شهر طاقانک به سمت خیمه گاه آغاز می‌شود و تا پاسی از شب ادامه دارد.
حضور گروه‌های سینه زن، زنجیرزن و چاق چاقو زنی در کنار خیمه‌های برپا شده تا نزدیکی صبح ادامه می‌یابد.
صبح روز عاشورا، گروه‌ها و هیئت‌های عزاداری به سمت خیمه گاه حرکت می‌کنند. حرکت کاروان نمادین امام حسین (ع)، قربانی کردن ۱۴ رأس گوسفند در جلوی هیئت‌های عزاداری، تشیع نمادین پیکر شهدا کربلا، نواختن نی، ساز و دُهل و حمل علم به سوی خیمه گاه همراه با هیئت‌های عزاداری فضا را از بوی حسین پر می‌کند و این هیئت‌ها با رسیدن به خیمه گاه فریاد یا حسین و یازینب سر می‌دهند و جمعی از افراد در هیئت سپاهیان کوفه، سوار بر اسب در میان خیمه‌های برپا شده تعدادی از نوجوانان و جوانان را که پوشش سبز رنگ برتن دارند تعقیب می‌کنند و سپس خیمه‌های برپا شده، به آتش کشیده می‌شوند.
عزاداری و نوحه‌سرایی در زمان سوزاندن خیمه‌ها
عزاداری و مداحی در زمان سوزاندن خیمه‌ها و پس از آن ادامه می‌یابد و جمعی نیز با حرکت در میان خیمه‌های در حال سوختن، مراسم دمام زنی را اجرا می‌کنند.
با فروکش کردن شعله‌های آتش، جمعیتی که تعداد آنان گاهی به ۱۰ هزار نفر هم می‌رسد به سوی خیمه‌های سوخته حرکت می‌کنند. برداشتن باقی مانده خیمه‌های سوخته شده به عنوان تبرک، خواندن زیارت عاشورا در گروه‌های چند نفره و روشن کردن شمع در کنار باقی مانده خیمه‌ها تا ساعتی پس از پایان مراسم خیمه سوزان ادامه دارد.
پس از سوختن خیمه‌ها عزاداران راهی امامزاده زین الدین و گلزار شهدا می‌شوند و نماز ظهر عاشورا را با شکوه هر چه تمام تر برگزار می‌کنند.
حرکت کاروان نمادین اسرا، برپا کردن دوباره خیمه‌ای سیاه رنگ با نام خیمه حضرت زینب (س) و روشن کردن شمع در کنار این خیمه، مردم را به همدردی با بازماندگان عاشورای حسینی می‌خواند.
