هم‌زمان با هفتادونهمین سال‌روز تشکیل سازمان ملل متحد ، بیش از صد نهاد مردمیِ ملی و استانی طی نامه‌ای خطاب به دبیر کل سازمان ملل به حمایت اتحادیه‌ی اروپا از ادعاهای غیرقانونی امارات متحده عربی در مورد جزایر ایرانی ( تنب بزرگ ، تنب کوچک و ابوموسی ) اعتراض کردند.
متن نامه به این شرح است:
به‌نام خدا
دبیرکل محترم سازمان ملل متحد، جناب آقای آنتونیو گوتروش
رئیس محترم کمیسیون اتحادیه اروپا، سرکار خانم اورزولا فون در لاین
موضوع:
اعتراض به حمایت اتحادیه اروپا از ادعاهای غیرقانونی امارات متحده عربی در مورد جزایر ایرانی (تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسا)
با سلام و احترام
ما ــ شماری از نهادها و سازمان‌های مردمی کشور تاریخی ایران ــ به عنوان نمایندگانی کوچک از مردم ایران و صدایی از میان میلیون‌ها ایرانی ــ که همواره برای حفظ تمامیت ارضی کشور خود ایستادگی کرده‌اند ــ مراتب اعتراض شدید خود را نسبت به حمایت اتحادیه اروپا از ادعاهای غیرقانونی امارات متحده عربی در خصوص مالکیت سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی (در بیانیه‌ی پایانی نشست مشترک رهبران کشورهای عضو «شورای همکاری خلیج فارس» و سران اتحادیه‌ی اروپا به ریاست جناب آقای شارل میشل رئیس شورای اروپا و امیر قطر که روز چهارشنبه ۲۵ مهرماه ۱۴۰۳ هجری خورشیدی در شهر بروکسل برگزار شد) اعلام می‌داریم.
این جزایر براساس تمامی اسناد تاریخی، بین‌المللی و حقوقی، بخشی جدایی‌ناپذیر از سرزمین ایران بوده و هستند. ایران همواره مالکیت خود را بر این جزایر به طور پیوسته و بدون وقفه اعلام کرده و از سال‌ها پیش تا اکنون کنترل و حاکمیت کامل بر آن‌ها داشته است. خواهشمند است همواره این موارد را در نظر داشته باشید:
۱) اسناد و نقشه‌های تاریخی: جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی همواره بخشی از ایران بوده و این موضوع در نقشه‌های تاریخی متعددی که توسط دولت‌های مختلف، از جمله قدرت‌های استعماری قدیم (مانند بریتانیا)، تهیه شده است، به‌وضوح منعکس شده است. این نقشه‌ها مالکیت ایران را بر این جزایر تأیید می‌کنند. (نگاه کنید به: نقشه‌ی «ایران و توران» که در سال ۱۸۹۱ میلادی توسط آقای آدولف اشتیلر، نقشه‌نگار و کارتوگرافیست برجسته‌ی آلمانی، ترسیم شده است؛ و هم‌چنین نقشه‌ی تهیه‌شده به‌وسیله‌ی انجمن جغرافیایی سلطنتی بریتانیا در سال ۱۸۹۲)
۲) حضور مداوم تاریخی ایران: ایران به طور مداوم و بدون وقفه از دوران باستان تا به امروز بر این جزایر حاکمیت داشته است. در طی سده‌های گذشته، حکومتی به غیر از آن‌چه در ایران مسلط بوده بر این جزایر تسلط نیافته و ارتباط مستقیم این سه جزیره با باقی خاک ایران از نظر جغرافیایی و تاریخی مسلم است.
۳) قراردادهای بین‌المللی: در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، بریتانیا به عنوان قدرت استعماری وقت، چندین بار به حاکمیت ایران بر این جزایر اعتراف و آن را محترم شمرده است. در سال ۱۹۷۱، با پایان حضور بریتانیا در خلیج‌فارس و خروج آن از منطقه، جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی رسماً به حاکمیت ایران بازگردانده شدند و هیچ‌گاه امارات متحده عربی یا دیگر کشورهای منطقه بر این جزایر هیچ ادعای حقوقی معتبری نداشته‌اند.
۴) حاکمیت واقعی و قانونی ایران: ایران از دیرباز کنترل نظامی و اداری این جزایر را در دست داشته و تمامی ساختارهای حکومتی و اداری جزایر تحت نظر دولت ایران اداره می‌شود. به‌ویژه پس از خروج بریتانیا از خلیج‌فارس، ایران به طور رسمی و قانونی بر این جزایر حاکمیت دارد.
