همشهری آنلاین - گروه سیاسی: پوتین دکترین هسته‌ای روسیه را اصلاح کرده است، به این معنی که اگر از سلاح‌های آمریکایی علیه خاک روسیه استفاده شود، یعنی او به‌طور بالقوه در یک رویارویی هسته‌ای با ایالات متحده قرار خواهد گرفت.
آمریکا اخیرا به اوکراین مجوز استفاده از موشک‌های دوربرد ساخت ایالات متحده را داد.
همه اینها چه معنایی دارد؟ روسیه تعداد بالایی سلاح هسته‌ای در اختیار دارد؛ ۵هزار و ۵۰۰کلاهک هسته‌ای که بیشتر از چیزی است که آمریکایی‌ها دارند، اما روس‌ها همچنین چندین هزار سلاح مهمتر هم مستقر کرده‌اند. آنها هزار و ۷۰۰ سلاح دیگر دارند که ۲۰۰مورد بیشتر از ایالات متحده است. روس‌ها سه‌گانه‌ای از موشک‌های بالستیک قاره‌پیما، موشک‌های بالستیک زیردریایی و جنگنده دارند که می‌تواند موشک کروز شلیک کند یا هر چیز دیگری با کلاهک‌های هسته‌ای.
در واقع روس‌ها هزار و ۷۰۰ موشک قاره‌پیما، زیردریایی و جنگنده دارند و بلافاصله پس از آن آمریکا با ۱۵۰مورد کمتر در رتبه بعدی قرار می‌گیرد.
اما در عین حال ۲طرف تعداد زیادی تسلیحات هسته‌ای دارند که می‌توانند همدیگر را چندین بار نابود کنند.
موشک‌های قاره‌پیمای زمین‌پایه بیشتر مورد علاقه روسیه هستند، چون قوی‌تر هستند و اگر بررسی شود که در کجای روسیه مستقر هستند، توان روسیه مشخص‌تر می‌شود. اما باید توجه کرد یک تصویر آیینه‌ای از این تسلیحات در سمت آمریکایی هم وجود دارد.
آمریکایی‌ها کم‌وبیش همه مدل شبیه این سلاح‌های روسی را در سمت خودشان هم دارند. پایگاه‌های موشکی قاره‌پیمای روس‌ها در جنوب و غرب روسیه مستقر هستند و در صورت لزوم می‌توانند به سمت آمریکا شلیک شوند. این موشک‌ها از آسمان بریتانیا عبور نمی‌کنند بلکه از قطب شمال می‌گذرند، همان‌طور که سلاح‌های آمریکایی از پایگاه‌های شمالی در آمریکای شمالی بر فراز کانادا عبور می‌کنند و از قطب شمال سمت روسیه می‌روند.
موشک‌های قاره‌پیمای ۲۰دقیقه‌ای به هدف می‌رسند و این زمانی است که یک‌طرف باید به طرف دیگر واکنش نشان دهد. اگر برد این موشک‌ها بررسی شوند و نقطه شروع آنها مسکو در غرب روسیه در نظر گرفته شود - که البته در واقعیت چنین نیست، چون موشک‌های قاره‌پیما در مسکو مستقر نیستند –رقمی حدود ۶هزار مایل (حدود ۹هزار و ۷۰۰کیلومتر) تخمین زده می‌شود. سلاح‌های دوربرد بزرگ می‌توانند این مسافت را طی کنند و به همه جا نیز برسند.
در گزارش شبکه خبری اسکای‌نیوز انگلیس همچنین آمده است: در مورد موشک‌های بالستیک زیردریایی‌ها نیز با فرض اینکه این زیردریایی‌ها در دریای نروژ، دریای بارون یا حتی اقیانوس اطلس باشند، آمریکا و روسیه به‌طور بالقوه به یکدیگر در کل قاره در هر زمانی دسترسی دارند. این امکانی است که آنها در اختیار دارند.
اما نکته مهم درباره همه این موارد این است که این همان روشی است که از اواسط دهه۱۹۷۰ وجود داشته است و از نظر فنی تغییر نکرده است. ۵۰سال است که این شیوه مواجهه تغییر نکرده است. آمریکا و روسیه نیروهای خود را مدرن کرده‌اند ولی از اساس ساختارشان به همان شکل سابق است.
آنچه تغییر کرده است این است که رژیم کنترل تسلیحات که زائیده دهه۱۹۶۰ است و کاملا قدرتمند بود، اکنون از بین رفته است و الآن تقریبا دیگر وجود ندارد. بنابرای دیگر موافقتنامه‌های کنترل تسلیحات وجود ندارد که سابق بر این شرایط را پیش‌بینی‌پذیر می‌کرد. این همان چیزی است که اظهارات ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه را از یک‌سال پیش تاکنون بی‌ملاحظه‌تر کرده است.
