برترین‌‌ها: علیرضا بیرانوند در ماه‌های اخیر روزهای سختی را برای فوتبال ما رقم زده. در حالی که او با ۷۷ بازی ملی یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان تیم ملی محسوب می‌شود، عملکرد ضعیفش در دو بازی اخیر، انتقادات بسیاری را متوجه او کرده. بیرانوند که زمانی به عنوان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های آسیا شناخته می‌شد، این روزها به نظر می‌رسد تمرکز لازم را برای نمایش درخشان در چارچوب دروازه ندارد.

نبود تمرکز؛ ریشه مشکلات بیرانوند

در دو بازی اخیر، بیرانوند ۴ گل دریافت کرده؛ عددی که برای یک دروازه‌بان در سطح ملی قابل قبول نیست. اشتباهات او در این بازی‌ها نه تنها به ضرر نتیجه تیم تمام شد، بلکه روحیه بازیکنان و هواداران را نیز تحت تاثیر قرار داد. در دیدار دیشب قابل قرقیزستان، او با نمره ۶.۶ ضعیف‌ترین بازیکن تیم ملی شناخته شد؛ آماری که نشان‌دهنده عملکرد پایین‌تر از حد انتظار اوست. این افت محسوس در حالی رخ می‌دهد که او از باتجربه‌های فوتبال ما در میادین بین‌المللی‌ست.

یکی از اصلی‌ترین دلایل افت اخیر بیرانوند، کمبود تمرکز در بازی‌های اوست. تصمیم‌گیری‌های اشتباه، واکنش‌های دیرهنگام و اشتباهات ابتدایی نشان می‌دهد که او از آمادگی ذهنی لازم برخوردار نیست. حاشیه‌های خارج از زمین نیز خب تاثیرگذار است. بیرانوند این روزها سرخوش از حکم خوبی‌ست که در پرونده شکایت پرسپولیس از فدراسیون گرفته و از طرفی هم دنبال آوردن اورونوف به تبریز است. یک دروازه‌بان، علاوه بر مهارت‌های فنی، نیاز به تمرکز بالا و ذهنی آرام دارد تا بتواند در حساس‌ترین لحظات بازی تصمیمات درست بگیرد؛ ویژگی‌هایی که این روزها در بازی‌های بیرانوند کمتر دیده می‌شود. اختلافات او با پرسپولیس، تیمی که سال‌ها در آن بازی کرد و افتخارات بسیاری کسب کرد، اکنون به یکی از حواشی بزرگ او تبدیل شده. این حواشی نه تنها باعث کاهش تمرکز او شده، بلکه تصویر حرفه‌ای او را نیز در ذهن هواداران مخدوش کرده است. 

تاثیر بر فوتبال ملی

عملکرد ضعیف بیرانوند، فراتر از ضرر به شخص او، به فوتبال ملی ایران آسیب می‌زند. تیم ملی ایران نیازمند دروازه‌بانی است که در لحظات حساس به آن اتکا کند، اما اشتباهات اخیر بیرانوند نشان داده که او در حال حاضر چنین قابلیتی را از خود نشان نمی‌دهد. این مسئله برای تیمی که در آستانه بازی‌های حساس در رقابت‌های بین‌المللی قرار دارد، یک زنگ خطر جدی است. در صورتی که او نتواند به سرعت خود را بازیابی کند، ممکن است جایگاهش در تیم ملی به خطر بیفتد. اما خب شاید نکته خطرناک‌تر در این مسیر حساس حمایت بدون توجیه برخی بازیکنان از عملکرد ضعیف اوست. مثلا سردار پس از اشتباهات فاحش رفیقش در دو بازی آسان تیم ملی با انتشار استوری سعی در تقویت جایگاه بیرانوند می‌کند. حس می‌شود که تیم ملی رفاقتی شده و شاید پیشرفت اولویت آخر ملی‌پوشان باشد!

آیا زمان خداحافظی فرارسیده است؟

بسیاری از کارشناسان و هواداران این سوال را مطرح می‌کنند که آیا بیرانوند با ادامه این روند بهتر است از فوتبال ملی خداحافظی کند؟ این تصمیم البته باید با در نظر گرفتن شرایط کلی تیم ملی و ارزیابی دقیق وضعیت او گرفته شود. اما اگر او همچنان به حواشی ادامه دهد و نتواند مشکلات شخصی و حرفه‌ای خود را مدیریت کند، شاید بهتر باشد جای خود را به دروازه‌بانان جوان‌تر و با انگیزه بدهد. 

همین حالا روی نیمکت سه گلر دیگر هستند. حسینی در جام جهانی هم بازی کرده. نیازمند و اخباری را هم داریم. امیررضا رفیعی هم نشان داده قابل اتکاست. شاید اصلا بهتر بود کادر فنی در این دو بازیِ نه‌چندان چالش‌برانگیز به دو گلر دیگرمان بازی می‌دادند. به هر حال چیزی که مشهود است، به اندازه نبودن کیفیت بیرانوند برای حضور در چارچوب دروازه تیم ملی است.