به گزارش ایمنا، رصد سیاره اورانوس همیشه یکی از چالش‌های مهم در تحقیقات فضایی بوده است. به دلیل فاصله زیاد این سیاره از زمین و جو سنگین و پیچیده‌ای که دارد، بررسی دقیق و جامع آن نیازمند استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته و قدرتمند است. به تازگی ناسا با استفاده از دو تلسکوپ بزرگ خود، یک قدم بزرگ در این زمینه برداشته است. همکاری بین این دو تلسکوپ منجر به کشف اطلاعات جدید و شگفت‌انگیزی در مورد اورانوس شده که برای محققان فضایی بسیار ارزشمند است.
معرفی دو تلسکوپ ناسا
در این پروژه، تلسکوپ فضایی هابل (Hubble Space Telescope) و تلسکوپ فضایی جیمز وب (James Webb Space Telescope) همکاری نزدیکی با یکدیگر دارند. هابل، که از دهه ۹۰ میلادی در مدار زمین قرار دارد، یک تلسکوپ قدرتمند با توانایی ثبت تصاویر بسیار دقیق از اجرام فضایی است. این تلسکوپ با دوربین‌های پیشرفته خود می‌تواند به درون جو سیارات نفوذ کرده و ساختار آن‌ها را با دقت بالا بررسی کند.
از سوی دیگر، تلسکوپ جیمز وب که در سال‌های اخیر به فضا پرتاب شده، بزرگترین و پیشرفته‌ترین تلسکوپ فضایی است که تاکنون ساخته شده است. این تلسکوپ از فناوری مادون قرمز برای بررسی اجرام آسمانی استفاده می‌کند و می‌تواند اطلاعاتی از سیارات و کهکشان‌هایی که در فاصله‌های بسیار دور قرار دارند، جمع‌آوری کند. جیمز وب قادر است از طریق بررسی نور مادون قرمز، اطلاعات دقیقی از جو و اتمسفر سیارات خارجی نظیر اورانوس به دست آورد.
اورانوس؛ سیاره‌ای سرد و مرموز
اورانوس به عنوان یکی از سیارات بیرونی منظومه شمسی همواره توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. این سیاره در فاصله‌ای حدود ۲.۸ میلیارد کیلومتری از خورشید قرار دارد و یکی از سردترین سیارات منظومه شمسی محسوب می‌شود. جو این سیاره عمدتاً از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده، اما مقادیر قابل توجهی از متان نیز در جو آن وجود دارد که به سیاره رنگ آبی خاصی می‌دهد.
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد اورانوس، محور چرخش کج آن است. این سیاره تقریباً به پهلو در مدار خود حرکت می‌کند که موجب می‌شود فصل‌های بسیار غیرمعمولی داشته باشد. به عنوان مثال، قطب‌های این سیاره در بازه‌های زمانی طولانی به طور مستقیم در مقابل خورشید قرار می‌گیرند.
اهمیت همکاری دو تلسکوپ برای رصد اورانوس
هر دو تلسکوپ هابل و جیمز وب ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که می‌توانند به تکمیل داده‌های یکدیگر کمک کنند. تلسکوپ هابل قادر است تصاویر بسیار دقیقی از ساختار بیرونی اورانوس به دست آورد، در حالی که تلسکوپ جیمز وب با توانایی خود در مشاهده مادون قرمز می‌تواند به بررسی لایه‌های داخلی جو و اتمسفر این سیاره بپردازد.
همکاری این دو تلسکوپ به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا اطلاعات جامع‌تری از این سیاره به دست آورند. به‌عنوان مثال، هابل قادر است تغییرات در آب و هوای اورانوس را بررسی کند و عکس‌هایی از ابرهای سطحی آن تهیه کند، در حالی که جیمز وب می‌تواند اطلاعات دقیق‌تری از ترکیب شیمیایی ابرها و حرکت آن‌ها ارائه دهد.
دستاوردهای علمی این همکاری
یکی از دستاوردهای این همکاری، شناسایی طوفان‌های عظیم در جو اورانوس است. این طوفان‌ها، که پیش از این به سختی قابل رصد بودند، اکنون با استفاده از داده‌های دو تلسکوپ به طور دقیق‌تری مورد بررسی قرار گرفته‌اند. دانشمندان موفق شده‌اند ساختار این طوفان‌ها را تحلیل کرده و به اطلاعات بیشتری در مورد نحوه شکل‌گیری و حرکت آن‌ها دست پیدا کنند.
داده‌های به دست آمده از جیمز وب نشان داده که اتمسفر اورانوس بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. وجود لایه‌های مختلف گاز و ذرات معلق در جو این سیاره نشان از پدیده‌های جوی ناشناخته‌ای دارد که هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته‌اند.
چالش‌ها و آینده پژوهش‌های فضایی
رصد اورانوس به دلیل فاصله زیاد و شرایط جوی خاص آن همچنان یکی از چالش‌های بزرگ محققان فضایی است. با این حال، همکاری بین تلسکوپ‌های پیشرفته همچون هابل و جیمز وب امیدهای زیادی را برای کشف رازهای بیشتر این سیاره به وجود آورده است.
در آینده، محققان امیدوارند که با ارسال مأموریت‌های فضایی بیشتر به سوی سیارات بیرونی منظومه شمسی، اطلاعات جامع‌تری از اورانوس و دیگر سیارات مشابه به دست آورند. تلسکوپ‌های جدید و فناوری‌های پیشرفته‌تر نیز نقش مهمی در این مسیر ایفا خواهند کرد.
همکاری تلسکوپ‌های هابل و جیمز وب گام بزرگی در جهت درک بهتر اورانوس و سایر سیارات منظومه شمسی است. این همکاری نه تنها به کشف اطلاعات جدید و شگفت‌انگیزی منجر شده، بلکه نشان‌دهنده اهمیت استفاده از فناوری‌های پیشرفته و چندگانه در پژوهش‌های فضایی است. آینده پژوهش‌های فضایی با این رویکرد همکاری میان‌تلسکوپی، امیدوارکننده به نظر می‌رسد و می‌تواند به کشف رازهای بیشتری از جهان ناشناخته اطراف ما منجر شود.
