به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مورفین یکی از قوی‌ترین و پرکاربردترین مسکن‌های اپیوئیدی است که از گیاه خشخاش استخراج می‌شود. این ماده به دلیل خواص تسکین‌دهنده درد، در پزشکی استفاده گسترده‌ای دارد، اما همچنین به عنوان یک ماده اعتیادآور شناخته می‌شود.

مورفین به عنوان یک آلکالوئید طبیعی، از گیاه خشخاش (Papaver somniferum) استخراج می‌شود. ساختار شیمیایی آن شامل چندین حلقه کربنی است که به آن خواص دارویی خاصی می‌بخشد. فرمول شیمیایی مورفین C17H19NO3 است.

معتادان به مورفین معمولاً این ماده را به شکل خوراکی، تزریق به رگ یا استنشاق بخار آن مصرف می‌کنند.

مورفین با تأثیر بر سیستم عصبی مرکزی و تحریک گیرنده‌های اپیوئیدی، احساس آرامش و تسکین درد را ایجاد می‌کند و می تواند به بهبود خواب افراد کمک کند. این تأثیرات مثبت می‌تواند به سرعت به وابستگی فیزیکی و روانی منجر شود. پس از مدتی بدن به دارو عادت کرده و برای دستیابی به همان احساس خوشایند، نیاز به دوزهای بالاتری دارد. اما مصرف افراطی و خارج از کنترل آن تاثیرات مخربی بر جسم افراد دارد. احساس وابستگی شدید، تاثیرات جسمی شامل یبوست، حالت تهوع، سرگیجه و خواب‌آلودگی و تاثیرات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات شناختی در زمره عوارض این ماده قرار می گیرند. مصرف بیش از حد می‌تواند منجر به ایست تنفسی و مرگ شود.

رهایی از اعتیاد به مورفین نیازمند یک برنامه درمانی جامع است که شامل مشاوره، حمایت های روانی و اجتماعی، دارو درمانی و توانبخشی می شود.

مورفین اگرچه در پزشکی کاربردهای مفیدی دارد، اما خطر اعتیاد و عوارض جانبی آن نباید نادیده گرفته شود. آگاهی از روش‌های مصرف، تأثیرات مثبت و منفی، و راه‌های درمان اعتیاد می‌تواند در پیشگیری و درمان این مشکل اجتماعی مؤثر باشد. با توجه به شیوع اعتیاد در جامعه، نیاز به آموزش و اطلاع‌رسانی در این زمینه بیش از پیش احساس می‌شود.