به گزارش همشهری آنلاین، الکساندر ریبیرو که اکنون سال سوم حضورش در باشگاه لیل فرانسه را پشت سر می‌گذارد مدتی است که ملی‌پوش شده و برای تیم ملی برزیل هم بازی می‌کند اما نکته مهم درباره زندگی این بازیکن شرایط سختی است که او در کودکی پشت سر گذاشته و حالا که به عنوان ملی‌پوش به خانه برمی‌گردد شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند.

او درباره این دوران می‌گوید: همیشه با فکر کردن به خانواده‌ام روی پایم ایستادم. شرایطی که ما در آن قرار داشتیم بسیار بد بود و می‌خواستم خانواده را از این وضعیت خارج کنم. وقتی خسته به خانه می‌آمدم دلسرد می‌شدم و وقتی در یخچال یا کابینت را باز کردم و چیزی برای خوردن نبود، احساس فقر می‌کردم اما نباید آن را بروز می‌دادم. آن موقعیتی منفی بود اما حالا آن را به مثبت تبدیل کردم. به خودم دروغ می‌گفتم و می‌دانستم ممکن است چیزهایی‌ که تصور می‌کنم رخ ندهد، اما دوباره باور کردم و آن را انجام دادم. من تسلیم شدم، اما با مشکلاتی که در خانه پشت سر گذاشتم، تبدیل به یک مرد قدرتمند شدم. تلخ است اما گذشته‌ای بوده که داشتم. روزهای سختی که داشتم و کارهایی می‌کردم که کسی تصورش را نمی‌کند. از آشغال جمع کردن تا خوابیدن با شکم خالی. هر شب به خودم می‌گفتم الکس، تسلیم نشو، «مرد». تو قادر به تحقق رویای خود هستی و این وضعیت را از مثبت به منفی تبدیل می‌کنی. واقعا خوشحال هستم که با ایمانی که داشتم به اینجا رسیدم.

او که حالا با لیل در لیگ قهرمانان اروپا بازی می‌کند و به تیم ملی برزیل دعوت می‌شود، درباره ارتباطش با وینیسیوس جونیور مهاجم برزیلی رئال مادرید صحبت کرد که با او در آکادمی فلامینگو همبازی بود و درباره اینکه هر دوی آن‌ها از یک آکادمی به این سطح رسیدند گفت: دروازه لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید، وقتی در تونل بودم تا وارد زمین شوم، از پشت سر وینی آمد و مرا در آغوش گرفت. او به من گفت خوشحالم که تو را اینجا می‌بینم برادر. بعد از بازی با هم صحبت می‌کنیم. این موضوع قلبم را پر از شادی کرد و انگیزه بیشتری در زمین به من داد که برای او به عنوان حریف کمی بد بود. ما ۱۰ سال را بدون تماس گذراندیم. من او را در ۱۴-۱۵ سالگی دیدم و بعد از ۱۰ سال، او را در شرایطی دیدم که برای توپ طلا رقابت می‌کند. من برای او خوشحالم. او هم مانند من از یک موقعیت دشوار می‌آید و حالا زندگی در بهترین شرایط خودش است.