فیلم‌های هنرهای رزمی معمولاً به خاطر داستان‌های جذابشان شناخته نمی‌شوند اما برخی از این آثار وجود دارند که با روایت‌های واقعاً خارق‌العاده در کنار اکشن جذاب، در این ژانر واقعاً متمایز و برتر شدند. در بیشتر موارد، به فیلم‌های هنرهای رزمی در داستان‌هایشان آزادی عمل زیادی داده می‌شود و صحنه‌های مبارزه تن به تن جذاب، جذابیت اصلی برای مخاطبان این ژانر هستند. با این حال، برخی از بهترین صحنه‌های مبارزه در تاریخ فیلم‌های هنرهای رزمی همراه با روایتی درخشان هستند که اکشن را ارتقا می‌دهند.
به گزارش گیمفا، فیلم‌های هنرهای رزمی با داستان‌های بسیار عالی در انواع مختلفی عرضه می‌شوند. اغلب، دوره زمانی فیلم‌های رزمی به آنها اجازه می‌دهد تا برخی از درام‌های سیاسی و فرهنگی جذابی که از جنبش‌ها یا رویدادهای تاریخی مربوط به دوره زمانی در آن زمان نشأت می‌گیرند، را شکل بدهند. در موارد دیگر، اکشن به خوبی برنامه‌ریزی شده به‌عنوان یک جنبه احساسی برای دو شخصیتی استفاده می‌شود تا رابطه‌شان را به هم بزنند و صمیمت بخش‌های دیگر زندگی را با صمیمت مبارزه منعکس می‌کند.
فیلم «آخرین فریاد برای جوانمردی» یک فیلم هنرهای رزمی دهه هفتادی هنگ کنگی است که در فیلموگرافی جان وو قرار دارد و از محیط و دوره سلسله مینگ و نقش‌آفرینی‌های درخشان و قابل توجه بازیگرانش بیشترین استفاده را می‌برد. داستان حول محور یک شمشیرزن برجسته با بازی تی لونگ است که از طرف یک اشراف‌زاده به دنبال انتقام گرفتن است. از آنجا به بعد، این شمشیرزن باید تیمی قدرتمند از جنگجویان را برای کمک به او در این کار گرد هم بیاورد.
در طول مسیر، شمشیرزن باید با هر نوع تهدیدی برای زندگی خودش مواجه شود که شامل دوئل‌هایی از سوی رقیبان و فتنه‌های سیاسی مختلف است. واقعاً جالب است که جان وو چقدر خوب توانسته دسیسه‌های سیاسی و مسائل هولناک درباره معنای جوانمردی را با برخی از بهترین شمشیربازی‌های به نمایش گذاشته شده در یک فیلم کونگ فویی ترکیب کند. فیلم «آخرین فریاد برای جوانمردی» چه برای نبردهای شمشیری و چه تفکرات تأمل‌برانگیز در باره جوانمردی، چیزهای بسیار زیادی برای تجلیل و تحسین دارد.
زمانی که روایت‌های فیلم‌های هنرهای رزمی با دیگر ساختارهای داستانی سنتی‌تر مانند عاشقانه یا ترسناک تلاقی پیدا می‌کنند، واقعاً اتفاق نادری رخ می‌دهد. به همین خاطر است که فیلم سینمایی «مردان زهرآگین» به یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های کونگ فویی دوران خودش تبدیل شد و یک داستان مرموز معمولی را درون نبردهای هنرهای رزمی مهیج قرار دارد.
این فیلم درباره یک دانش‌آموز کونگ فو به نام یانگ تیه است که آرزوی هنگام مرگ استادش این است که او هر یک از شاگردانش سابقش را پیدا کند و بررسی کند که چطور آنها از آموزه‌های او استفاده می‌کنند و اگر در مسیر شر قرار گرفتند، با آنها مبارزه کرده و آنها را شکست بدهد.