۵) حقوق بین‌الملل: براساس اصول حقوق بین‌الملل، به‌ویژه دکترین حق حاکمیت و تمامیت ارضی، هیچ کشوری نمی‌تواند بدون داشتن مدارک معتبر و شواهد مستدل ادعای مالکیت بر سرزمین‌های یک کشور دیگر را مطرح کند. ادعاهای امارات متحده عربی فاقد هرگونه پشتوانه‌ی حقوقی و قانونی است و بر پایه‌ی سوءاستفاده از شرایط دیپلماتیک و سیاسی قرار دارد.
در این راستا، موضع‌گیری اخیر اتحادیه‌ی اروپا علیه حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه و حمایت یک‌جانبه از ادعاهای بی‌اساس امارات متحده عربی، نه‌تنها بی‌سابقه و نامشروع است، بلکه نقض آشکار اصول حقوق بین‌الملل و احترام به تمامیت ارضی کشورها محسوب می‌شود. مواضع گذشته کشورهای اروپایی نیز این بوده که همواره بر گفت‌وگوهای دوجانبه یا ارجاع به دیوان بین‌المللی دادگستری تأکید داشته‌اند، نه حمایت یک‌جانبه از ادعاهای نادرست همسایه‌ای نوبنیاد در آن سوی خلیج‌فارس که به خاک این جزایر ایرانی نظر دارد. چنین مواضع یک‌طرفه در روابط بین‌الملل مرسوم نیست و به‌وضوح نشان از موضع‌گیری سیاسی و غیرحقوقی اتحادیه‌ی اروپا دارد.
مردم ایران، که در تمدنی چند هزار ساله ریشه دارند، همواره با روحیه‌ی وطن‌پرستی، حفظ خاک و مرزهای خود را وظیفه‌ای مقدس دانسته‌اند. جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی نیز بخشی از این سرزمین مقدس هستند و این ملت هم‌چنان آماده است تا هرگونه تعرض به خاک خود را پاسخ دهد و با عزمی راسخ به پاسداری از سرزمین خود ادامه دهد.
افزایش ادعاهای بی‌پایه‌ی امارات متحده عربی و حمایت اتحادیه اروپا از این ادعاها، علاوه بر نقض آشکار قوانین بین‌المللی، تهدیدی جدی برای صلح و ثبات در منطقه‌ی حساس خلیج‌فارس است. هرگونه تشدید تنش‌ها در این منطقه که یکی از مهم‌ترین منابع تأمین نفت و گاز جهان است می‌تواند به ضررهای گسترده‌ای در حوزه‌ی اقتصاد جهانی، به‌ویژه برای کشورهای اروپایی، منجر شود.
کشورهای اروپایی باید بدانند که ناامنی و درگیری در این منطقه‌ی راهبردی، نه‌تنها به کمبود انرژی و افزایش هزینه‌ها می‌انجامد، بلکه اقتصاد جهانی را نیز در معرض بحران‌های جدی قرار می‌دهد. از این رو، تضعیف ثبات در خلیج‌فارس به هیچ عنوان به نفع کشورهای اروپایی نخواهد بود و حمایت از ادعاهای بی‌پایه و غیرقانونی امارات متحده عربی، پیامدهای جبران‌ناپذیری برای امنیت بین‌المللی و انرژی‌های فسیلی جهانی به دنبال خواهد داشت.
ما از شما درخواست داریم که هرگونه حمایت از این ادعاهای بی‌پایه و اساس را متوقف کرده و این موضوع را طی بیانیه‌ای از دستور کار خود خارج سازید. هم‌چنین خواستار آن هستیم که همه‌ی طرف‌های ذی‌نفع به اصول قوانین بین‌المللی و حاکمیت ملی ایران احترام گذاشته و از ایجاد تنش‌های بی‌مورد و ناپایدار جلوگیری کنند.
در نهایت، از مقامات بین‌المللی انتظار داریم که به جای دامن زدن به ادعاهای غیرقانونی، بر راه‌حل‌های دیپلماتیک و سازنده تأکید کنند تا صلح و امنیت منطقه‌ای تقویت شود.
با سپاس و احترام
سوم آبان ماه ۱۴۰۳ هجری خورشیدی
