علی‌اصغر زرگر اظهار کرد: دولت در زمینه افزایش قیمت بنزین در ایران تجربه‌ای ناخوشایند دارد که این موضوع همراه با ناهماهنگی‌های داخلی، باعث شده تا در خصوص این مسئله با احتیاط عمل کند. در کشورهایی که قیمت بنزین را به نرخ‌های جهانی عرضه می‌کنند، این کار معمولاً به صورت جمعی انجام می‌شود و نه یک نهاد به تنهایی. وزارت انرژی معمولاً این تصمیمات را به همراه وزارت کار، که مسئول برنامه‌ریزی در مورد افزایش دستمزدها و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر است، و وزارت راه، که باید شرایط حمل‌ونقل عمومی را فراهم کند، اتخاذ می‌کند. اما در ایران، متاسفانه یک نهاد به طور مستقل تصمیم به افزایش قیمت بنزین می‌گیرد، بدون آنکه پیامدهای احتمالی آن را در نظر بگیرد.
وی افزود: دولت در اولین گام واردات بنزین سوپر را آزاد کرده است، که این بنزین با قیمتی معادل قیمت فوب خلیج فارس و قیمت‌های جهانی وارد خواهد شد. میانگین قیمت جهانی بنزین سوپر در حال حاضر حدود ۳۵ تا ۴۵ هزار تومان است، البته به شرط آنکه قیمت آن از این محدوده فراتر نرود و به قیمت‌های بالاتری همچون ۵۰ تا ۶۰ هزار تومان نرسد.
زرگر همچنین اشاره کرد که احتمالاً دولت در نظر دارد تا سهمیه بنزین داخلی را کاهش دهد و مازاد بر سهمیه را با قیمت بالاتری به فروش برساند. اگر دولت بتواند هماهنگی لازم بین وزارتخانه‌ها را ایجاد کند و آسیب‌های کوتاه‌مدت را مدیریت نماید، قیمت بنزین معمولی می‌تواند به حدود ۱۰ هزار تومان برسد و در این صورت، سهمیه‌ها حذف خواهند شد. با این حال، نمی‌توان به یکباره قیمت بنزین در ایران را به ۵۸ هزار تومان، معادل قیمت بنزین در ترکیه، افزایش داد زیرا این اقدام می‌تواند تبعات اجتماعی و اقتصادی زیادی به همراه داشته باشد. بنابراین، باید قیمت‌ها به صورت پلکانی افزایش یابند.
وی در ادامه گفت: به نظر من باید به طور کلی یارانه بنزین در ایران حذف شود، اما این کار نیازمند پیش‌شرط‌هایی است که مردم از منافع این تغییر آگاه شوند و بدانند که این پول برای رفاه عمومی و مصارف مفید دیگر مانند ساخت مسکن ارزان، توسعه بیمه‌های اجتماعی، بهبود حمل‌ونقل عمومی و ارتقاء خدمات بهداشتی صرف خواهد شد. دولت باید در سیاست‌گذاری‌های خود در خصوص قیمت بنزین، از روش‌های منطقی و هماهنگ استفاده کند
=