هر یک از پنج مرد زهرآگین نام مستعار خودشان را بر اساس یک حیوان سمی و یک تکنیک کونگ فوی منحصربه‌فرد ایجاد کردند که باعث ایجاد خلاقیت‌های جالب توجه در مبارزه کونگ فویی در این اثر سینمایی شده است. آنها همچنین نقش ظریف خودشان را در رمز و راز فراگیر فیلم دارند و شرور آخر فیلم نیز توانسته واقعاً یک شرور برجسته و رضایت بخش باشد. حتی بدبین‌ترین بینندگان که علاقه‌ای به فیلم‌های کونگ فویی ندارد نیز مطمئناً از تماشای این اثر سینمایی لذت خواهند برد، اثری که به راحتی توانسته با استفاده از شبکه پیچیده فریبکاری‌ها واقعاً یک تجربه تماشای لذت‌بخش باشد.
در حقیقت، کل فرنچایز «ایپ من» باید عنوان فیلم هنرهای رزمی با بهترین تعادل درام اکشن را داشته باشد. اساساً این فرنچایز، سینمای پرستیژی است که با کمک سخاوتمندانه‌ای از اکشن سریع کونگ فویی ارائه می‌شود. این فیلم با هنرنمایی دانی ین در نقش شخصیت ایپ من است که معروف‌ترین نقش وی تا به امروز است و توانسته نقش این شخصیت برجسته را به شکلی ماهرانه بازی کند. اتفاقات این فیلم در زمان اشغال چین توسط ژاپنیها رخ می‌دهد و داستان ایپ را دنبال می‌کند که از یک کارگر ستم دیده به نمادی الهام‌بخش از پیروزی فرهنگی چین تبدیل می‌شود.
اولین فیلم «ایپ من» در بررسی احتمالات کونگ فو به‌عنوان یک سنگ بنای فرهنگی ارزشمند برای مردم چین حتی در تاریک‌ترین لحظات زندگی، سابقه‌ای درخشان برای بقیه مجموعه ایجاد کرده بود. این که طراحی مبارزات درجه یک بوده است، به این مسئله کمک کرده و دانی ین نیز توانسته به خوبی این صحنه‌های مبارزه را به نمایش در بیاورد. این فیلم نه تنها یک فیلم اکشن همه کاره است بلکه یک درام تاریخی سیاسی و همچنین یک مطالعه شخصیتی نیز محسوب می‌شود.
همه بهترین فیلم‌های اکشن کونگ فو با داستان روایی تپنده لزوماً نیازی نیست که محصولی از چین باشند، درست همان‌طور که فیلم «مسافرخانه اژدها» محصول تایوان در سال ۱۹۶۷ میلادی این مسئله را ثابت کرد. این فیلم حول محور فرزندان فرماندار یو است که پس از اینکه پدرشان توسط یک خواجه باهوش در دربار تحت کنترل سیاسی قرار می‌گیرد، در معرض خطر جدی قرار می‌گیرند. این به تیمی متشکل از چهار رزمی کار بستگی دارد تا آنها را از خشم پلیس مخفی در مسافرخانه افسانه‌ای دراگون گیت در لبه مرزهای چین نجات بدهند.
دسیسه سیاسی پشت درگیری و داستان فیلم «مسافرخانه اژدها» برای زیر ژانر ووشیا یک نمونه اولیه محسوب می‌شود چراکه این فیلم یکی از مهم‌ترین فیلم‌ها در ایجاد چنین موارد و پایه‌هایی در اوایل شکل‌گیری این زیر ژانر بوده است. حتی اگر مأموریت نجات بچه‌های بی‌گناه فرماندار ساده باشد، تنشی که فیلم توانسته در طرح میخکوب کننده خودش ایجاد کند، واقعاً جالب توجه است. البته شمشیربازی و هنرهای رزمی نیز از نظر پیچیدگی با برخی از کارهای بعدی برادران شاو در هنگ کنگ برابری می‌کنند و داستان این اثر را تکمیل کردند.
