کاخ لیندرهوف آلمان
قصر لیندرهوف
قصر لیندرهوف (به آلمانی: Schloss Linderhof) یک قصر در آلمان است که در جنوب غربی باواریا نزدیک روستای Ettal قرار دارد. این کوچکترین قصر از سه قصری است که توسط پادشاه لودویگ دوم باواریا ساخته شده است و تنها قصری است که واقعاً تکمیل شده است و او بیشتر از سال ۱۸۷۶ به بعد در آنجا زندگی می کرد.
لودویگ در جوانی خود منطقه اطراف لیندرهوف را می شناخت، زمانی که پدرش، پادشاه ماکسیمیلیان دوم باواریا را در سفرهای شکارش در آلپ باواریا همراهی می کرد.
هنگامی که لودویگ دوم در سال ۱۸۶۴ پادشاه شد، یک کلبه شکار به نام Königshäuschen ("کلبه کوچک پادشاه") را از پدرش به ارث برد و در سال ۱۸۶۹ شروع به گسترش ساختمان کرد.
در سال ۱۸۷۴، او تصمیم گرفت Königshäuschen را تخریب کند و آن را در محل فعلی خود در پارک بازسازی کند.
در همین زمان سه اتاق جدید و راه پله به مجموعه باقی مانده U شکل اضافه شد و نمای بیرونی چوبی قبلی با نمای سنگی پوشانده شد. این ساختمان به سبک دوره دوم روکوکو طراحی شده است.
بین سالهای ۱۸۶۳ و ۱۸۸۶، در مجموع ۸،۴۶۰،۹۳۷ مارک برای ساخت لیندرهوف هزینه شد.
اگرچه لیندرهوف بسیار کوچکتر از ورسای است، اما بدیهی است که قصر لویی چهاردهم، سلطان خورشید فرانسه (که بت لودویگ بود) الهام بخش آن بوده است. به عنوان مثال، راه پله، نسخه کوچک شده راه پله معروف سفیر در ورسای است که به طور کامل در Herrenchiemsee، پروژه قصر دیگری از لودویگ که کمتر به عنوان یک ساختمان مسکونی و بیشتر به عنوان ادای احترام به سلطان خورشید طراحی شده بود، کپی شد.
با این حال، از نظر سبک، ساختمان و دکوراسیون آن از سبک روکوکو اواسط قرن هجدهم لویی پانزدهم فرانسه الهام گرفته شده است، و قصر کوچک در گراسوانگ بیشتر بر اساس پتی تریانون آن پادشاه در محوطه ورسای ساخته شده است.نماد خورشید که در همه جای تزئینات اتاق ها یافت می شود، نشان دهنده مفهوم فرانسوی سلطنت مطلقه است که برای لودویگ، تجسم کامل ایده آل او از یک سلطنت الهی با قدرت کامل سلطنتی بود. چنین سلطنت مطلقه ای دیگر در نیمه دوم قرن نوزدهم در اروپا قابل تحقق نبود. اتاق خواب در زندگی تشریفاتی یک پادشاه مطلقه اهمیت داشت. لویی چهاردهم فرانسه عادت داشت اولین (اهرام) و آخرین دیدار (خواب) روز را در اتاق خواب خود برگزار کند.
در تقلید از ورسای، اتاق خواب بزرگترین اتاق قصر لیندرهوف است. با این حال، با رو به شمال بودن، اتاق خواب لیندرهوف نمادگرایی همتای ورسای خود را معکوس می کند و نشان دهنده خودانگاره لودویگ به عنوان "پادشاه شب" است، زیرا او عادت کرده بود شب را به روز و بالعکس تبدیل کند.
قصر لودویگ دوم
[توجه: این بخش فاقد منبع ذکر شده است. برای بهبود این بخش، لطفاً با افزودن استناد به منابع معتبر، به ارتقاء آن کمک کنید. فقدان منابع ممکن است منجر به زیر سوال رفتن و حذف مطالب شود. (فوریه ۲۰۲۴)]
در مقایسه با سایر کاخ‌ها، لیندرهوف فضایی نسبتاً خصوصی دارد. در واقع، تنها چهار اتاق وجود دارد که کارکرد واقعی دارند.
