۱۷۱سال قبل برای نخستین بار دانشجویان پزشکی جسدی را از نزدیک و به طور عملی تشریح کردند. دکتر پولاک، اولین معلم طب مدرن در دارالفنون بود.
نصرالله حدادی، تهران پژوه در این باره می‌گوید: «نخستین کارآموزی بالینی دانشجویان دارالفنون درآوردن سنگ مثانه از بیماری در محله سنگلج بود. درس کالبدشناسی تا سال ۱۲۳۲ نظری و دانشجویان پزشکی با اسکلت و برخی ابزارهای ساده آموزش می‌دیدند. تا آن زمان استادان دارالفنون اجازه کالبدشکافی نداشتند و در آن سال یکی از بیگانگان ( مرد ) به ظاهردرگذشت. ( البته آن فرد آخرین لحظات زندگیش بود و رمق نفس کشیدن نداشت وبه نظر می رسید که مرده است ، ومرگش مشکوک بود.) اما به درخواست بازماندگانش از سوی دکتر پولاک و در حضور شاگردان پزشکی دارالفنون کالبدشکافی شد.
سال‌ها پس از آن، بارنه‌ئود، استاد زبان فرانسه، پیش از مرگش جسد خود را به مدرسه دارالفنون فروخت و با پول آن کتابخانه دارالفنون را پربارتر کرد. بعد از این اتفاق دانشجویان دارالفنون برای نخستین‌بار با پیکر او درس کالبدشناسی را به صورت عملی آموختند. »
اطبای سنتی نه تنها به طب اروپایی عقیده نداشتند، بلکه آن را مضّر به حال مردم ایران می‌دانستند. مردم نیز به دو دسته غیرمساوی تقسیم شدند؛ متجدّدین و روشنفکران مدافع طب اروپایی شدند و عامه مردم که جمعیت زیادی را تشکیل می‌دادند، طب سنتی را مرجّح می‌دانستند.
اطبای سنتی به چاپ و نشر رساله‌هایی دست زدند که مردم را از تبعیّت از طب اروپایی، که عنوان ضدمذهبی نیز به آن دادند، بر حذر می‌داشت. سر دسته اینان «حاج میرزا بابای شیرازی» ملقب به «ملک الاطباء» از پزشکان دوران فتحعلی‌شاه، محمّدشاه و ناصرالدین شاه بود. حملات شدیدی علیه این شیوه پزشکی به‌خصوص علیه کالبدشکافی و تشریح شد در حالی که کالبد شکافی در طب اروپایی، ممنوعیّتی نداشت و این محدودیّت نقص آشکاری برای طب ایران محسوب می‌شد.
