به گزارش خبرنگار خبرگزاری خبرآنلاین، علی بویری مدیر پایگاه میراث جهانی شهرستان شوش با اشاره به همین مناسبت گفت : شوش کهن شهر ایران یکی از معدود محوطه های باستانی جهان است که یک دوره توالی فرهنگی شش هزارساله در برگرفته که از جمله آن آثار تاریخی شاخص در دوره اسلامی، مسجد شوش است.
وی افزود؛ طی سال‌های ۱۹۴۷ و ۱۹۴۸ میلادی رومن گیرشمن باستان شناس فرانسوی در تپۀ موسوم به «شهر صنعتگران» در محدودۀ شرقی محوطۀ باستانی شوش کاوش‌هایی انجام داد که طی آن بقایای سازه های معماری مسجدی از سده‌های نخستین اسلامی آشکار شد.
بویری گفت: اهمیت مسجد کهن شوش نه تنها به خاطر قدمت آن است، بلکه این مسجد در شمار مساجد ستون‌دار اولیه بوده و قابل مقایسه با مساجد ستون‌دار نخستین در شهرکوفه، سیراف و نیز مسجد تاریخانه دامغان، قرار می‌گیرد.
علی بویری در ادامه اظهار کرد: اطلاع دقیقی در دست نیست که مسجد شوش در چه تاریخی ساخته شده است. گیرشمن به کمک سکههایی که در محل مسجد به دست آورده بود، تاریخ احداث آن را تخمین زده است. او بهترین مدرک برای تاریخ گذاری این مسجد را یکی از قدیمیترین سکههایی دانسته که در دوران اسلامی و به سبک ضرب سکههای بیزانس تقلید شده است.
وی به خبرنگار خبرآنلاین عنوان کرد؛ وجود این سکه در این مسجد، باعث شده تا وی ساختمان مسجد را قدیمیترین بنای مذهبی اسلامی در ایران دانسته و بنای آن را به حدود اواخر سدۀ نخست هجری نسبت میدهد و پایان عمر این مسجد را سدۀ هفتم هجری {در پی متروک شدن شهر شوش} میداند.
مدیرپایگاه میراث جهانی شوش افزود: به نظر گروه دیگری از باستان‌شناسان این مسجد دو دوره ساخت‌وساز داشته است. ساخت مسجد اولیه را تقریباً میانه‌های سدۀ نخست هجری میدانند و معتقدند بعد از ویرانی مسجد اولیه، در آغاز سدۀ دوم هجری در همان مکان مسجد قدیمی را با آجر بازسازی و بزرگتر بنا کردهاند. این پژوهشگران بر خلاف نظر پیشین، پایان عمر مسجد شوش را سدۀ پنجم هجری میدانند.
۴۶
