به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تصاویر منتشرشده در فضای مجازی نشان‌دهنده آغاز مازوت‌سوزی در نقاط مختلف کشور است. مازوت‌سوزی به معنای تهدید سلامت مردم و محیط زیست است.
خبرگزاری صدا و سیما با انتشار عکسی از نیروگاه شازند گزارش داد:
"مازوت‌سوزی در نیروگاه شازند حتی پیش از موعد مقرر در سال‌های اخیر آغاز شده است.
یک روز پس از انتشار بیانیه فعالان مدنی درباره جلوگیری از مازوت‌سوزی در نیروگاه شازند، این نیروگاه در تاریخ دهم آبان‌ماه، استفاده از سوخت مازوت را آغاز کرد.
گزارش‌های غیررسمی از راه‌اندازی ۱۲ مشعل مازوت‌سوز در این نیروگاه از صبح امروز حکایت دارد.
هنوز مسئولان استانی اظهار نظری در این خصوص نکرده‌اند."
همچنین، تصویری که رسانه‌ها منتشر کرده‌اند، نشان‌دهنده انتشار دود عظیمی از سیمان ایلام است که نمای دیگری از مازوت‌سوزی را به تصویر می‌کشد.
مازوت‌سوزی در ایران به‌عنوان یک معضل جدی، نه تنها مشکلات زیست‌محیطی را افزایش می‌دهد، بلکه عمق فاجعه مدیریتی را در حوزه انرژی نمایان می‌کند. این معضل نشان‌دهنده ضعف‌های فاحش در برنامه‌ریزی و سیاست‌های انرژی کشور است. استفاده از مازوت به‌جای سرمایه‌گذاری در منابع تجدیدپذیر، گویای ناتوانی در اتخاذ تصمیمات درست و به‌موقع است. در حالی که جهان به سمت انرژی‌های پاک و پایدار حرکت می‌کند، ما همچنان در باتلاق سوخت‌های فسیلی غوطه‌ور هستیم.
آلودگی ناشی از مازوت، نه تنها به کیفیت هوا آسیب می‌زند، بلکه بر سلامت عمومی تأثیرات جبران‌ناپذیری دارد. با سوزاندن مازوت، گازهای سمی و آلاینده‌های خطرناکی به جو آزاد می‌شود که می‌تواند به بیماری‌های تنفسی و قلبی در مردم منجر شود. این واقعیت که این آلودگی بیشتر بر گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه تأثیر می‌گذارد، نشان‌دهنده بی‌توجهی مسئولان به حقوق اساسی شهروندان است. آیا مردم باید هزینه‌ی ناکارآمدی‌های مدیریتی را با سلامتی خود پرداخت کنند؟
تغییرات اقلیمی و بحران‌های زیست‌محیطی ناشی از مازوت‌سوزی، زنگ خطری برای آینده کشور است. گازهای گلخانه‌ای تولید شده به‌وسیله‌ی سوزاندن این سوخت، نه تنها وضعیت جوی را به خطر می‌اندازد، بلکه امنیت غذایی و معیشت مردم را نیز تهدید می‌کند. با افزایش دما و بروز پدیده‌های طبیعی نامطلوب مانند خشکسالی و سیلاب، ناتوانی در مدیریت منابع طبیعی بیشتر نمایان می‌شود. چرا در کشوری که دارای منابع غنی انرژی‌های تجدیدپذیر است، هنوز به سوخت‌های آلاینده وابسته‌ایم؟
بی‌توجهی به استانداردهای زیست‌محیطی و عدم سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انرژی نشان‌دهنده‌ی فقدان اراده‌ی جدی برای تغییر وضعیت موجود است. در شرایطی که کشورهای دیگر به سمت فناوری‌های نوین و بهینه‌سازی انرژی حرکت کرده‌اند، ما هنوز در گرداب استفاده از سوخت‌های کثیف و آلاینده دست و پا می‌زنیم. این وضعیت نه تنها باعث آسیب به محیط زیست می‌شود، بلکه بر سلامت و رفاه مردم نیز تأثیر منفی می‌گذارد.
در نهایت، برای حل این معضل، نیاز به تغییرات بنیادی در سیاست‌های انرژی کشور داریم. تصمیم‌گیرندگان باید به‌جای غفلت از مشکلات زیست‌محیطی، اقداماتی مؤثر برای انتقال به منابع انرژی پایدار و تجدیدپذیر انجام دهند. آگاهی عمومی و برنامه‌های آموزشی در این زمینه ضروری است، چرا که نه‌تنها به بهبود کیفیت زندگی مردم کمک می‌کند، بلکه ایران را به سمت توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست سوق خواهد داد. آیا وقت آن نرسیده که برای بهبود آینده کشور، تدابیر جدی‌تری اتخاذ شود؟