کاخ لیندرهوف
این اتاق توسط پادشاه به عنوان اتاق نشیمن استفاده می شد. او از نشستن در طاقچه لذت می برد و گاهی اوقات تمام شب را در آنجا به مطالعه می پرداخت. از آنجا که لودویگ دوم عادت داشت در طول روز بخوابد و شب ها بیدار بماند، آینه ها زمانی که نور شمع ها را هزار بار منعکس می کردند، جلوه ای غیرقابل تصور برای او ایجاد می کردند. قرارگیری موازی برخی از آینه ها توهم یک مسیر بی انتها را تداعی می کند.
میز وسط دارای رویه ای با معرق کاری لاجورد، آمتیست و عقیق است و نشان رسمی باواریا را در موزاییک شیشه ای نشان می دهد.
فرشی از پر شترمرغ.
یک شمعدان عاج هندی در طاقچه با ۱۶ شاخه.
دو شومینه پوشیده شده با لاجورد و تزئین شده با تزئینات برنزی طلایی.
دو اتاق ساخته شده تقریباً یکسان هستند و عملکرد خاصی ندارند. اتاق غربی به دلیل وجود آئولودین (ساز ترکیبی پیانو و هارمونیوم) در آن گاهی اوقات "اتاق موسیقی" نامیده می شود. فقط پرده ها و روکش های روی مبلمان محصولات واقعی کارخانه گوبلن پاریس هستند. صحنه های روی دیوارها برای تقلید از بافته های واقعی روی بوم خشن نقاشی شده اند.
باغ‌های لیندرهوف
تالار پذیرایی در غرب کاخ واقع شده و با کابینت های زرد و یاسی احاطه شده است. این کابینت ها فقط به عنوان پیش ورودی به اتاق های بزرگتر استفاده می شدند. لودویگ دوم هرگز از این اتاق برای برگزاری مراسم پذیرایی استفاده نکرد. این کار با فضای خصوصی لیندرهوف مغایرت داشت و اتاق برای این کار بسیار کوچک بود. او از آن بیشتر به عنوان اتاق مطالعه استفاده می کرد و در آنجا به پروژه های ساختمانی جدید فکر می کرد. با این حال، وجود تالار پذیرایی در لیندرهوف، ما را به الزامات پادشاه در یک سلطنت مطلقه یادآوری می کند.
تاریخچه قصر لیندرهوف
دو میز گرد با رویه مالاکیت، هدیه از طرف دوشس بزرگ ماریا الکساندrovna روسیه به پادشاه لودویگ دوم.
سایبان تخت سلطنت با دسته‌های پر شترمرغ (به عنوان نماد شرقی قدرت سلطنتی).
تصاویر کاخ لیندرهوف
اتاق غذاخوری در قسمت شرقی کاخ قرار دارد و با کابینت های صورتی و آبی احاطه شده است. کابینت صورتی، برخلاف سایر کابینت ها، کارکرد واقعی داشت. پادشاه از آن به عنوان رختکن استفاده می کرد.
اتاق غذاخوری به خاطر میز ناپدید شونده اش به نام "Tischlein deck dich" (میز، خودت را بچین) مشهور است. این میز روی یک سکوی بالابر به آشپزخانه در طبقه پایین ناپدید می شد، جایی که برای وعده بعدی چیده می شد و دوباره بالا آورده می شد. این مکانیزم نصب شد تا لودویگ بتواند در اینجا به تنهایی غذا بخورد بدون اینکه مزاحمتی از طرف خدمتکاران داشته باشد.
با این حال، کارکنان باید میز را حداقل برای چهار نفر می چیدند، زیرا گفته می شود که پادشاه هنگام غذا خوردن با افراد خیالی مانند لویی پانزدهم، مادام دوپمپادور یا ماری آنتوانت صحبت می کرد. چرا که لودویگ دوم از معاشرت با این افراد لذت می برد و به آنها احترام می گذاشت. پرتره های آنها را می توانید در کابینت ها و صحنه هایی از زندگی آنها را در همه جای اتاق های قصر پیدا کنید.
گلدان رومیزی چینی مایسن با گل های چینی.
