به گزارش همشهری آنلاین، به نقل از زومیت، بسیاری از افراد از شنیدن صدای ضبط‌شده‌ی خود تنفر دارند. دلایل فیزیولوژیکی این امر نسبتاً ساده است: تولید صدا در دیافراگم وقتی آغاز می‌شود که هوا از ریه‌ها بیرون رانده می‌شود. هوا با سرعت زیادی از کنار تارهای صوتی عبور می‌کند و موجب می‌شود آن‌ها صدها بار در ثانیه ارتعاش کنند.

این فرآیند فرکانس‌های صوتی ایجاد می‌کند که از گلو عبور می‌کنند و سپس توسط زبان و دهان شکل می‌گیرند تا صدا ایجاد شود. نحوه دریافت این صدا به دو دسته تقسیم می‌شود: انتقال ازطریق هوا و انتقال ازطریق استخوان.

هدایت از طریق هوا همان روشی است که اکثر صداها از جمله صدای ضبط‌شده خودمان را از آن طریق می‌شنویم.

امواج صدا در هوا حرکت می‌کنند و وارد کانال گوش می‌شوند و پرده گوش را به لرزه درمی‌آورند که این ارتعاشات را به استخوان‌های کوچک گوش میانی منتقل می‌کند. سپس ارتعاشات به حلزون گوش داخلی منتقل می‌شود و در آنجا به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل و به مغز فرستاده می‌شود.

هدایت ازطریق استخوان (یعنی همان روشی که صدای خود را در زمان واقعی می‌شنویم) به‌طور کلی گوش میانی را دور می‌زند. طی این فرایند، ارتعاشات صوتی از طریق استخوان‌های جمجمه به حلزون گوش منتقل می‌شود.

بااین‌حال، عجیب است که صدای خود را ناخوشایند احساس کنید؛ در حالی که این صدا بخشی از وجود شماست. دانشمندان معتقدند دلیل اینکه ممکن است از صدای خودمان خوشمان نیاید، ترکیبی از عوامل فیزیولوژیکی نحوه‌ی درک صدا توسط اعضای شنوایی ما و فشارهای روان‌شناختی و اجتماعی مرتبط با نحوه‌ی صحبت‌کردن افراد است.

صدای فعال صحبت‌کردن فرد، یعنی صدایی که دیگران هنگام صحبت کردن او می‌شنوند، بر نحوه‌ی برداشت و ارزیابی آن فرد توسط دیگران تأثیر می‌گذارد. این موضوع می‌تواند باعث شود دیگران درباره ویژگی‌های اجتماعی فرد مانند هوش، ثروت، قابلیت اعتماد، توافق‌پذیری، ثبات عاطفی و شایستگی قضاوت‌ کنند.

دکتر برایان نوین، متخصص گوش و حلق و بینی و جراح سر و گردن در مرکز مراقبت‌های بهداشتی استنفورد می‌گوید صدا هم ابزاری برای ابراز خودمان و هم ابزاری برای معرفی ما به دنیای بیرون است و مردم ممکن است از روی صدای ما به سرعت قضاوت کنند. این امر می‌تواند به‌طورخاص برای افراد تراجنسیتی یا افراد دارای جنسیت غیردوگانه به خصوص اگر احساس کنند صدای آن‌ها با هویت جنسیتی‌شان هماهنگ نیست، آزاردهنده باشد. در این موارد، هماهنگی صوتی می‌تواند مفید باشد.

اغلب اوقات، استراتژی‌هایی که توسط متخصص گفتاردرمانی ارائه می‌شود تا به فرد کمک کند یاد بگیرد چگونه می‌تواند انتخاب واژه‌ها، لحن و انتخاب نوای گفتار خود را تغییر دهد، می‌تواند به او کمک کند تا این هماهنگی را بدون نیاز به جراحی به دست آورد.

افرادی مانند خبرنگاران، مدیران، سیاستمداران، چهره‌های رسانه‌ای، افراد مشهور یا معلمان که به‌طور حرفه‌ای از صدا استفاده می‌کنند، به دلایل متفاوتی صدای خود را تغییر می‌دهند. هدف آن‌ها این است که صدای خود را طوری تنظیم کنند که به بهترین شکل ممکن تصویر حرفه‌ای‌شان را نشان دهد.

برخی از خبرنگاران و گویندگان زن گاهی اوقات کمی تن صدای خود را پایین می‌آورند؛ زیرا این باور در جامعه وجود دارد که صداهای بم‌تر پایین‌تر نشان‌دهنده اقتدار است. اغلب اوقات، این اتفاق طی «گلوتال فرای» انجام می‌شود. گلوتال فرای یا ووکال فرای یکی از شیوه‌های تولید صدا است که در آن تارهای صوتی به شکلی بسیار آرام و شل به هم نزدیک می‌شوند و ارتعاش می‌کنند.

تغییر صدای افراد می‌تواند از راه‌های مختلفی ازجمله با تغییر نحوه‌ی تنفس یا نحوه‌ی پشتیبانی از آن توسط دیافراگم، تا تغییر نحوه‌ی شکل‌دهی صداها با استفاده از لب‌ها، زبان، سقف دهان و دندان‌ها انجام شود. بسیاری از افراد می‌توانند صدای خود را تغییر دهند و این ابزار در بدن ما انعطاف‌پذیری بالایی دارد.