برخی از صحبت‌های نمایندگان مجلس در موافقت‌ها و مخالفت‌ها با موضوعات، از سرگردانی عجیبی برخوردارند و معلوم نیست که هدف اصلی نماینده از قرار گرفتن در پشت تریبون چیست.
به گزارش تابناک، موافقت و مخالفت با موضوعات، حق طبیعی نمایندگان مجلس است. اما در مواردی دیده‌ایم که نماینده‌ای به عنوان مخالف فلان وزیر ثبت نام کرده، اما به عنوان موافق حرف می‌زند و یا حداقل صحبت‌های خنثی را مطرح می‌کند تا جایی برای مخالفان واقعی‌تر نباشد.
امروز مجلس به استعفای عبدالکریم حسین نژاد نماینده اشنویه، برای رسیدن به سمت معاونت توسعه مناطق محروم ریاست جمهوری رای داد. اتفاق مثبتی که یک نماینده اهل سنت کشورمان را در کسوت و جایگاه رسیدگی به مناطق محروم و در بالاترین سطح قرار داد. اما در این میان شیوه اظهار نظر مهدی کوچک زاده، به عنوان مخالف این اقدام، عجیب و امیخته‌ای بود از موافقت و مخالفت و تذکر و حمایت و…
او به عنوان مخالف در پایان سخنانش از موافقت صحبت می‌کند و البته تا قبل از آن نیز موارد متناقض دیگری را پشت سرگذاشته است. کوچک زاده در نهایت، رسانه‌ها را عامل برخی جریان سازی‌های کاذب عنوان می‌کند و هیچ اشاره‌ای به شیوه و سبک نمایندگان و سیاستمداران در ایجاد چنین برداشت‌هایی اشاره نمی‌کند.
این بخشی از اظهارات کوچک زاده است: «اگر من بودم یک کسی را برای مناطق محروم می‌گذاشتم که خودش وابسته به یک منطقه محروم نباشد این یک اصل است دیگر، یک فردی که خودش داروخانه دارد را برای ریاست صنف داروخانه نگذارید. از نظر من اشکالی است که البته جزئی است و من از این جهت مخالف بودم. ایشان سوگند شرفی خورد که…
من از این جهت مخالف بودم می‌خواستم یکی باشه که اگر یک مسئله مشترک بین اشنویه و خاش پیش آمد، تفاوتی قائل نشود. از این جهت مخالف بودم، اما ایشان قول شرف خوردند. البته این، قاعده است و سوگند شرف کفایت نمی‌کند. دلیل مخالفت بنده این بود. اما چون در همین لحظات آخر فهمیدم که ایشون فرزند شهید و نوه شهید است به استعفای ایشان رای خواهم داد. قصد خیانت نبود. رای می‌دهم. البته دلیل مخالفتم را هم گفتم.
آقای رئیس جمهور اول حکم ندهید بعد استعفا بخواهید برادر کاری نداره که آخه این رعایت قانون حرمت همه ما را حفظ خواهد کرد. وفاق فقط حول قانون قابل شکل گیری است.
مخالفتم را گفتم. اما همه مخالفین بیایند و رای موافق بدهند تا دنیا ببیند شیعه و سنی و این حرف‌ها رو نداریم. به خاطر ریش سفید من…»
