به گزارش خبرآنلاین به نقل از دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، در راستای انجام رسالت و وظیفه ذاتی در خصوص پیگیری مطالبات شهروندان مناطق کُردنشین ایران و البته آشنایی هرچه بهتر و نزدیکتر آنها با مسئولین شهری و استانی خود، دیدبان حقوق بشر کردستان ایران این افتخار را دارد که یکی از اولین گفت‌وگوهای رسانه‌ای خانم ضرغام‌نژاد فرماندار شهرستان دهگلان که اولین فرماندار خانم در استان کردستان نیز محسوب می‌شوند را تقدیم حضور مخاطبان کند.
خانم فرماندار در این مصاحبه تفصیلی با صبر، حوصله و البته با انرژی بالایی سوالات را به صورت صمیمانه پاسخ دادند که این نشان از توجه و اهمیت بالای رسانه‌ها و افکار عمومی نزد اولین خانم فرماندار استاندار کردستان دارد که می‌تواند نویدبخش آینده‌ای متفاوت و پُرامید برای اهالی دهگلان و مردم استان باشد.
متن کامل گفت‌وگو با فرماندار شهرستان دهگلان به شرح زیر است:
سوال: ابتدا جهت آشنایی بهتر و بیشتر مخاطبان و مردم عزیزمان با جنابعالی از خودتان بفرمائید (شرح حالی از مهمترین اتفاقات زندگی و شغلی که می‌تواند جالب توجه باشد، مثل اینکه در کجا و چه خانواده‌ای و… متولد شده و زندگی کرده‌اید و چه مراحل تحصیلی و شغلی را پشت سر گذاشته‌اید).
بنده مطابق شناسنامه در مهر ماه سال ۱۳۵۵ (در واقع متولد چهارم فروردین ۱۳۵۶ هستم) در شهر سنندج محله چهارباغ به دنیا آمدم. کلاس اول دبستان بودم که پدر بزرگوارم در سال ۱۳۶۲ در جنگ تحمیلی رژیم بعث علیه کشور، به شهادت رسیدند. مادرم شیرزنی بود که از ۲۶ سالگی به تنهایی مسئولیت ۴ بچه را برعهده گرفت و برای ما هم مادر بود و هم پدر. رشته تحصیلی من در مقطع کارشناسی، مهندسی کشاورزی شاخه زراعت و اصلاح نباتات بود و در مقطع کارشناسی ارشد؛ مهندسی کشاورزی شاخه زراعت و مقطع دکتری هم فیزیولوژی گیاهان زراعی را پشت سر گذاشته‌ام.
در دی‌ماه سال ۱۳۸۶ در استانداری کردستان به عنوان کارشناس برنامه‌ریزی کشاورزی در دفتر هماهنگی امور اقتصادی شروع به فعالیت و پله‌پله رشد کردم (در واقع یک‌شبه به بنده پست مدیریتی داده نشده است). بعد از پُست کارشناسی، کارشناس مسئول امور اقتصادی و سپس رئیس گروه هماهنگی امور اقتصادی بودم و بعد از اینکه دفتر حمایت از اشتغال و سرمایه‌گذاری از دفتر هماهنگی امور اقتصادی منفک شد، رئیس گروه اشتغال و سرمایه‌گذاری شدم. در سال ۱۳۹۹ معاون برنامه‌ریزی و توسعه فرمانداری شهرستان سنندج شدم و سعادت این را داشتم که با ۳ فرماندار در همین سمت همکاری داشته باشم.
در اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۲ معاون مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری شدم و در دولت چهاردهم، توسط اولین استاندار اهل تسنن کردستان به عنوان اولین فرماندار زن در تاریخ استان کردستان انتخاب شدم. من یک فرزند پسر دارم که کلاس یازدهم است و در مدرسه تیزهوشان درس می‌خواند، دیپلم زبان انگلیسی خودش را گرفته و برای کنکور آماده می‌شود. همسرم مهندس و در صنعت ساختمان مشغول به فعالیت هستند.
سوال: تجربه اولین فرماندار زن در استان کردستان بودن چگونه است؟ از حال و هوای شخصی و کاری این روزهای خود بگوئید.