فیلمی که فیلم‌های هنرهای رزمی را از نظر ارزیابی انتقادی مورد توجه قرار داد، فیلم «ببر خیزان، اژدهای پنهان» است که همچنان یک اثر قابل احترام در هالیوود و فراتر از آن محسوب می‌شود. این اثر حماسی و ووشیا در قرن نوزدهم در چین رخ می‌دهد و داستان تیغه Green Destiny ، یک شمشیر جادویی با قدرت بزرگ را روایت می‌کند. هنگامی که شمشیر و تکنیک‌های آن توسط دختر فرماندار قدرتمند یو دزدیده می‌شود، دو جنگجوی کارکشته باید جلوی خشم نوجوانانه او را بگیرند.
مضامین ظریف زیادی در این اثر وجود دارند که با روایت پیچ در پیچ این اثر مورد بررسی قرار گرفتند. جن با روحیه در نهایت به همان اندازه شمشیری که در دست دارد، خسته می‌شود و به پایانی غم‌انگیز منجر می‌شود که در عمق آن تقریباً حس و حال شکسپیری حس می‌شود. همین نیز به فیلم کمک کرده تا برخی از تأثیرگذارترین سکانس‌های مبارزه را داشته باشد که شامل یکی از بهترین مبارزه‌های شمشیری در تاریخ فیلم‌های هنرهای رزمی بین جن و شو لین است.
فیلم‌نامه فیلم «بیا با من بنوش» توسط کارگردان فیلم Dragon Inn یعنی کینگ هو نوشته شده و داستان دیگری از زنان جنگجو و شمشیرباز بسیار خطرناک است که منجر به یکی از بهترین فیلم‌های ووشیا در تمام دوران می‌شود. بار دیگر، پسر یک فرماندار محلی ربوده می‌شود اما این بار نجات دهنده او کسی نیست جز خواهرش، شمشیرزنی بسیار مرموز و آراسته که به‌عنوان پرستوی طلایی شهرت دارد. پرستوی طلایی وظیفه دارد تا با کمک یک استاد شائولین و چندین رزمنده زن، لشکری از راهزنان مرگبار را از پا در بیاورد.
این اثر یکی از آثار اولیه ژانر ووشیا بوده و به خاطر هنرهای رزمی به نمایش در آمده در آن نیز واقعاً شایسته تحسین است. سکانس‌های مبارزه در این اثر بیشتر شبیه به رقص‌های ظریف است تا نزاع‌های آشکار و همین نیز سبب شده تا به امروز خاص و جالب باقی بمانند. تفسیر انقلابی زنانگی در رابطه با مبارزه نیز جنبه مهمی از داستان است که برای چنین فیلمی تاریخی بی‌سابقه بوده است.
فیلم‌های هنرهای رزمی به طور کلی شهرت اندکی در زمینه روایی و داستانی دارند و کمدی‌های هنرهای رزمی نیز در زمینه ارائه تجربه‌های غنی از داستان نیز اصلاً شهرتی ندارند. همان‌طور که گفته شد، فیلم The Prodigal Son این روند را شکسته و به‌عنوان یک اثر کمدی هنرهای رزمی توانسته پیامی تأثیرگذار داشته باشد. لئونگ چانگ تنبل و ثروتمند یک دانشجوی هنرهای رزمی است که خودش را یک مبارز قدرتمند می‌داند اما متوجه می‌شود که پدر ثروتمندش از عمد به حریفانش پول می‌داده تا ببازند.
همین کشف شوکه‌کننده باعث می‌شود تا چانگ وارد یک مارپیچی از درون‌نگری شود و به خودش قول بدهد که کونگ فو را از یک استاد واقعی یاد بگیرد. علی‌رغم اینکه چنین فرضیه داستانی ممکن است احمقانه به نظر برسد اما این فیلم توانسته به خوبی آن را دراماتیک کند و یک سفر درونی جذاب را به نمایش در بیاورد که از آن می‌توان به‌عنوان یک ساختارشکنی دیگر در هنجارهای جنسیتی چینی یاد کرد. البته طنز بی‌پروا و صحنه‌های مبارزه عالی جایگاه فیلم را بسیار بالاتر برده است.
