او تاکید کرد: در حوزه پژوهش متاسفانه در یک بیراهه زیست میکنیم که معادلات فرهنگی و هنری را تغییر داده است که این موضوع تاثیر زیادی بر هنر موسیقی گذاشته و دغدغهمندیهای موسیقایی را تغییر داده است. بنابراین پژوهش کمرنگ شده و حتی جامعه تخصصی که باید مخاطب دستاوردهای پژوهشی باشد، توجه لازم را ندارند.
نظریجو که بهتازگی کتاب پژوهشی با عنوان «قطعاتی از استاد فرامرز پایور برای سنتور» را توسط موسسه فرهنگی «ماهور» منتشر کرده است، ادامه داد:
به اعتقاد بنده ناشرانی که آثار پژوهشی را علیرغم اینکه صرفه اقتصادی یا برگشت مالی ندارند، منتشر میکنند یا پژوهشگرانی که با عشق و بدون در نظر گرفتن صرفه اقتصادی کار پژوهشی میکنند و از جان و قوای جسمانی خود در راه پژوهش هزینه میکنند از جمله فداکاران فرهنگی هستند.
او ادامه داد: بر همین اساس معتقدم هم ناشر و هم پژوهشگر بر اساس عشق و تعهد فرهنگی که به این مملکت دارند از عمر خود برای اعتلای فرهنگی میگذارند تا بتوانند در میان انبوهی از آثار بُنجل یک جوی آبباریکه از اصالت فرهنگی و فرهیختگی را عرضه کنند. اما آنچه باعث ناراحتی و دلخوری است،کملطفیهای سازمانهای مربوطه است که میتوانند در این زمینه یاریرسان و انگیزهبخش باشند؛ اما متاسفانه هیچ کمکی نمیکنند و تنها هفتهای یک بار در هفته پژوهش یاد پژوهشگر میافتند.
نویسنده کتاب پژوهشی «پرنیان» درباره این اثر توضیح داد: این کتاب در ادامه آثار مکتوبی چون «در دشت» و قطعاتی از استاد فرامرز پایور برای سنتور است که به نوعی جلد سوم این مجموعه به حساب میآید. تمرکز اصلی این مجموعه بر نسخههای شنیداریِ باقیمانده در مجموعه ریلهای شخصی استاد فرامرز پایور بوده و میتوان گفت جزو کمشنیدهشدهترین و نویافتهترین آثار استاد پایور محسوب شده و منبعی گرانبها از لحاظ تاریخی و اجرایی، بهویژه برای سنتورنوازان، به شمار میآید.
