سیاره نپتون، غول یخی و اسرارآمیز منظومه شمسی، در آسمان شب زمین چندان روش نیست و مانند هاله‌ای کم‌رنگ می‌درخشد. فاصله این سیاره از خورشید حدود ۳۰ برابر فاصله زمین از خورشید است (حدود 4 میلیارد و 471 میلیون و 600 هزار کیلومتر!)؛ بنابراین این جهان کم‌نور و دوردست فقط به کمک تلسکوپ قوی و سایر ابزارهای دقیق قابل‌رؤیت است.
باوجوداین، نمای خیره‌کننده‌ای که از نپتون در شب دیده می‌شود، با تلسکوپ‌های زمینی قابل‌مشاهده نیست؛ چراکه این تلسکوپ‌ها فقط می‌توانند نیمه‌روشن و نمای روزانه این سیاره را ثبت کنند اما فضاپیمای وویجر ۲ در پروازی نزدیک به این سیاره، موفق شد تصویری از نمای شبانه نپتون ثبت کند.
فضاپیمای وویجر ۲ تصویر نیمه‌شب نپتون را که هلال باریک این سیاره را کنار هلال بزرگ‌ترین قمرش، تریتون، نشان می‌دهد، ثبت کرده است.
وویجر ۲ سال ۱۹۷۷ از زمین به فضا پرتاب شد. این فضاپیما سال ۱۹۸۹ از نزدیکی نپتون عبور کرد و درحالی‌که سفر خود را به‌سوی فضای میان‌ستاره‌ای ادامه می‌داد، نگاهی به این سیاره انداخت.
وویجر ۲ اولین فضاپیمایی بود که موفق شد به فراتر از مرزهای منظومه شمسی سفر کند و افق جدیدی برای مطالعه سیارات دوردست و ناشناخته باز کرد. این مأموریت تاریخی به دانشمندان امکان داد دید عمیق‌تری به ساختار و ویژگی‌های این اجرام آسمانی بیندازند.
در سفر وویجر 2 به نپتون، این فضاپیما داده‌های ارزشمندی درباره این سیاره و قمر آن (تریتون) ثبت کرد. این داده‌ها شامل اطلاعاتی درباره دمای سطحی و آبفشان‌های فعال تریتون و طوفان‌های عظیم، ابرهای یخی و میدان مغناطیسی قدرتمند نپتون بود.
