به گزارش "ورزش سه"، بازیکنانی که می‌توانستند به رئال بروند و داستان خود را بنویسند و نشد و در عوض بازیکنان دیگری جانشین‌شان شدند و تاریخسازی کردند.

به دنبال اعتراف اخیر فده والورده در برنامه "یونیورسو والدانو" در مورد بازدید او از شهرک ورزشی آرسنال در سال 2016، باید به موارد دیگری اشاره کرد که به نفع یا ضرر آینده باشگاه رئال مادرید شدند.

نه آرسنال به فده

فده والورده می‌گوید: «من 16 ساله بودم و گفتم تمام شد، این باشگاه من است. اینجا رشد خواهم کرد. در اروگوئه لیگ برتر انگلیس بسیار مورد توجه بود. آینده‌ای در آنجا تصور می‌کردم. از بازی و تمرین با بازیکنان فوق‌العاده لذت بردم. نمی‌دانم آیا او من را به یاد می‌آورد یا نه، اما دیبو مارتینز یکی از کسانی بود که بیشترین کمک را به من کرد، همراه با بیرین، الکسیس و کازورلا. من انگلیسی نمی‌دانستم و آن‌ها باید همه کارها را برایم توضیح می‌دادند.»

این اعتراف هافبک اروگوئه‌ای درباره داستانی است که می‌توانست متفاوت باشد. در نهایت، به نفع باشگاه رئال، آرسنال شجاع نبود و حاضر نشد با او قرارداد امضا کند و در نتیجه فده به سانتیاگو برنابئو آمد تا داستان زیبایی را آغاز کند که تا کنون دو لیگ قهرمانان و سه لیگ برای او به ارمغان آورده است.

داوید دخیا

این گفته دروازه‌بان اسپانیایی درباره فکس معروف دنیای فوتبال است: «برایم مهم نیست درباره آن صحبت کنم. فقط به منچستر فکر می‌کنم. این خانه من است. اینجا احساس بسیار خوبی دارم. این یک افتخار است که در این باشگاه باشم.»

این سند که انتقال را رسمی می‌کرد، دیر رسید و دخیا در اولدترافورد ماند. در این مذاکره، هر دو طرف با پیشنهادی واضح موافقت کرده بودند: 30 میلیون یورو به علاوه کیلور ناواس. باشگاه مادریدی دخیا را به عنوان راه‌حل همه مشکلات خود می‌دید اما قرارداد دیر رسید و لالیگا اجازه انتقال را نداد.

بنابراین رئال مادرید با دروازه‌بان کاستاریکایی خود ادامه داد، که در اولین سال خود در رئال مادرید تنها 11 بازی انجام داده بود. در پنج فصلی که او پیراهن رئال را پوشید، 12 عنوان (3 لیگ قهرمانان، 4 جام باشگاه‌های جهان، 3 سوپرجام اروپا، 1 لیگ و 1 سوپرجام اسپانیا) با عملکردهای به یادماندنی به دست آورد. سپس تیبو کورتوا آمد و بقیه داستان برای همه شناخته شده است.

کورتوا در این رابطه می‌گوید: «کیلور سه لیگ قهرمانان را برده بود و وقتی من آمدم، او احساس می‌کرد که فضای او را اشغال کرده‌ام».

تونی کروس

تونی کروس یک افسانه واقعی در رئال مادرید است. او در اوج دوران خود کفش‌هایش را آویخت، چیزی که برای هر فوتبالیست دیگری تقریباً غیرممکن است، و محبت همه رئالی‌ها را به دست آورد. با این حال، داستان می‌توانست در سال 2014، سالی که به رئال آمد، بسیار متفاوت باشد، اگر یک سری بدشانسی‌ها برای منچستریونایتد رخ نمی‌داد.

کروس می‌گوید: «من قبلاً با منچستریونایتد در سال 2014، قبل از امضای قرارداد با رئال مادرید، توافق کرده بودم. این می‌توانست یک تغییر از بایرن به یونایتد باشد. می‌دانستم که یونایتد مرا می‌خواهد و دیوید مویس کاملاً موافق بود. یک بعدازظهر بسیار زیبا با افراد بسیار خوشایند بود. ما درباره برنامه آینده یونایتد صحبت کردیم که من را متقاعد کرد. اما همچنین به طور شخصی با هم آشنا شدیم. خانواده مویس را به خوبی شناختیم. درباره نحوه زندگی و تصورمان از زندگی خانوادگی صحبت کردیم.»

