کارشناسان کشاورزی و تغذیه اخیرا سالم‌ترین سبزی روی زمین را شناسایی کرده‌اند.
CDC امتیازات تغذیه را بر اساس ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری آنها تعیین می‌کند. اسفناج، برگ و سبزی چغندر همگی خیلی خوب هستند؛ اما تنها سبزی که نمره کامل 100 را کسب می‌کند شاهی است.
این سبز برگ بخشی از خانواده Brassicaceae است و در آب‌های شیرین مانند نهرها و برکه‌ها رشد می‌کند. ارتباط نزدیکی با کلم، کلم پیچ، تربچه و خردل دارد. نام علمی آن، Nasturtium officinale، از لاتین به عنوان "پیچاننده بینی" ترجمه می‌شود.
شاهی طعمی تند و فلفلی دارد. B&W Quality Growers گزارش می‌دهد که شاهی آبی بیش از سه هزار سال است که خورده شده است. این عنصر اصلی در تمدن‌های یونان باستان، ایرانی و روم بود. سبزی فلفلی حتی در اولین روز شکرگزاری در فهرست غذاها بود.
به دلیل فراوانی آن در محیط‌های مرطوب و معتدل، برخی از مناطق شاهی را علف هرز می‌دانند. اما عرضه ثابت آن نیز آن را به یک منبع غذایی مطمئن و غنی از مواد مغذی تبدیل می‌کند. بی بی سی گزارش می‌دهد که فروشندگان خیابانی، آن را به عنوان یک میان وعده در لندن دوره ویکتوریا می‌فروختند و آن را "نان فقرا" می‌نامیدند. هزاران سال است که شاهی برای اهداف دارویی در سراسر اروپا و آسیا مصرف می‌شود.
دکتر امی لی، رئیس بخش تغذیه Nucific می‌گوید: «شاهی فواید زیادی برای سلامتی دارد. ویتامین A و پتاسیم آن بیشتر از کاهوی معمولی است. شاهی آبی حاوی ویتامین C بیشتری نسبت به پرتقال است.
پیدا کردن نقطه ضعف شاهی می‌تواند دشوار باشد. دکتر لی می‌گوید: تنها ایراد شاهی این است که در هر سوپرمارکتی پیدا نمی‌شود. (البته شاهی در ایران در همه سبزی فروشی‌ها به‌وفور یافت می‌شود)
جوانه‌های جوان‌تر طعم ملایم‌تری دارند و ساقه‌های لطیف و توخالی دارند. این باعث می شود آنها برای افزودن به سالاد و غذاهایی با جعفری و گشنیز، ایده آل باشند. شاهی معمولی طعم بسیار شدیدتر و فلفلی به خود می‌گیرد. ساقه‌ها نیز سفت‌تر و فیبری‌تر می‌شوند، بنابراین باید آنها را بپزید تا خوش طعم‌تر شوند.
درست مانند هر سبزی دیگری، مهم است که آنها را زیاد نپزید. هرچه بیشتر سبزیجات را بپزید، ویتامین‌ها بیشتر از بین می‌روند.
اما این بدان معنا نیست که بهترین راه برای خوردن آن به‌صورت خام است. می‌توانید در برخی از غذاها از شاهی استفاده کنید و آن را بپزید.