الگوی این اتاق نه تالار خواب لویی چهاردهم در ورسای، بلکه اتاق خواب اتاق‌های مجلل در اقامتگاه مونیخ بود. این اتاق در سال ۱۸۸۴ به طور کامل بازسازی شد و تا زمان مرگ پادشاه دو سال بعد به طور کامل تمام نشد.
موقعیت خود تخت روی پله‌هایی در طاقچه‌ای که توسط نرده‌های طلایی بسته شده است، مانند مدل باروک مونیخ، به آن ظاهری شبیه محراب می‌دهد و در نتیجه لودویگ دوم را در هنگام خواب در طول روز تجلیل می‌کند. او اغلب شب ها را نیز بیدار می ماند و در این اتاق که با تعداد زیادی شمع از جمله یک شمعدان شیشه ای با ۱۰۸ شمع روشن شده بود، کتاب می خواند. پادشاه در مورد افسانه ها و اساطیر قرون وسطی و همچنین در مورد زندگی دربار و هنر در عصر لویی چهاردهم بسیار مطالعه کرده بود.
دو میز کنسول از چینی مایسن (که چینی مورد علاقه پادشاه بود) ساخته شده اند.
معماری قصر لیندرهوف
باغ‌های اطراف قصر لیندرهوف که توسط مدیر باغ دربار، کارل فون افر طراحی شده‌اند، یکی از زیباترین نمونه‌های طراحی باغ‌های تاریخی در نظر گرفته می‌شوند. این پارک عناصر باغ‌های رسمی رنسانس و باروک را با بخش‌های محوطه‌سازی‌شده که شبیه به باغ‌های منظره انگلیسی هستند، ترکیب می‌کند.
لودویگ که مجذوب تصاویر رمانتیک از طبیعت جاندار بود، به درختان علاقه‌ی زیادی داشت. به همین دلیل، به یک درخت لیندن بلند ۳۰۰ ساله اجازه داده شد تا در باغ‌های رسمی باقی بماند، اگرچه تقارن آن را برهم می‌زد. تصاویر تاریخی نیمکتی را در آن نشان می‌دهند که لودویگ عادت داشت در غروب آفتاب، پنهان از دیدگان، در میان شاخه‌های آن "صبحانه" خود را صرف کند. برخلاف تصور عموم، این درخت نام خود را به قصر نداده است. این نام از خانواده‌ای به نام "لیندر" گرفته شده است که مزرعه‌ای (در آلمانی "Hof" به معنای مزرعه) را در جایی که اکنون قصر لیندرهوف قرار دارد، قرن‌ها کشت می‌کردند.
جاذبه‌های گردشگری آلمان
قصر با باغ‌های رسمی احاطه شده است که به پنج بخش تقسیم می‌شوند که با مجسمه‌های تمثیلی قاره‌ها، فصل‌ها و عناصر تزئین شده‌اند:
قسمت شمالی با آبشار سی پله مرمری مشخص می‌شود. انتهای پایینی آبشار توسط فواره‌ی نپتون و در بالا یک کوشک موسیقی قرار دارد.
مرکز باغچه‌ی غربی توسط حوضچه‌ای با مجسمه‌ی طلایی "فاما" شکل گرفته است. در غرب، یک کوشک با تنه‌ی لویی چهاردهم وجود دارد. در مقابل آن، فواره‌ای با مجسمه‌ی طلایی "آمو با دلفین‌ها" می‌بینید. این باغ با چهار گلدان سفالی بزرگ تزئین شده است.
تاج باغچه‌ی شرقی، یک کوشک چوبی است که حاوی تنه‌ی لویی شانزدهم است. بیست و چهار پله پایین‌تر، یک حوضچه‌ی فواره با مجسمه‌ی طلایی "آمو در حال تیراندازی با تیر" وجود دارد. مجسمه‌ی "ونوس و آدونیس" بین حوضچه و قصر قرار گرفته است.
باغچه‌ی آبی مقابل قصر تحت سلطه‌ی یک حوضچه‌ی بزرگ با گروه فواره‌ی طلایی "فلورا و پوتوها" قرار دارد. خود فواره تقریباً ۲۵ متر ارتفاع دارد.
