به گزارش همشهری آنلاین، این سیارک کوچک پس از خداحافظی از زمین، بار دیگر در سال 2055 به زمین سر خواهد زد. رصد و تجزیه و تحلیل سیارک «PT5 2024» نشان می‌دهد که این سیارک ممکن است از موادی که از ماه اصلی زمین پس از یکی از برخوردهای قدیمی که ماه را تحت تاثیر قرار داده است، متولد شده باشد، چرا که سطح آن مانند ماه دارای حفره‌ها و دهانه‌های برخوردی است.

این بدان معناست که زمین احتمالاً پدربزرگ این «ماه دوم» یا «ماه کوچک» است.

نظریه اصلی شکل‌گیری ماه که «فرضیه برخورد غول‌پیکر» نامیده می‌شود، نشان می‌دهد که ماه، همدم وفادار زمین زمانی متولد شده که یک برخورد عظیم در حدود چهار میلیارد سال پیش، مواد مذاب را از زمین پخش کرده و در نهایت سرد و متراکم شده است.

منشاء گرفتن این قمر کوچک از ماه زمین، بیشتر توسط طیف‌های آن مشخص می‌شود که نشان می‌دهد ترکیب شیمیایی آن به خوبی با مواد ماه که توسط ماموریت‌های لونای روسیه و ماموریت‌های قمری آپولوی ناسا به زمین آورده شده است، مطابقت دارد.

سیارک «ماه کوچک» از کمربند سیارکی آرجونا(Arjuna) سرچشمه می‌گیرد که یک کمربند سیارکی ثانویه ساخته شده از سنگ‌های فضایی است که در مداری بسیار شبیه به مدار زمین به دور خورشید می‌گردند.

مارکوس می‌گوید یک سیارک برای تبدیل شدن به یک «ماه کوچک» باید در محدوده ۴.۵ میلیون کیلومتری زمین قرار گیرد و با سرعتی در حدود ۳۵۴۰ کیلومتر در ساعت به زمین نزدیک شود که سرعتی نسبتاً کم است.

این شرایط توسط PT5 2024 در تاریخ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴ برآورده شد که نشان دهنده آغاز ملاقات کوتاه آن با زمین بود و این ملاقات امروز ۲۵ نوامبر، زمانی که آشفتگی‌های ناشی از گرانش خورشید، مدار آن را مختل می‌کند، به پایان می‌رسد.

هنگامی که این سیارک زمین را ترک می‌کند، به خانه خود یعنی کمربند سیارکی آرجونا باز می‌گردد.