سردار احمدرضا رادان فرماندۀ نیروی انتظامی کشور بر لزوم اجرای “قانون” در موضوع پوشش بانوان تأکید کرده است.

 

منظور آقای رادان مشخصاً کدام "قانون" است؟ اگر منظور “لایحۀ عفاف و حجاب” است که آن هنوز به صورت قانون در نیامده و در راهروی نهادهای مختلف قانونگذاری در حال رفت و برگشت است. اما اگر مقصودش اشاره به تبصرۀ مادۀ ۱۴۱ قانون مجازات اسلامی است که می‌گوید: «زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند به حبس از ۱۰ روز تا دوماه یا از ۵۰ هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد.»

 

اولا در کجای این تبصره به پدیده‌ای به نام “گشت ارشاد” یا “طرح نور” اشاره شده است؟

 

ثانیاً اگر قرار به اجرای این قانون آن هم توسط نیروی انتظامی باشد که در آن صورت، کل دستگاه انتظامی باید به عنوان نخستین متهمِ بی‌اعتنایی به قانون شناخته شود!

 

اگر بپرسید چطور؟ دلیلش واضح است! در تبصرۀ مادۀ ۱۴۱ از “حبس و جریمۀ “زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظارعمومی ظاهر شوند” سخن به میان آمده است. حجاب شرعی هم پوشاندن سرتاسر بدن و سر به استثنای “وجه و کفین” یعنی گردی صورت و کف دو دست است! با این حساب، بیش از ۹۵ درصد زنان کشور بدون حجاب شرعی در کوچه و خیابان رفت و آمد می‌کنند. چون حتی بیرون بودن یک لاخ موی سر هر یک از آنان به معنای نقض حجاب شرعی است!

 

بنا به تعبیر آقای رادان از “قانون” و “وظیفۀ پلیس” همۀ این ۹۵ درصد باید با برخورد انتظامی نیروی پلیس مواجه شوند؟ چرا نمی‌شوند؟ اگر دلیلش تخطی و ناتوانی پلیس در اجرای این تبصره است که در آن صورت آقای رادان باید پاسخگوی این تخطی و ناتوانی نیروهای تحت امرش باشد. اما اگر تعبیر و تفسیرهای دیگری از قانون در کار است چرا آقای رادان به آنها اشاره نمی‌کند و اصرار بر ادامۀ برخوردی با زنان کشور دارد که عواقب زیانبار فردی و اجتماعی آن برای بسیاری از سخت‌باورترین متشرعان نیز برملا شده است؟