تولید انرژی که عمدتا توسط ابتکارات انرژی پایدار هدایت می‌شود، به طور قابل‌توجهی بر تقاضای مواد شیمیایی تاثیر می‌گذارد. سیاستهای دولت، مانند قانون سرمایه‌گذاری و مشاغل زیربنایی و قانون کاهش تورم، سرمایه‌گذاری در فناوریهای انرژی پاک، از جمله وسایل نقلیه الکتریکی (EVs)، نیمه‌‌‌رساناها و پنل‌‌‌های خورشیدی را تسریع کرده‌‌‌اند. این فناوری‌ها به شدت بر مواد شیمیایی و مواد متکی هستند و تقاضا را افزایش می‌دهند. هیدروژن همچنین نقش مهمی را ایفا خواهد کرد، علاوه بر اینکه هیدروژن یک جزء حیاتی در کمک به صنعت برای دستیابی به انتشار خالص صفر است، به شرکت‌های شیمیایی فرصت قابل‌توجهی برای ایجاد منابع درآمدی جدید و بلندمدت می‌دهد. به‌رغم کاهش تقاضای کلی مواد شیمیایی در سال ۲۰۲۳، انتظار می‌رود بخش‌‌‌هایی که از تولید و انتقال انرژیهای نوین حمایت می‌کنند شاهد یک مسیر رشد قوی باشند. همکاری در این عرصه کلیدی است. ادغام منابع کربن تجدیدپذیر و همسویی با اهداف ابتکاری مبتنی بر علم (SBTi) نیازمند یک رویکرد منسجم در سراسر صنعت است. این تلاش‌‌‌های مشترک نه‌تنها به چالش‌‌‌های زیست‌‌‌محیطی می‌‌‌پردازد، بلکه درها را به روی راه‌‌‌حل‌‌‌های نوآورانه و فرصت‌‌‌های جدید بازار باز می‌کند.
فناوریهای دیجیتال و هوش مصنوعی در حال تغییر شکل صنعت شیمیایی هستند. داده‌ها به اندازه مواد اولیه سنتی در ایجاد نوآوری و تعالی عملیاتی حیاتی می‌شوند. شرکت‌ها در حال گذار از ابتکارات دیجیتالی منزوی به رویکردهای یکپارچه‌تر، افزایش بهره‌وری، نوآوری، تصمیم‌گیری و روابط با مشتری هستند. باوجود کاهش سرمایه‌گذاری‌‌‌های دیجیتال در سال ۲۰۲۳، اهمیت هوش مصنوعی در موفقیت آینده صنعت شیمیایی قابل اغراق نیست. شرکت‌ها هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی (ML) را برای کاربردهای متنوع، از جمله مدل‌‌‌سازی پیش‌بینی‌‌‌کننده، کشف مواد و بهینه‌‌‌سازی فرآیند به کار می‌‌‌گیرند. پتانسیل فناوریهای دیجیتال به مدیریت موثر داده‌ها بستگی دارد و شرکت‌های شیمیایی در حال آماده شدن برای دیجیتالی‌سازی جامع هستند.دیجیتالی شدن همچنین به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا از داده‌ها برای هدایت تصمیم‌گیری‌های استراتژیک استفاده کنند. با مجموعه گسترده‌ای از داده‌های موجود، شرکت‌ها می‌توانند انتخاب‌های آگاهانه داشته باشند، روند بازار را پیش‌بینی کنند و عملیات را بهینه کنند. این داده‌ها همچنین می‌توانند به طور یکپارچه در شرکت ادغام شوند. این رویکرد داده‌محور برای شرکت‌ها برای سرمایه‌گذاری استراتژیک‌تر بسیار مهم است.
