فرارو- اولین عکس‌های گرفته شده توسط فضانوردان با سرعت ۲۸۰۰۰ کیلومتر در ساعت و میلیارد‌ها دلار هزینه به همراه داشته است.
به گزارش فرارو به نقل از گاردین، این عکس‌ها یکی از لحظات بی‌نظیر تاریخ هستند، اما اگر جان گلن پیش از سوار شدن در فضاپیمای فرندشیپ ۷ به سوپرمارکت نمی‌رفت تا دوربین کونتاکس و یک رول فیلم ۳۵ میلی‌متری بخرد، شاید هیچ سند تصویری از آن وجود نداشت. عکس‌هایی که فضانورد آمریکایی از پنجره کپسول خود هنگام گردش به دور زمین در ۲۰ فوریه ۱۹۶۲ گرفت، شاهدی بی‌سابقه از اولین مأموریت مداری پروژه عطارد هستند. اتحاد جماهیر شوروی، آمریکایی‌ها را در مسابقه پرواز‌های فضایی انسانی شکست داد، اما آمریکایی‌ها اولین عکس‌های رنگی از کهکشان را ثبت کردند.
دانیل بلاو، گالری‌شناس آلمانی، نیز اشاره می‌کند که این عکس‌ها گران‌ترین عکس‌هایی هستند که تاکنون گرفته شده‌اند. میلیارد‌ها دلار برای به دست آوردن آنها خرج شده است. بلاو یک چاپ اصلی از اولین عکس گلن را در کنار مجموعه‌ای از عکس‌های کمیاب ناسا در نمایشگاه پاریس فوتو به نمایش گذاشت. بسیاری از این تصاویر قبلاً هرگز در معرض دید عموم قرار نگرفته بودند.
بلاو می‌گوید: «در آن زمان، ناسا به فضانوردان دوربین نمی‌داد، بنابراین به نوعی، این تصویر خصوصی گلن بودند.» تصویر گلن علم، رمز و راز غیرقابل حل فضا را نشان می‌دهد. در این عکس یک گوی گرم و درخشان از نور از مرکز قاب منبسط می‌شود. جرقه‌های درخشان در خلاء تاریکی عمیق می‌رقصند و مانند «کرم شب تاب» همانطور که گلن آنها را توصیف می‌کند، می‌رقصند. دیدن آنها از نزدیک باید وحشتناک بوده باشد.
با سرعت ۲۸۰۰۰ کیلومتر در ساعت، بشر توانست وارد فضا شود، اما هنوز دستگاه‌های عکاسی آنقدر قدرتمند طراحی نشده بودند که بتواند با این سفر همراه شوند. عکس گلن که اطلاعات بصری یا جزئیات زیادی ندارد، شاید کمتر فضا را آشکار کند و بیشتر نشان دهنده جاه طلبی انسانی باشد. گلن بعد‌ها یک توضیح شخصی به این عکس اضافه کرد و گفت: «به شما اطمینان می‌دهم که یک عکس هرگز نمی‌تواند درخشندگی منظره واقعی را بازتولید کند.»
بلاو در دهه ۱۹۹۰ شروع به کار با عکس‌های قدیمی ناسا کرد. برخی از تصاویر موجود در نمایشگاه بلاو در زمان عکسبرداری منتشر شده بودند، اما به سختی می‌توان نسخه‌های اصلی آنها را به دست آورد. دانشمندان و دیگرانی که در این مأموریت‌ها دخیل بودند، آرشیو‌های شخصی را به فرزندان خود و سپس نوه‌هایشان منتقل کردند، بنابراین هنوز عکس‌های دیده نشده زیادی به بازار می‌آید. بلاو می‌گوید: «منطقی بود که به دنبال بهترین عکس‌ها باشم و شروع به پرداختن به آنها کنم.»
در نماشگاه پاریس فوتو، جمعیتی دور شش عکس ژلاتینی نقره‌ای مربوط به سال ۱۹۴۸ جمع شدند و از یک موشک در ارتفاع ۷۳۰۰۰ پایی رودخانه ریو گراند در آمریکا نگاه کردند. همچنین اولین تصویر انسان از مریخ، ساخته شده در سال ۱۹۶۵ و تصویری پانوراما از زمین که اولین عکس از سیاره ما از ماه بود، به نمایش گذاشته شد. دومین عکس توسط انسان‌ها گرفته نشده است، بلکه توسط سیگنال رادیویی از یک ماموریت بدون سرنشین در آگوست ۱۹۶۶ مخابره شد. سپس پیکسل به پیکسل، به یک تصویر واحد در آزمایشگاه ناسا تبدیل شد.
در سال ۱۹۷۹، کاوشگر بین ستاره‌ای وویجر امکان دریافت تصاویر بهتری از سیارات را فراهم کرد و تصویری از مشتری و چهار قمر آن که مانند مرمر در جو عقیق معلق هستند، به‌ویژه شگفت‌انگیز است. در اواخر دهه ۷۰ میلادی، عکاسی نقش محوری‌تری در ماموریت‌ها و پیشرفت علم فضایی پیدا کرد. بلاو می‌گوید: «ناسا، در آن زمان، مثل الان، به بودجه عمومی وابسته بود و با عکس‌های رنگی گلن که در مدار او به دور زمین گرفته شد، برای ناسا آشکار شد که بهترین و مثبت‌ترین راه برای نشان دادن دستاوردهایش از طریق عکاسی است. البته، جنبه علمی این تصاویر نیز یک نیروی محرکه بود، اما تصاویر داستان مأموریت‌های فضایی را به سرعت به مردم عادی منتقل می‌کردند.»
تصاویر بلاو یک روز پس از انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در آن زمان را نشان می‌دهد. این عکس نشان دهنده تلاش مشترک مثبت بسیاری از کشور‌ها را به بازدیدکنندگان یادآوری می‌کند. بلاو می‌گوید: «شاید هیچ چیز بهتر از این عکس نمی‌تواند ترکیبی از هیبت عرفانی و تسلط طبیعی را که شرایط انسان را می‌سازد، مجسم کند. انسان، از محدوده‌های زمینی‌اش می‌گریزد و چیز‌هایی را می‌بیند و ثبت می‌کند که قبلاً ثبت نشده‌اند. این کار غیرممکن به نظر می‌رسد.»
