عصر ایران ؛ مصطفی داننده - صداوسیما، این سازمان پرهزینه و غیرپاسخگو، بار دیگر دست به انحصارطلبی زده است و می‌خواهد جرزنی کند. نهادی که بودجه‌ای هنگفت از جیب مردم دریافت می‌کند و هیچ‌کس دقیقاً نمی‌داند این پول‌ها کجا و چگونه خرج می‌شوند، اکنون با ابزار «ساترا» می‌خواهد دندان‌های شبکه‌های اجتماعی را بکشد.
پس از آنکه صداوسیما "سروش صحت" را مانند "عادل فردوسی‌پور" خودی ندانست و به خروج او از تلویزیون رضایت داد، اکنون به مدیرعامل فیلیمو نامه نوشته که پخش برنامه "اکنون" با اجرای صحت را متوقف کند. دلیل این خواسته؟ ارجاعی ساده به برنامه "کتاب باز"، برنامه‌ای که صداوسیمای محافظه‌کار آن را نماد روشنفکربازی می‌دانست و دوست نداشت.
در واکنش به این اقدام، محمدجواد شکوری، مدیرعامل فیلیمو، در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت:
«اکنون نامه‌ای از ساترا به دستم رسید که مشخص شد تحمل پخش یک قسمت از برنامه "اکنون" سروش صحت را هم نداشتند... وقتی رقیب، نقش داور و رگولاتور را بازی کند، نتیجه همین می‌شود که خودش اجازه دهد چنین نامه‌ای بزند و ارجاع را هم جزو حق مالکیت حساب کند!»
اما این پایان ماجرا نبود. صداوسیما این بار به عادل فردوسی‌پور نیز تاخت و مانع گزارشگری او شد. شکوری دوباره نوشت:
«اصلاً مهم نیست محتوای برنامه چیست؛ از نظر ساترا و صداوسیما هر چیزی که دیده شود، توقیف می‌شود! همین حالا تماس گرفتند و گفتند پخش گزارش فردوسی‌پور هم متوقف است!»
به نظر می‌رسد مدیران صداوسیما نمی‌توانند بپذیرند که آپارات اسپرت، فوتبالی را با کیفیت بهتر، سانسور کمتر و گزارشگری حرفه‌ای پخش کند و مردم برای تماشای آن پول اینترنت بدهند. تلویزیون که روزگاری توانست موافق و مخالف را با پخش فوتبال پای خود بنشاند، اکنون می‌بیند رقیبی پیدا شده که مزیت‌هایش را به‌خوبی ارائه می‌دهد. این تحولات برای صداوسیما غیرقابل‌تحمل است و خوی انحصارطلبی‌اش را بار دیگر آشکار کرده است.
انحصارطلبی دقیقاً همین است؛ وقتی صداوسیما به‌عنوان رقیب، نقش داور را هم ایفا می‌کند و به کسانی که به آن‌ها علاقه‌ای ندارد، نه در تلویزیون و نه در پلتفرم‌های خصوصی اجازه فعالیت نمی‌دهد.
ورشکستگی سازمانی چه شکلی می‌تواند باشد؟ شاید چیزی شبیه به صداوسیما؛ نهادی که روزگاری مرجع سرگرمی مردم بود، اکنون تبدیل به پتکی شده که بر سر کسانی فرود می‌آید که می‌خواهند دل مردم را شاد کنند. جایی که به جای رقابت، سانسور و محدودیت را سرلوحه کار خود قرار داده است.
مهران مهام، تهیه‌کننده مشهور تلویزیون، به‌درستی می‌گوید: «چه بخواهیم و چه نخواهیم، صداوسیما انحصاری است... زمانی برای آنتن شبکه سه رقابت می‌کردیم، اما حالا می‌گویند این کار را بساز و صدایت هم درنیاید. مگر اینجا پادگان است؟»
این «مدیریت پادگانی» تنها به ضرر صنعت سرگرمی کشور است. شاید وقت آن رسیده که وزیر ارشاد صدای شبکه نمایش خانگی شود و دولت، با ارائه لایحه‌ای، اختیار این بخش را از صداوسیما گرفته و به وزارت ارشاد واگذار کند. وزارت ارشاد سال‌ها مسئول فرهنگ کشور بوده و می‌تواند از انحصار و ناکارآمدی بیشتر در این صنعت جلوگیری کند.