به نظرم اولین بودن در هر موضوعی و در هر کاری ذهنیت‌ها را نسبت به آن مساله شکل می‌دهد و این مسئولیت سنگینی است که من باید به درستی انجام بدهم. چرا که باید طوری عمل کنم که بتوانم خط‌مشی مثبتی به انتخاب بانوان در پُست‌های مدیریتی در سطح بالا بدهم تا این امر هم توسط دولتمردان و هم توسط افکار عمومی پذیرفته شود که یک زن مانند یک مرد می‌تواند عمل کند. اگر این امر محقق بشود راه برای سایر زنان ایران باز می‌شود و خود بانوان هم به این خود باوری خواهند رسید، چرا که اگر من توانستم پس آنها هم خواهند توانست.
بی‌شک اعتماد آقای استاندار به کارآمدی و توانایی‌های زنان کردستان و انتخاب آنها در پُست‌های مدیریتی موجب امیدآفرینی اجتماعی و توسعه متوازن در حوزه سیاسی و اجتماعی خواهد شد، کما اینکه در این چند روز من از نزدیک شاهد خوشحالی، مسرت و ابراز لطف هم استانی‌ها، هم‌میهنان، همکاران، مدیران و روسای ادارات، همه و همه خصوصا بانوان ایران بودم.
سوال: از وضعیت زنان کُرد در حوزه‌های مدیریتی، اجرایی، اقتصادی و تحصیلی چه ارزیابی و تحلیلی دارید؟ مناسب است یا خیر؟ اگر نیست چه اقداماتی لازم است تا این وضعیت بهبود یابد؟
مردمان کُرد بسیار خونگرم، مهربان، سختکوش، صادق و قابل اعتماد هستند و این امر تفکیک‌ناپذیر است و نمی‌شود این خصلت‌ها را به زنان یا مردان نسبت داد؛ چرا که انسان به واسطه انسان بودن است که قابل تکریم و احترام است نه مرد یا زن بودن. زنان نیمی از بدنه جامعه را تشکیل می‌دهند؛ نیمه‌ای که می‌تواند اثرگذاری قابل توجهی روی نیمه دیگر، یعنی مردان داشته باشد. این مسئله به خصوص در مشارکت‌های سیاسی و انتخابات‌ها خودش را نشان می‌دهد چراکه بانوان نیمی از جمعیت رأی‌دهنده کشور را تشکیل می‌دهند و بی‌تردید نیمی از سبد آرای رئیس‌جمهور منتخب را به خود اختصاص داده‌اند و این انتظار را دارند که به آنها هم به اندازه مردان در دولت اهمیت داده بشود و به جایگاهی که لیاقتش را دارند برسند.
امروزه زنان متناسب با رشد تحصیلی از وضعیت شغلی مناسبی برخوردار نیستند. شاهد روشنی از این مدعی، موضوع تعداد پذیرفته‌شدگان کنکور امسال است. بالغ بر۶۰ درصد از پذیرفته‌شدگان کنکور را بانوان تشکیل می‌دهند و در سنوات گذشته هم تقریبا اینچنین بود و این حجم از زنان تحصیل‌کرده و فارغ‌التحصیل انتظار دارند که همچون مردان ارتقا پیدا کرده و بتوانند در راستای دانش و توانمندی که دارند به‌کار گمارده و در آینده پُست‌های مدیریتی همچون مردان داشته باشند.
در مورد پُست‌ها و مناصب مدیریتی، وضعیت استان کردستان تقریبا مثل سایر استان‌های کل کشور است و کم نیستند بانوانی که پُست مدیریتی دارند، اما اکثریت و قریب به اتفاق آن پُست‌ها در سطح پُست‌های مدیریتی پایه هستند و به ندرت پُست‌های مدیریتی میانی یا رده‌بالا به بانوان تخصیص یافته است.
با وجود زنان و دختران فرهیخته و باسوادی که در سطح جامعه کم هم نیستند لازم است که به ارتقای بانوان هم توجه ویژه بشود و اگر بانویی دارای تجربه کاری و دارای توانمندی بالایی در حوزه عمل خودش است، لازم است که به آن جایگاه و مقامی که لیاقتش را دارد برسد؛ در غیر این صورت نه باعث دلزدگی، دلسردی و عدم‌اعتماد به سیستم اداری می‌شود. الحمدالله دولت در حال حاضر، در حال ساختارشکنی و از بین بردن نگاه جنسیتی در مقوله توانمندی و کارآمدی است و این موجب امیدآفرینی در سطح جامعه و در میان همه اقشار شده است.
از دیگر نکاتی که در دستور کار دولت قرار دارد توجه به «دیپلماسی زنان» در سطح جامعه است و امیدواریم علاوه بر توجه به ارتقای بانوان در سطح مدیریتی، از سفرای زن یا نمایندگان زن در مجامع بین‌المللی نیز استفاده بشود تا بتوانیم توانمندی‌های علمی و دیپلماتیک زنان ایرانی را هم به رُخ جهانیان بکشانیم.
