به گزارش اقتصادنیوز، لوعه ناصریان ملقب به «بی‌بی‌لوعه» که در دوران دفاع‌مقدس مانند یک مادر خدمات شایانی به رزمندگان ایران ارائه می‌کرد، شامگاه شنبه 21 مهرماه در سن ۱۰۸ سالگی به علت کهولت سن دار فانی را وداع گفت.
بانوی مقاومت خوزستان، تاریخ زنده یک شهر و مادر دارخوین بود؛ زنی که هشت سال در خط مقدم جنگ ماند. تندیس او را که بخشی از میراث جنگ بود ساختند تا نمادی از زن عرب باشد.
به گزارش اقتصادنیوز، بانوی مقاومت خوزستان سال ۱۲۹۴ دیده به جهان گشود. در ۱۲ سالگی با یکی از کارمندان مخابرات شرکت نفت ازدواج کرد و در دارخوین ساکن شد. 2 بار شاهد حمله به آبادان و دارخوین بود، یکبار حدود ۹۰ سال قبل توسط انگلیسی ها و یک بار در جنگ تحمیلی که آنجا توسط نیروهای بعثی محاصره شد. انگلیسی ها وقتی به دارخوین آمدند.
با مستقر شدن قشون انگلیسی ها در دارخوین آنها مجبور شدند از آنجا فرار کنند چون اگر می ماندند آنها را اعدام می کردند. اما بعد از مدتی به محل زندگیشان بازگشتند. هم‌زمان با آغاز جنگ تحمیلی و در شرایطی که شهر دارخوین خالی از سکنه شد، بی‌بی لوعه در دارخوین ماند و همراه با پسرانش ضمن شکل‌دهی نیروهای مقاومت مردمی، خدماتی مانند شستن لباس‌های رزمندگان و پخت نان و غذا به رزمندگان ارائه می‌داد.
لوعه به معنی رنج کشیدن است. او مانند نامش در طول بیش از یک قرن زندگی در خوزستان تمام فراز و نشیب های این شهر را به چشم دید و محنت کشید. بسیاری از رزمندگان آن سال‌ها که در این منطقه عملیاتی خدمت می‌کردند، بی‌بی را به خوبی می‌شناسند و حتی به واسطه فعالیت‌هایش به او لقب مادر جبهه‌ها دادند.
پیش از حمله صدام، بی‌بی زنی بود که مسافران او را می‌شناختند. آن زمان در گرمای دارخوین بی بی کلمن‌ش را از آب یخ پر می کرد، خودش را به جاده می‌رساند تا به مسافران آب بدهد.
مراسم تشییع بی بی لوعه روز گذشته 22 مهرماه در دارخوین برگزار شد.
شهر دارخوین یکی از شهرستان‌های شادگان در نزدیکی آبادان و سنگر مقاومت برای حصر آبادان بود.
