الهه عسکری در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند به جای شکر سفید از شکر قهوه‌ای استفاده کنند زیرا این شکر طبیعی‌تر است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان اظهار کرد: عدم حذف ملاس در تولید شکر قهوه‌ای باعث می‌شود محصول نهایی حاوی پلی فنول‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد معدنی مثل کلسیم، آهن، پتاسیم، سدیم، منیزیم، منگنز، روی، مس و فسفر بیشتری نسبت به شکر سفید باشد.
وی افزود: در واقع چون این نوع شکر تصفیه نشده‌است در ترکیب خود دارای تنوع وسیعی از عناصر غیر ضروری و نیز فلزات سنگینی نظیر سرب و کادمیوم است که برای انسان مضر هستند.
عسکری اضافه کرد: علیرغم اینکه شکر قهوه‌ای یک محصول طبیعی و سالم به نظر می‌رسد ولی وجود عناصر شیمیایی مختلف و ناخالصی‌ها آن را به طور بالقوه ناسالم می‌کنند.
این دکترای تخصصی بهداشت گفت: عدم استانداردسازی و کنترل کیفی شکر قهوه‌ای خطر آلودگی آن را افزایش می‌دهد بنابراین مصرف طولانی مدت آن توصیه نمی‌شود.
وی ادامه داد: برای سفید کردن شکر ممکن است ترکیب شیمیایی گوگردی بنام بلانکیت (سدیم دی تیونیت) به آن اضافه کنند که استفاده طولانی مدت و بالاتر از مقادیر استاندارد (۱۰ میلی‌گرم در هر کیلوگرم) آن باعث آسیب به معده و پرزهای روده شده و می‌تواند باعث ایجاد سرطان دستگاه گوارش شود.
عسکری خاطرنشان کرد: همچنین در شرایط اسیدی و یا پس از حرارت دادن ممکن است دی اکسید گوگرد آزاد کند که به عنوان محرک تنفسی در انسان شناخته شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان تصریح کرد: این ترکیبات گوگردی باعث کاهش محتوای تیامین (ویتامین ب۱) در غذا می‌شوند.
وی گفت: بلانکیت در دوزهای بالای غذایی می‌تواند باعث سوء تغذیه مادر و تخریب تیامین شده و سبب تاخیر در رشد جنین شود؛ بنابراین توصیه می‌شود از شکر دارای علامت استاندارد استفاده کنید.
انتهای پیام
