خانه‌های تاریخی تهران و دیگر شهر‌های ایران یکی پس از دیگری از بین می‌روند و بسیاری از مالکان خانه‌های تاریخی به‌دلیل نبود سیاست‌ها و راهکار‌های تشویقی از جمله حذف مالیات و همچنین منتفع نشدن از حفظ بنای تاریخی خود، به تخریب بنا روی می‌آورند تا با ساخت و ساز‌های تجاری سود بیشتری را کسب کنند.
به گزارش ایلنا، این درحالی است که براساس گفته «سیداحمد علوی» رئیس کمیته گردشگری و میراث‌فرهنگی شورای شهر تهران، در مصوبه احیاء بافت تاریخی تهران که شش ماه پیش توسط شورای شهر تهران به تصویب رسید، مشوق‌ها و امتیازاتی برای مالکین بناهای تاریخی تهران در نظر گرفته شده که متاسفانه شهرداری تهران از اطلاع‌رسانی آنها به‌صورت گسترده خودداری می‌کرد.
او گفت: این مصوبه مشوق بسیار خوبی برای مالکین بناهای تاریخی خصوصی محسوب می‌شود تا بناهای خود را حفظ کنند، اما ما نمی‌دانیم چرا شهرداری نخواست که در سطح گسترده اطلاع‌رسانی شود یا اینکه در نشر این خبر ضعیف عمل شد!
علوی گفت: ما معتقدیم که اگر مصوبه احیای بافت تاریخی تهران به خوبی اطلاع‌رسانی شود بسیاری از بناهای تاریخی توسط مالکین بخش خصوصی بر پایه همین امتیازاتی که تصویب شده، حفظ خواهند شد.
آنطور که رئیس کمیته گردشگری و میراث‌فرهنگی شورای شهر تهران اعلام کرد، در مصوبه شورای شهر تهران عوارض تغییر کاربری بناهای تاریخی به رستوران و مراکز اقامتی صفر خواهد شد این درحالی است که ۲۰ درصد از بنای پشتیبان بناهای تاریخی که شامل آشپزخانه و سرویس بهداشتی می‌شود، شامل ساخت و ساز می‌شود و این ساخت و ساز نه عوارض می‌خواهد و نه کسر پارکینگ لحاظ می‌شود.
او گفت: به عنوان مثال، اگر مالک پس از مرمت بنا و خانه تاریخی خود بخواهد کاربری رستوران داشته باشد، باید مجوز از شهرداری بگیرد و عوارض این مجوز بسیار سنگین است تا بتواند این نوع کاربری را داشته باشد. ما این عوارض را صفر کردیم، اما از آنجا که در این ۶ ماه اطلاع‌رسانی مناسبی صورت نگرفت، خیلی از مالکین بناهای تاریخی از این مصوبه بی‌خبر هستند.
علوی گفت: در این مدت سعی کردیم در منطقه ۱۲ در این خصوص اطلاع‌رسانی کنیم و اتفاقا با استقبال مالکان بناهای تاریخی مواجه شدیم، اما متاسفانه در دیگر مناطق این اتفاق نیفتاده که بخشی از این اتفاق شاید به این دلیل است که شهرداری نمی‌خواهد منابع خود را از دست بدهد.
او در پاسخ به سوال سیاست‌های تشویقی مالکین بناهای تاریخی کافی نیست، ادامه داد: شهرداری شرح وظایف و محدویت‌هایی دارد، ما می‌توانیم در جهت حمایت از بناهای تاریخی عوارض را صفر کنیم و اجازه ساخت و ساز محدود در فضای پشتیبان بدهیم مثلا در بخش آشپزخانه کترینگی بزند و کسر پارکینگ هم لحاظ نشود یا اینکه اجازه بدهیم تابلوی خود را نصب کنیم، اما معافیت‌های مالیاتی و آب و برق و گاز دست شهرداری نیست و این وظیفه میراث‌فرهنگی و دولت است که به مصوبه ما الحاقاتی بزند و تاکید کند که اگر مالکان این بنای تاریخی را حفظ و مرمت کردند، از این امتیازات بهره‌مند می‌شوند.
او گفت: در رابطه با بناهای تاریخی ما با دو نوع مالکیت مواجه هستیم. بنایی که در اختیار دولت و دستگاه‌های دولتی است که تکلیف آنها مشخص است و براساس قانون بودجه دارند و حفاظت و مرمت می‌شوند و اگر اینکار صورت نمی‌گیرد دیگر به اهمال آن دستگاه برمی‌گردد. اما نوع دوم مالکیت به بنا‌هایی برمی‌گردد که در اختیار بخش خصوصی هستند.
به گفته علوی، وقتی یک بنا توسط میراث‌فرهنگی به ثبت آثار ملی می‌رسد و واجد ارزش‌های تاریخی می‌شود؛ به این معناست که دیگر مالک حق تخریب و بازسازی ندارد. اما نکته اینجاست که وقتی این بنا نه حق بازسازی دارد نه تخریب، اما ملک مجاور آن چند طبقه می‌سازد، ما برای مالک خانه تاریخی چه امتیازی درنظر گرفته‌ایم تا این بنای تاریخی را مرمت و نگهداری کند آنهم با هزینه‌های سرسام‌آور و سنگین مرمت که از تخریب و نوسازی بیشتر است؟
به گفته علوی، از همین رو تصمیم گرفتیم امتیازاتی برای مالکین خصوصی بنا‌ها و خانه‌های تاریخی در نظر بگیریم. مصوبه حذف عوارض مشوق بسیار خوبی برای مالکین بناهای تاریخی خصوصی بود که لازم است در اینباره بیشتر اطلاع‌رسانی شود.