کاخ‌های بایرن
باغ‌های تراس قسمت جنوبی پارک را تشکیل می‌دهند و با آبشار در شمال مطابقت دارند. روی سکوی اولین ردیف، "فواره‌ی نایاد" وجود دارد که از سه حوضچه و مجسمه‌های پریان آب تشکیل شده است. در قوس وسط طاقچه، تنه‌ی ماری آنتوانت از فرانسه را می‌بینید. این باغ‌ها با یک معبد گرد با مجسمه‌ی ونوس که بر اساس نقاشی از آنتوان واتو (شرکت برای سیترا) ساخته شده است، تاج‌گذاری شده‌اند.
باغ منظره مساحتی حدود ۵۰ هکتار (۱۲۵ جریب) را در بر می‌گیرد و به طور کامل با منظره طبیعی آلپی اطراف ادغام می‌شود. در این پارک چندین ساختمان با ظاهری متفاوت وجود دارد.
این ساختمان زیر تپه‌ای مصنوعی با ورودی صخره‌ای پنهان شده است. این غار کاملاً مصنوعی است و برای پادشاه به عنوان نمونه‌ای از پرده اول اپرای تانهاوزر اثر واگنر ساخته شده است. در ابتدای پرده اول، تانهاوزر در غار ونوسبرگ قرار دارد. مطابق با این موضوع، نقاشی اثر آگوست فون هکل در پس‌زمینه غار اصلی، «تانهاوزر با ونوس» را به تصویر می‌کشد.
این غار بین سالهای ۱۸۷۵ تا ۱۸۷۷ تحت رهبری طراح صحنه اپرا، آگوست دیریگل ساخته شد. این یک سازه آهنی است که دیوارهای جداکننده آن با برزنت آغشته پوشانده شده بود، که به نوبه خود با مخلوط سیمانی که استالاکتیت‌های مصنوعی از آن ساخته شده‌اند، پاشیده شده بود. این غار به دو غار جانبی و یک غار اصلی تقسیم می‌شود.
برای گرم کردن اتاق‌ها به هفت اجاق گاز نیاز بود. یک آبشار و یک قایق صدفی شکل به طور سفارشی برای استفاده در غار ساخته شده بودند. دستگاه نمایش رنگین کمان و دستگاه موج ساز، توهم را کامل می‌کردند، در حالی که پادشاه را با قایق در دریاچه مصنوعی پارو می‌زدند، نوازندگان قطعاتی از تانホイزر می‌نواختند. در همین زمان او غار آبی کاپری خود را می‌خواست.
بنابراین، ۲۴ ژنراتور دینام با نیروی موتور بخار توسط یوهان سیگموند شوکرت در سال ۱۸۷۸ نصب شده بود و بنابراین در زمان لودویگ دوم امکان روشن کردن غار با رنگ‌های مختلف وجود داشت. گفته می‌شود این اولین نیروگاه برق باواریا و همچنین اولین نیروگاه برق دائمی در جهان بوده است. تمایل پادشاه برای «آبی‌تر، آبی‌تر» صنعت رنگ جوان آن زمان را رونق بخشید و چهار سال پس از مرگ لودویگ، کارخانه رنگ و سودا بادن (BASF) از اداره ثبت اختراع امپراتوری برای تولید رنگ مصنوعی نیل حق ثبت دریافت کرد.
این غار به دلیل بازسازی و مرمت تا سال ۲۰۲۴ برای بازدیدکنندگان بسته است، زیرا سازه حساس به رطوبت در دامنه کوه به دلیل باران و آب ذوب به میزان قابل توجهی آسیب دیده است.
از بیرون، یک خانه چوبی ساده با دیوارهای ساخته شده از تنه‌های درخت پوست کنده و یکدست، فضای داخلی آن الهام گرفته از دستورالعمل‌های ریچارد واگنر برای پرده اول اپرای "والکüre" و طراحی صحنه مربوطه توسط جوزف هوفمان از ۱۸۷۶ است. در وسط تالار، درخت خاکستر وجود دارد که زیگمونده شمشیر جادویی گرم (Gram) را از آن بیرون کشید.
در سال ۱۸۸۴ کلبه آتش گرفت، اما بلافاصله بازسازی شد. در سال ۱۹۴۵ به دلیل آتش‌سوزی عمدی دوباره طعمه ح flames شد، اگرچه برخی از مبلمان و اثاثیه حفظ شد. در تابستان ۱۹۹۰، کلبه‌ی هوندینگ در مکان جدیدی نزدیکتر به کاخ بازسازی شد. بازسازی در محل اصلی به دلایل حفاظت از طبیعت امکان پذیر نبود.