صنایع شیمیایی نیز در حال تجربه یک تغییر لرزه‌ای در دینامیک منطقه‌ای است. نوسانات در بازارهای انرژی، تحول سیاست‌ها و اختلالات زنجیره تامین باعث ارزیابی مجدد استراتژی‌های بلندمدت می‌شود. اثرات موجی رویدادهای ژئوپلیتیکی، چشمانداز رقابتی را تغییر داده است و نیاز به ارزیابی مجدد استراتژیک دارایی‌‌‌ها و زنجیره‌‌‌های تامین را دارد.هزینه‌های انرژی و مواد اولیه به طور تاریخی بر رقابت منطقه‌ای در تولید مواد شیمیایی تاثیر گذاشته است. با این حال، رویدادهای ژئوپلیتیک اخیر اساسا این پویایی را تغییر داده است و شرکت‌ها را بر آن داشته تا در مورد دوام دارایی‌های خود تجدید نظر کنند. انتظار می‌رود مناطقی مانند ایالات متحده و خاورمیانه با دسترسی به گاز طبیعی ارزان‌‌‌تر و LPG، و همچنین چین با توافق‌نامه‌‌‌های تجاری نفت و گاز، از این موضوع سود ببرند.این تغییرات ژئوپلیتیکی نیاز به ارزیابی مجدد منبع عرضه و مشارکت دارد. شرکت‌ها باید این پیچیدگی‌ها را با چابکی و آینده‌نگری دنبال کنند و استراتژی‌های خود را برای حفظ انعطاف‌پذیری و مزیت رقابتی تطبیق دهند.
اقتصاد چرخشی مسیری را به سوی پایداری، به حداقل رساندن ضایعات و انتشارات و در عین حال حفظ ارزش اقتصادی ارائه می‌دهد. صنعت شیمیایی با افزایش سرمایه‌گذاری در بازیافت پلاستیک و توسعه مواد اولیه زیستی، در این تحول نقش اساسی دارد. شفافیت و همکاری برای تمایز نام تجاری ضروری است، زیرا ذی‌نفعان خواستار مشاهده بیشتر منشأ و انتشار محصول هستند.شرکت‌های شیمیایی در پاسخ به اهداف برند و سیاستهای دولت نوآوری می‌کنند و تکنیک‌های بازیافت مکانیکی و پیشرفته را سرعت می‌بخشند. پذیرش مواد اولیه زیستی نیز با حمایت دولت‌ها شتاب بیشتری می‌گیرد.
شرکت‌های شیمیایی باید موقعیت استراتژیک خود را برای حفظ مزیت رقابتی در آینده‌ای با تکنولوژی بالا و کم‌کربن داشته باشند. نشانه‌‌‌های کلیدی این تغییر در روندهای اقتصادی جهانی، تغییرات سیاستگذاری و مقرراتی، گسترش فناوریهای دیجیتال و همکاری در زنجیره‌‌‌های تامین دیده می‌شود.
پیگیری پایداری دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت برای صنایع پتروشیمی است. شرایط آب و هوایی که با دوران «جوش جهانی» که توسط دبیرکل سازمان ملل متحد آنتونیو گوترش توصیف می‌شود، تشدید شده است، اضطرار برای مسوولیت زیست‌‌‌محیطی را افزایش داده است. گذار به سمت شیوه‌های پایدار تنها پاسخی به فشارهای نظارتی (مخصوصا در اروپا) نیست، بلکه فرصتی برای نوآوری و رشد است.
به عنوان مثال، افزایش نرخ خودکفایی اتیلن در صنایع شیمیایی چین گواهی بر تغییر به سمت سیستم‌های رشد پایدارتر و مبتنی بر داخلی است. این روند در سراسر جهان تکرار می‌شود زیرا شرکت‌ها از شیوه‌های سنتی به سمت سرمایه‌گذاری‌هایی مانند پلاستیک‌های سازگار با محیط‌زیست و مواد باتری می‌روند. تا سال ۲۰۲۴، بازار جهانی بازیافت پلاستیک، همان‌طور که در گزارش بازیافت پلاستیک Insights Industry Green آمده است، قرار است رونق بگیرد و به معنای فرصتی قابل‌توجه برای کسانی است که مایل به پذیرش مدل‌های پایدار هستند.
در پایان، صنعت شیمیایی در یک دوراهی قرار دارد و تحولات عمیقی چشمانداز آن را تغییر داده است. موفقیت در این دوره جدید مستلزم رویکردی جامع در پذیرش پایداری، انطباق با تولید انرژیهای نوین، استفاده از فناوریهای دیجیتال و پاسخ استراتژیک به تغییرات ژئوپلیتیکی است. رهبران صنعت فردا کسانی خواهند بود که می‌توانند این روندها را پیش‌بینی کنند و به سرعت با تقاضاهای در حال تحول بازار و پیشرفت‌های تکنولوژیک سازگار شوند.