فیلم The Prodigal Son تنها فیلم کمدی هنرهای رزمی با داستانی احساسی نیست که توانسته داستانی جالب توجه را به نمایش بگذارد. فیلم سینمایی Drunken Master II ادامه داستان وونگ فی هونگ را دنبال می‌کند که در فیلم اول توانست بدرخشد. پس از یک خرابکاری، وونگ متوجه می‌شود که یک شی باارزش چینی را در اختیار دارد که نیروهای اشغالگر انگلیس به دنبال آن هستند و همین نیز منجر به رویارویی امیدوارکننده با طبقه حاکم می‌شود.
مبارزات، سبک خاص و زمان‌بندی کمدی باعث شده تا این اثر بسیار خوب باشد و یکی از قوی‌ترین فیلم‌های جکی چان لقب بگیرد. با این حال، در زیر پوشش کمدی و کونگ فوی آن پیامی صمیمانه درباره بی‌عملی در مقابل صلح طلبی و ایستادگی در برابر یک دولت متخاصم و اشغالگر وجود دارد، به ویژه نسبت به انتخاب کنسول بریتانیا به‌عنوان شرور استعمارگر فیلم. قدرت خانواده وونگ همچنین قلب تپنده و غنی‌ای است که داستان فیلم را پیش می‌برد و همیشه در خط مقدم اقدامات ونگ فی هونگ قرار دارد.
هر فیلم هنرهای رزمی که بر اساس داستان و همچنین اکشن خودش موفق می‌شود، اثری حماسی و ماندگار نیست. فیلم «همه چیز همه جا به یکباره» در سال‌های اخیر فیلم قابل توجهی بوده و توانسته جوایز ارزشمندی از جمله اسکار بهترین فیلم را در سال ۲۰۲۳ کسب کند. این فیلم داستان یک مادر خسته و یکی از مالکان یک خشک‌شویی به نام اوِلین را دنبال می‌کند که ناگهان وارد یک ماجراجویی چندجهانی می‌شود و این در حالی است که یکی از نسخه‌های دیگر دخترش به دنبال نابودی جهان است.
این اثر سینمایی به دلایل مختلفی سزاوار تحسین و ستایش است. کمدی فیزیکی، فرصت‌های طنز ایجاد شده توسط مولتی‌ورس و همچنین سکانس‌های مبارزه چشمگیر با اشیا معمولی خلنگی همگی جذابیت خاصی به این اثر سینمایی بخشیدند که باعث شده تا مورد توجه بینندگان زیادی قرار بگیرد. اما این سفر تأثیرگذار و ملموس اوِلین از مهربانی در اولین مواجهه با نیهیلیسم و همچنین رابطه ظریف او با عزیزانش است که باعث می‌شود فیلم بسیار مورد تحسین قرار بگیرد.
یکی دیگر از فیلم‌های حماسی ووشیا که شایسته تقدیر است، فیلم «خانه خنجرهای پران» است که به خاطر زیبایی خیره‌کننده جلوه‌های بصری آن، کالبدشکافی آن دشوار است. این اثر سینمایی که به خاطر شکوه بصری‌اش شهرت زیادی دارد، حتی اگر داستان بدی می‌داشت نیز همچنان به خاطر بدل‌کاری‌های شگفت‌انگیز و فیلم‌برداری خودش ارزش دیدن داشت. با این حال، این اثر از روایتی ماهرانه و سالمی در زیر تصاویر پر زرق و برق خودش برخوردار است که واقعاً قابل ستایش است.
اتفاقات فیلم در فروپاشی سلسله تانگ رخ می‌دهد و یک قاتل تانگ را دنبال می‌کند که برای نفوذ و بی‌ثبات کردن یک گروه شورشی در حال قدرت گرفتن به نام خانه خنجرهای پران فرستاده می‌شود. با این حال، افسر پلیس بی‌باک جین به زودی عاشق یکی از دشمنانش می‌شود. محبت‌های یکی دیگر از اعضای خانه خنجرهای پران مسائل را پیچیده‌تر می‌کند و یک مثلث عشقی مرگبار را ایجاد می‌کند که منجر به پایانی غم‌انگیز می‌شود. یکی از قوی‌ترین و تاریک‌ترین عاشقانه‌های تاریخ فیلم‌های هنرهای رزمی، این اثر سینمایی است.