لودویگ جشن‌های ژرمنی را در کلبه‌ی هوندینگ برگزار می‌کرد. کارگردان لوکینو ویسکونتی در فیلم حماسی خود لودویگ در سال ۱۹۷۲، صحنه‌هایی از پسران مزرعه‌ای برهنه یا نیمه‌برهنه را که به طور سستی روی شاخه‌های کلبه آویزان بودند (در استودیوی فیلم در رم) فیلمبرداری کرد. سانسورچیان این و صحنه‌های دیگر را از نسخه اول حذف کردند.
عکس کاخ لیندرهوف آلمان
این ساختمان چوبی کوچک الهام گرفته از اپرای "پارسیفال" واگنر است، جایی که در پرده سوم گورنمَنز، شوالیه "جام مقدس"، به تنهایی به عنوان یک زاهد در جنگل زندگی می‌کند. پارسیفال پس از سال‌ها سرگردانی، ناگهان در روز جمعه خوب با نیزه گمشده "جام مقدس" در اینجا ظاهر می‌شود. کوندری او را به عنوان احمق خالص، اکنون روشنفکر از طریق شفقت و رهایی از گناه از طریق رنج تصفیه کننده، می‌شناسد و او را به عنوان پادشاه همیشه جدید شوالیه‌های "جام مقدس" می‌داند، که پادشاه در حال مرگ آمفورتاس و شوالیه‌ها او را به عنوان پادشاه اعلام می‌کنند.
علاوه بر کاخ‌های باشکوهش، پادشاه تعدادی کلبه آلپی ساده نیز داشت. او به طور منظم در یک چرخه سالانه ثابت در بهار و پاییز از آنها بازدید می‌کرد. مشهورترین آنها "خانه پادشاه در شَخِن" است، جایی که هر سال در ماه اوت تولد خود را جشن می‌گرفت. او جمعه‌های خوب را در contemplation در جنگل "آمرگاو آلپ" می‌گذراند. برای این منظور، او در سال ۱۸۷۷ "عبادتگاه گورنمَنز" را به عنوان یک کلبه زاهدانه خیالی در یک پاکسازی جنگل در آنجا ساخت. برای انعکاس حال و هوای شادمانه پرده سوم، پادشاه واقعاً می‌خواست در روز جمعه خوب یک چمنزار گلدار در اطراف کلبه داشته باشد. اگر به دلیل بارش برف هنوز برف وجود داشت، مدیر باغ باید یکی از آنها را برای پادشاه می‌کاشت.
او در نامه‌ای به واگنر در مورد عبادتگاه گزارش داد و نوشت: "در آنجا در محل مقدس می‌توانم از قبل صدای شیپورهای نقره‌ای قلعه "جام مقدس" را بشنوم..." عبادتگاه اصلی با برج ناقوس آن در دهه ۱۹۶۰ به دلیل فرسودگی از بین رفت. در سال ۱۹۹۹/۲۰۰۰، کمک‌های مالی خصوصی بازسازی عبادتگاه گورنمَنز برای لیندرهوف را امکان‌پذیر کرد. این نسخه کپی فقط حدود ۱۵۰ متر در غرب کلبه جدید هوندینگ قرار داده شد.
علاوه بر این سازه‌های شاخص، چندین ساختمان دیگر نیز در پارک لیندرهوف وجود دارد، از جمله:
مسجد: این مسجد در سال ۱۸۶۹ به عنوان هدیه سلطان عثمانی عبدالعزیز به لودویگ دوم ساخته شد. این مسجد هرگز به عنوان یک مکان عبادی مورد استفاده قرار نگرفت، بلکه به عنوان یک غرفه چای استفاده می‌شد.
کلیسای سنت پطرس: این کلیسا به سبک نئوکلاسیک در سال ۱۸۷۴ ساخته شد و به عنوان کلیسای خصوصی لودویگ دوم استفاده می‌شد.
کاخ مارلی: این کاخ به سبک روکوکو در سال ۱۸۷۸ به عنوان اقامتگاه مهمانان لودویگ دوم ساخته شد.
