این در حالی است که خانه فوتبالیست مشهور لیونل مسی در فلوریدای جنوبی آمریکا با ۹۰۰ متر فضای نشیمن، ۸ اتاق خواب، ۹ حمام، استخر، سونا، مناظر دیدنی و یک اتاق استراحت ۱۵۰ متری با احتساب دلار ۵۰ هزار تومانی فقط ۵۰۰ میلیارد تومان می‌ارزد.
سال ۹۵ قیمت هر مترمربع مسکن در تهران ۴ میلیون تومان بود و «کمتر از ۸ سال این شاخص ۲۰ برابر شد».
هم اکنون قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در پایتخت ۸۰ میلیون تومان است و اگر یک استاد تمام دانشگاه اروپایی همه حقوق خود را ذخیره کرده و هزینه خوراک و پوشاک نداشته باشد، ۷ سال طول می‌کشد تا یک خانه ۱۰۰ متری در محله متوسط تهران خریداری کند.
مسکن نیمی از هزینه یک خانواده شهرنشین در پایتخت را به خود اختصاص داده و افزایش قیمت این کالای اساسی بیشترین فشار را به معیشت خانواده وارد می‌کند.
وزیر سابق راه و شهرسازی عباس آخوندی ورود دولت به بازار مسکن را دام دانسته و معتقد است که قیمت مسکن از سازوکارهای اقتصاد کلان پیروی می‌کند و برای حل مسئله مسکن باید شرایط اقتصاد کلان را با راهبرد ارتباط با دنیا بهبود داد.
اما یک اقتصاددان هادی عباسی می‌گوید که مسکن جزئی از اقتصادی کلان است و همه نهاده‌های ساخت مسکن در کشور وجود دارد و در یک برنامه ساخت منظم می‌توان علاوه بر خانه‌دار کردن مردم، تورم را هم کاهش داد.
قانون جهش تولید مسکن مصوب سال ۱۴۰۰، عرضه زمین، ساخت مسکن و استفاده از مالیات‌های تنظیمی در این بازار را راهکار بهبود بازار مسکن تلقی کرده و نمایندگان مردم اعتقاد دارند که با اتکا به این ابزارها می‌تواند در بلندمدت ترمز رشد قیمت مسکن در ایران را کشید.
