به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، به عبارت دیگر، همه منتظر لحن نرم‌تری از بایدن هستند و به همین سبب مدتی است که مشغول سنجش شرایط هستند که اگر خرید نفت از ایران و ونزوئلا را افزایش دهند و یا از سر بگیرند، آیا شرکت‌های آنها تحریم می‌شوند یا خیر؟ و چگونه این اتفاق رقم خواهد خورد. به این مسأله در عرف تجارت جهانی «آزمایش آب‌ها» گفته می‌شود که معمولاً با خرید تک‌محموله‌ها آغاز و در نهایت به قراردادهای مدت‌دار (ترم) منجر خواهد شد. اکنون به نظر می‌رسد که خریداران آرامش بیشتری دارند و احتمال می‌دهند که بایدن شرایط را ملایم کند تا حداقل بتوانند ایران را به لیست تأمین‌کنندگان انرژی خود بازگردانند. آنها حتی این موضوع را طی روزهای اخیر به زبان آورده‌اند. دارمندرا پرادان، وزیر نفت هند، هفته گذشته گفت که این کشور مایل است از تولیدکنندگان بیشتری نفت بخرد. پرادان در حالی این جمله را به زبان آورد که از او سؤال شد: آیا مایل است تحریم‌های کاخ سفید علیه ایران و ونزوئلا را در سیاست‌های تأمین انرژی کشورش کمرنگ کند؟ خریداران چینی نیز چنین شرایطی دارند. آنها بویژه به نفت خام فوق سنگین ونزوئلا نیاز دارند و از همین حالا ابراز علاقه کرده‌اند؛ نفتی متمایل به قیر. به این ترتیب بخشی از بازار از همین حالا منتظر بازگشت نفت ایران و ونزوئلاست و این موضوع نوید دهنده این است که با وجود کاهش تقاضا برای انرژی در نتیجه شیوع ویروس کرونا و مازاد عرضه، بازار تمایل دارد که با روی کار آمدن بایدن و کاهش شدت فشارهای امریکا، برای نفت ایران و ونزوئلا جا باز کند. به این معنی که بازگشت به بازار اگرچه سخت اما ممکن است.
در زمان رئیس جمهوری دونالد ترامپ، ایالات متحده سیاست خارجی تهاجمی را دنبال کرد. تحریم‌ها علیه ایران را بویژه در دو بخش روابط بانکی و صنعت نفت، در سال 2018 بازگرداند و سپس اقداماتی را برای محدود کردن صادرات نفت خام ونزوئلا در سال بعد انجام داد. ترامپ و تیم او، پالایشگاه‌های آسیایی را مجبور کردند تا به دنبال گزینه‌های نفت خام ترش متوسط و سنگین برای جایگزین نفت این دو کشور باشند. حالا روزهای آخری است که ترامپ در کاخ سفید است. البته در شرایطی که او در حال تشدید تحریم‌های خارجی است، امید در بین خریداران آسیایی به کنار رفتن این تحریم‌ها زیاد شده و این مشتریان نفتی انتظار دارند که بایدن توافق هسته‌ای با ایران را احیا کند و همچنین با روی کار آمدن او در ماه آینده، فشارها روی ونزوئلا هم کمتر شود. در این رابطه رویترز می‌نویسد: «مجلس ایران قانونی را ایجاد کرده است که اگر به تصویب نهایی برسد، به نظر می‌رسد کار بایدن در رسیدن به توافق با ایران را سخت‌تر می‌کند و این مسأله کمی نگران‌کننده است. چرا که این قانون، حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران را مجبور به پایان دادن به بازرسی‌های هسته‌ای بین‌المللی می‌کند. کار بایدن دشوارتر شده است، مگر اینکه امریکا تحریم‌های اساسی را تا فوریه لغو کند. این فقط چند هفته به تیم بایدن فرصت می‌دهد تا به موفقیت دیپلماتیک دست یابد.»
گزارش‌هایی از بازارهای بین‌المللی و منابع آگاه به گوش می‌رسد که می‌گویند از همین حالا کشورهایی نظیر هند مذاکرات برای پیش خرید نفت از ایران را شروع کرده‌اند. البته از سوی ایران نیز ابراز تمایل‌ها و مذاکرات در جریان است و در روزهای اخیر حتی حسن روحانی، رئیس جمهوری از آمادگی وزارت نفت برای احیای 3 ماهه ظرفیت تولید نفت کشور به منظور افزایش صادرات خبر داد. البته به نظر می‌رسد که اولین افزایش عرضه نفت ایران به بازار از ذخایر موجود باشد. حالا وزیر نفت هند نیز گفته است: «به عنوان یک خریدار، دوست دارم خرید‌های متنوعی داشته باشم و هند حتی قصد دارد برای افزایش اندازه ذخایر استراتژیک نفت خود اقدام کند.» هند از سال 2019 معافیت‌های ایالات متحده برای واردات نفت از ایران را از دست داد. در حالی که قبلاً سومین تأمین‌کننده بزرگ نفت این کشور، ایران بود. این کشور در 10 ماه نخست امسال حدود 3 میلیون تن نفت ایران معادل 72 هزار بشکه در روز را خریداری کرده که 77 درصد کمتر از مدت مشابه سال 2019 است و حالا امیدوار است که با آمدن بایدن این حجم بیشتر شود.
اما کار سختی پیش روی بایدن و مقامات دو کشور ایران و ونزئلاست. چرا که کشورهای رباینده بازار ایران و ونزوئلا هر کاری می‌کنند تا مانع از بازگشت نفت این دو کشور شوند و حداقل آن را به تأخیر بیندازند. از همین حالا شنیده می‌شود که با قوت گرفتن احتمال بازگشت نفت ایران و ونزوئلا به بازار، تولیدکنندگان از عربستان تا کانادا دست به کار شده‌اند. به گفته تاجران آسیایی، محبوبیت نمرات با کیفیت مشابه از کانادا و عراق ممکن است بزودی کاهش یابد. ضمن آنکه اوپک پلاس باید خود را برای شرایط جدید به مناسبت بازگشت این دو کشور مؤسس اوپک آماده کند. با این حال اکنون این ظرفیت برای کاهش تحریم‌های امریکا به دست آمده و اگر ایران در میان مدت به‌طور کامل به بازار بازگردد، می‌تواند سهمی از کاهش تولید اوپک پلاس را متقبل شود و به جمع کاهنده‌های تولید این گروه بپیوندد.