سوال: مهمترین رویکرد و محورهای برنامه خودتان در مسئولیت جدید در راستای توسعه، ثبات و بهبود وضعیت اقتصادی، فرهنگی و آموزشی مردم شهرستان دهگلان را تشریح بفرمایید.
در حوزه کشاورزی: پیگیری جدی تخصیص آب برای توسعه زمین‌های کشاورزی پایاب، سدهای موجود در شهرستان (با توجه به اینکه زمین‌های کشاورزی منطقه جزو دشت‌های ممنوعه استان است و برداشت بی رویه از آب‌های زیرزمینی در آینده‌ای نه چندان دور سبب آسیب‌های زیست محیطی مثل فرونشست زمین خواهد شد، بنابراین توجه به کاهش استفاده از آب‌های زیرزمینی از ضرورت‌های شهرستان است)، با توجه به اینکه شهرستان قطب کشاورزی منطقه است، توسعه صنایع تبدیلی کشاورزی، توسعه گلخانه و کشت محصولات گلخانه‌ای در راستای افزایش بهره‌وری و صرفه جویی در مصرف و البته مصرف بهینه آب در حوزه کشاورزی، جایگزین کردن مقداری از زمین‌های زیرکشت محصولات آب‌بر مثل سیب زمینی با محصولات کم آب‌بر مثل ذرت علوفه‌ای، کلزا، زعفران و… با همکاری جهاد کشاورزی.
در حوزه صنعتی: با توجه به اینکه بزرگترین شهرک صنعتی استان در دهگلان واقع است پیگیری رفع مشکلات واحدهای تولیدی و صنعتی، پیگیری تخصیص و جذب اعتبارات بانکی در راستای ایجاد اشتغال و رونق تولید، راه‌اندازی مجدد واحدهای تولیدی راکد و برگشت آنها به چرخه تولید، راه‌اندازی بازارچه عرضه محصولات تولیدی مشاغل خانگی.
در حوزه اجتماعی: افزایش سرانه ورزشی و فرهنگی در شهرستان، برگزاری جشنواره‌ها و همایش‌های فرهنگی متناسب با زیست‌بوم منطقه، فرهنگ‌سازی در راستای کاهش آسیب‌های اجتماعی، آبادانی روستاها و توجه ویژه به حل مشکلات روستائیان نظیر توسعه راه‌های روستایی، پیگیری اجرای هرچه سریعتر طرح هادی در روستاها، مقاوم سازی خانه‌های روستایی و… در راس برنامه‌های فرمانداری قرار دارد.
سوال: گویا کُرسی شهرداری در شهرستان دهگلان خالی است، برنامه شما جهت حل این مشکل و حضور یک شهردار توانمند چیست؟ چه توقعات و انتظاراتی از وی خواهید داشت؟
با پیگیری‌هایی که انجام شده، شهردار تعیین و منصوب شدند. امیدواریم در مسیر اصلاح و بهبود وضعیت شهری، موفق شوند.
سوال: برخی این انتقاد را مطرح می‌کنند که استفاده از زنان در مناصب و جایگاه‌های اجرایی و مدیریتی بر اساس توانمندی و شایستگی نیست، بلکه صرفا جهت افزایش آمار حضور زنان در رده‌های مدیریتی است، پاسخ جنابعالی به عنوان شخصی که پُست‌های مدیریتی مناسب و سطح بالایی را هم پیش از این در کارنامه خود دارد، چیست؟
کاملا با این موضوع مخالف هستم، چون در مورد بنده چنین چیزی صدق نمی‌کند و من تنها با جدیت و تلاش توانستم ارتقا شغلی داشته باشم و همه همکارانم در هرجایی که خدمت کردم نیز شاهد این موضوع بودند که از لحظه ورودم به اداره پُر انرژی و پویا در حال تلاش و ارائه خدمت به مردم بودم. چرا که اعتقاد داشتم خدمت به مردم راهی برای نزدیکتر شدن به خداست. هیچ زمانی به دنبال پُست نبودم و حس مسئولیت‌پذیری بالایی که در وجودم داشتم باعث می‌شد که لحظه‌ای از وقتم را به بطالت نگذرانم چه در محل کارم چه در اوقاتی که در منزل بودم. در مجموع این ادعا را قبول ندارم.
46