همه چیز آماده به نظر می‌رسید، تا 22 آوریل. در آن روز، دیوید مویس به عنوان مربی یونایتد برکنار شد. کروس ادامه داد: «سپس آن‌ها فن خال را استخدام کردند و هر دو به طور مودبانه توافق را رد کردیم. آنچه که مشخص بود این است که با یونایتد نمی‌توانستم سه بار متوالی لیگ قهرمانان را ببرم.»

عشق ابدی توتی

 «در جهانی دیگر، من کاپیتان سرخیو راموس در مادرید بودم. در سال 2007 رئال مادرید تمام تلاش خود را برای جذب من کرد. تنها تیمی در جهان بود که می‌توانستم به آن بروم، هرچند با ناراحتی زیاد از ترک رم»، این کلمات از فرانچسکو توتی، تنها کهکشانی ای که فلورنتینو پرز دو بار نتوانست او را به خدمت بگیرد، نقل شده است. اولین بار در سال 2004 بود و احتمالاً بزرگترین نمایش عشق فوتبالیست ایتالیایی به رم ابدی‌اش بود. او 25 فصل در آنجا بازی کرد، از اولین بازی تا بازنشستگی.

توتی ادامه داد: «آن‌ها هر چیزی را به من پیشنهاد می‌دادند. قرار بود قراردادی حدود 25 میلیون یورویی داشته باشم. همه چیز به جز کاپیتانی، زیرا در آنجا رائول بود که بیشترین درآمد را داشت. او کاپیتان، نماد رئال مادرید بود و باید بیشترین درآمد را می‌داشت». در نهایت او تصمیم گرفت از عناوین چشم‌پوشی کند تا همیشه یک پیراهن بپوشد: «وقتی یک تیم بسیار موفق، احتمالاً قوی‌ترین تیم جهان، به شما علاقه‌مند می‌شود، شروع به فکر کردن می‌کنید که زندگی در آنجا چگونه خواهد بود» با توتی شاید دهه اول قرن جدید رئال به گونه ای دیگر می‌شد.

خود تخریبی پل پوگبا 

«بازیکنانی هستند که آن‌ها را نمی‌فروشند. برای لواندوفسکی چندین سال تلاش کردیم و هیچ، زیرا او بند فسخ نداشت و او را نمی‌فروختند. هیچ راهی وجود نداشت و این برای پوگبا هم اتفاق افتاد. وقتی بازیکنانی خاص فروخته نمی‌شوند، نمی‌توانیم به دنبال آن‌ها برویم»، فلورنتینو پرز در دومین جلسه مجمع عمومی 2019 توضیح داد.

نه یک بار، نه دو بار، بلکه چندین بار بیشتر، هافبک فرانسوی در مدار رئال مادرید قرار گرفته است. از زمانی که او به یوونتوس تورین پیوست تا زمانی که تصمیم گرفت از بیانکونری خارج شود و به منچستر یونایتد بازگردد.

هافبک فرانسوی درخواست صریح زیدان در دو دوره مربیگری‌اش در رئال مادرید بود. با این حال، در باشگاه مادریدی متوجه شدند که به دلیل شخصیت جنجالی ستاره فرانسوی، جو خوب رختکن می‌توانست با ورود او خراب شود. پول نیز در نهایت به یک مشکل برای جذب او تبدیل شد. و هیچ چیز دور از واقعیت نبود. زمان نشان داد که این تفکر درست بود. داستان فوتبالیستی که یک دوران را به خود اختصاص داده بود، اما خودش را تخریب کرد. مثبت شدن تست دوپینگ او در یوونتوس، آخرین میخ تابوت ورزشی او بود.

فارغ از کیفیت فوتبالی غیرقابل انکارش، پوگبا همیشه زیر سایه جنجال زندگی کرده است. از جنجال با برادر بزرگترش که به همراه چهار مرد دیگر به دلیل تهدید و تلاش برای اخاذی از فرانسوی زندانی شد، تا استخدام یک جادوگر. به این ترتیب، عدم جذب او می‌تواند یکی از موفق‌ترین عملیات‌های سال‌های اخیر در رئال مادرید باشد.