خانه نروژی: این خانه چوبی در سال ۱۸۶۸ به عنوان هدیه پادشاه نروژ کارل چهارم به لودویگ دوم ساخته شد.
غرفه چینی: این غرفه در سال ۱۸۷۳ به عنوان هدیه امپراتور چین تونگ‌چی به لودویگ دوم ساخته شد.
باغ لیندرهوف به پنج بخش مجزا تقسیم می‌شود:
باغ پیش‌کاخ: این باغ در مقابل کاخ قرار دارد و با مجسمه‌ها و فواره‌ها تزئین شده است.
باغ شرقی: این باغ به سبک چینی طراحی شده است و دارای یک دریاچه، یک پاویون و یک پل است.
باغ غربی: این باغ به سبک باروک طراحی شده است و دارای یک آبشار، یک مجسمه و یک هزارتو است.
باغ شمالی: این باغ به سبک رنسانس طراحی شده است و دارای یک حوض، یک مجسمه و یک باغ گل است.
باغ جنوبی: این باغ به سبک ماور قرار گرفته است و دارای یک تراس و یک فواره است.
همانطور که مشاهده کردید، پارک لیندرهوف ترکیبی از طبیعت، معماری و هنر را به نمایش می‌گذارد و بازتابی از علایق و تخیلات پادشاه لودویگ دوم است.
۱. قصر لیندرهوف چه زمانی ساخته شده است؟
قصر لیندرهوف توسط پادشاه لودویگ دوم بایرن در دوره نوسازی و گسترش این قصر، در سال ۱۸۷۶ به پایان رسید.
۲. چه ویژگی‌هایی در باغ‌های قصر لیندرهوف وجود دارد؟
باغ‌های قصر لیندرهوف از ترکیب عناصر باغ‌های رنسانسی و باروک با بخش‌های طراحی شده به سبک باغ‌های منظر انگلیسی بهره می‌برند که با منظره‌های طبیعی آلپ‌های بومی به طور کامل هماهنگ شده‌اند.
۳. ساختمان معروف "گروت ونوس" در قصر لیندرهوف چگونه است؟
گروت ونوس یک ساختمان کاملاً مصنوعی است که زیر یک تپه مصنوعی با ورودی سنگی پنهان شده است. این ساختمان برای پادشاه به عنوان نمایشگاهی از فصل نخست اپرای "تانهاوزر" واگنر ساخته شده است.
۴. کدام ساختمان‌ها و ساختارهای دیگر در پارک قصر لیندرهوف وجود دارد؟
علاوه بر گروت ونوس، ساختمان‌هایی همچون "کلبه هاندینگ" و "کلبه کرنمانتز" که به نام شخصیت‌های افسانه‌ای اپرای واگنر نام‌گذاری شده‌اند، و همچنین "کوشک موریش" و "خانه مراکش" نیز در پارک قرار دارند.
قصر لیندرهوف، شاهکاری از معماری و مناظر طبیعی، یادآور سلیقه‌ی منحصر به فرد و تخیل سرشار لودویگ دوم، پادشاه باواریا است. این قصر، که در میان کوه‌های آلپ باواریا واقع شده است، مکانی ایده‌آل برای فرار از دنیای واقعی و غرق شدن در دنیای رؤیایی و افسانه‌ای لودویگ دوم است. باغ‌های وسیع و باشکوه قصر، با ترکیب عناصر مختلف از جمله باغ‌های رسمی، منظره طبیعی و بناهای مختلف، تجربه‌ای منحصر به فرد از زیبایی و تنوع را به بازدیدکنندگان ارائه می‌کنند. این قصر، یادآور دورانی است که در آن هنر و معماری در اوج شکوه و جلال خود قرار داشتند و پادشاهان می‌توانستند رؤیاهای خود را به واقعیت تبدیل کنند. با بازدید از قصر لیندرهوف، می‌توانید به دنیای لودویگ دوم سفر کنید، در میان زیبایی‌های طبیعی و معماری باشکوه غرق شوید و داستان زندگی این پادشاه جنجالی و پرفراز و نشیب را از نزدیک لمس کنید.
گرد آوری:بخش گردشگری بیتوته
