از زمانی که سوزوکی خبر از توقف تولید مدل محبوب جیمنی داده حرف و حدیث‌های فراوانی در خصوص دلیل این تصمیم و آینده این خودروساز ژاپنی مطرح شده است. سوزوکی جیمنی البته تنها مدل از اتومبیل‌های این کمپانی نیست که به پایان راه می‌رسد و مدل‌های دیگری چون Ignis، Swace Estate و Swift Sport نیز در بسیاری نقاط دنیا از جمله بازار مهم اروپا کنار گذاشته خواهند شد.
این تصمیمات سوزوکی در راستای هدف بزرگتر این کمپانی یعنی بازنشسته کردن تمامی خودروهای هیبریدی و بنزینی در اروپا و در نهایت جهان گرفته شده و قرار است آینده سبز این خودروساز را تامین کند. به این ترتیب با متوقف شدن تولید سوزوکی جیمنی و دیگر مدل‌های این کمپانی، تنها مدل‌های هیبریدی این کمپانی از بعد از سال ۲۰۲۵ سری Across، Swift، S-Cross و Vitara خواهد بود.
دیگر دلیل عمده بازنشستگی ناگهانی مدل Jimny، عدم سازگاری آن با استانداردهای سخت‌گیرانه آلایندگی در اروپاست. بر اساس جدیدترین استاندارد تدوین شده در اتحادیه اروپا از ابتدای سال ۲۰۲۵ حداکثر میزان تولید دی اکسید کربن در خودروهای سواری و ون ۹۳.۶ گرم در کیلومتر تعیین شده؛ درحالیکه خودروهای ون می‌توانند حداکثر ۱۵۳.۹ گرم CO2 در هر کیلومتر تولید کنند.
علیرغم این که جیمنی یک شاسی بلند سه در و به ظاهر کوچک است، اما از نظر آلایندگی وضعیت چندان خوبی نداشته و به هیچ وجه با این استاندارد جدید سازگاری ندارد. بر اساس گزارش‌های موجود، میزان تولید گاز دی اکسید کربن توسط سوزوکی جیمنی بسته به نحوه رانندگی می‌تواند به ۱۷۰ گرم در کیلومتر هم برسد که به‌مراتب بالاتر از حداکثر میزان مجاز اتحادیه اروپاست.
از سوی دیگر، دلیل مهم کنار گذاشته شدن سوزوکی جیمنی از خط تولید استقبال نه‌چندان مناسب و فروش پایین‌تر از انتظار است که مسئولین این خودروساز ژاپنی را به فکر بازنشستگی اجباری آن انداخته است. مشخص نیست که با کنار گذاشته شدن جیمنی، سوزوکی تصمیم به تولید مدل برقی از آن بگیرد یا خیر. با این وجود حتی اگر قرار به تولید Suzuki Jimny EV در آینده باشد نیز احتمالا باید چندین سال منتظر ماند.
به بهانه متوقف شدن تولید سوزوکی جیمنی در سال ۲۰۲۵ بد نیست نگاهی داشته باشیم به تاریخچه این شاسی بلند کوچک و دوست‌داشتنی ژاپنی.
سوزوکی نخستین بار در دهه ۷۰ مدل جیمنی را تحت نام LJ10 روانه بازار کرد. در آن زمان این خودرو طراحی رادیکالی داشت که توجهات را به خود جلب می‌کرد و از توانمندی‌های آفرودی آن خبر می‌داد. جیمنی نخستین خودروی چهار چرخ متحرک سوزوکی به شمار می‌رفت و از یک موتور دو سیلند ۰.۳۶ لیتری با توان ۲۴.۶ اسب بخاری بهره می‌برد.
در گذر زمان، مدل LJ10 با پیشرفت‌ها و آپدیت‌های متعددی مثل بهره‌مندی از یک موتور توانمندتر یا انواع مختلف سقف به مدل‌هایی چون LJ20 و LJ80 رسیده و مسیر ترقی را پیمود.
نسل دوم سوزوکی جیمنی (SJ410) در سال ۱۹۸۱ معرفی شد و محصول بسیار بهتری در مقایسه با نسل اول به شمار می‌رفت. در کنار ارائه قابلیت‌های آفرودی جذاب، نسل دوم جیمنی همچنین برای رانندگی روزمره و شهری نیز ایده‌آل به شمار می‌رفت. نسل دوم از یک شاسی ارتقایافته بهره‌مند بود و تغییرات بسیار مثبتی را در قسمت کابین داشت. علاوه بر این، یک موتور خطی ۰.۹۷ لیتری با قدرت ۵۰ اسب بخاری در این مدل به کار رفته بود که عملکردی به‌مراتب بهتر از نسل اول ارائه می‌کرد.
این نسل از خودروهای سوزوکی البته در نسخه‌ای ارتقایافته تحت نام SJ413 در سال ۱۹۸۶ روانه بازار شد و ضمن ارائه گیربکس دستی پنج سرعته به یک موتور بزرگتر ۱.۳ لیتری مجهز شده بود.
در نسل سوم Suzuki Jimny شاهد تغییر طراحی این خودرو از یک شاسی بلند زمخت و گردن‌کلفت به محصولی جذاب‌تر با گوشه‌های خمیده بودیم. نسل سوم این شاسی بلند ژاپنی که در سال ۱۹۹۸ رونمایی شد از شاسی نردبانی بهره می‌برد و سیستم تعلیق بسیار قدرتمندتری داشت. علاوه بر این، یک موتور چهار سیلندر ۱.۳ لیتری که بعدها با یک موتور ۱.۵ لیتری توربو دیزل رنو جایگزین شد در آن به کار رفته بود. نسخه‌های آتی نسل سوم جیمنی همگی تغییراتی جزیی در آن رقم زده و آن را به محصولی بهتر تبدیل کردند.
و در نهایت نسل چهارم این خودرو که به کشورمان نیز وارد شده است برای نخستین بار در سال ۲۰۱۸ معرفی شد و تهاجمی‌ترین و متفاوت‌ترین چهره از این شاسی بلند خاص را ارائه کرد. کابین این خودرو البته ساده و بی‌آلایش طراحی شده بود و پر از قابلیت‌ها و تکنولوژی‌های ایمنی و رفاهی بود که آن را هم‌تراز با دیگر شاسی بلندهای مهم روز قرار می‌داد.
زیر کاپوت نسل چهارم Suzuki Jimny یک موتور بهینه ۱.۵ لیتری چهار سیلندر قرار داشت که توانی ۱۰۰ اسب بخاری ارائه می‌داد. علاوه بر این، سیستم انتقال قدرت اختصاصی دو دیفرانسیل Allgrip Pro سوزوکی نیز آن را به یک آفرودر توانمند تبدیل کرده و قابلیت‌های ایمنی شگفت‌انگیزی مثل تشخیص تابلوهای راهنمایی، دستیار تنظیم نور بالای چراغ جلو یا سیستم تشخیص خستگی راننده آن را به یک اتومبیل مدرن و پیشرفته تبدیل می‌کرد.
