ابیانه یکی از روستا‌های خاص و دیدنی نطنز در استان اصفهان است که در بین گردشگران داخلی و خارجی نیز طرفدار دارد.

ابیانه از معدود روستا‌های ایران است که مردم بومی همچنان پوشش سنتی خود را بر تن می‌کنند و آن را حفظ کرده‌اند. رنگ سرخ ساختمان‌های کهن روستا که در شیب دامنه خاکستری کوه قرار گرفته‌اند، جذابیتی دو چندان به ابیانه بخشیده‌اند.

در واقع ترکیب کوچه‌های تودرتو، بنا‌های تاریخی گوناگون، پنجره‌های هندسی، در‌های منبت‌کاری و... برای هر بیننده‌ای دیدنی و جذاب است.

ابیانه را در زبان محلی «ویونا» می‌نامند. «وی» به معنای بید و «ویانه» به ‌معنای بیدستان، که گذر زمان آن را به ابیانه تبدیل کرد. منابع موجود دربارۀ این روستا، نتوانسته‌اند هنوز قدمت زمانی آن را تایید کنند، اما تخمینِ پیشینهٔ ۴۵۰۰ سالۀ آن ، این روستای تاریخی را به یکی از کهن‌ترین زیستگاه‌های انسانی در حاشیه دشت کویر ایران تبدیل کرده است. آثار و بناهای تاریخیِ موجود در این روستا به دوره‌های تاریخی ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجاریه برمی‌گردد.     

ابیانه به اعتبار معماری بومی و بناهای تاریخی پُرتنوع و رنگِ سرخ‌اش، ۳۰ مرداد ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید